Hindi ko alam kung may idea si Ice kung gaano ko siya kamahal. Hindi niya alam kung gaano ako nagpakatanga para sa kanya. Ganoon naman siguro ang nagmamahal o talagang martir lang ako. I love her since we were in college. I carry her things. I buy her everything. Even if she's not asking for it. I treat her like a princess.
And hindi naman ako naghihintay ng kapalit. I do it in my own will. I do it for my love to her. Wala namang pagsisisi dahil kusa ang lahat. Masakit lang na wala talaga akong pag-asa sa kanya. Sobrang sakit. Hindi ko yata kakayanin na makita siya for now.
May pagkakataon pa na halos isubsob ko ang sarili ko sa pag-aaral para lang mapantayan ko ang galing niya. She's one of the top students and being her best friend is difficult. Halos na library lang siya ang not even
