Chapter 3

1674 Words
BENEDICT "Wet...ohhh! I mean...wet...este we-welcome, Sir." Napaangat ako nang tiningin at napatulala sa bumungad sa'king harapan; ang magandang guro ng aking anak. Hindi ko maiwasang titigan ang kanyang maamong mukha. Napakaganda at inosente nito tingnan. Pinamulahan ito ng mukha dahil sa pagkahiya lalo na sa sinabi nito. I secretly smirk; knowing I affected her. Hindi naman sa nagyayabang ako pero matipuno at maganda ang aking katawan, at makikita sa aking mukha ang lahi kong banyaga. Aminin ko marami ang nagkakagusto sa'kin pero ito yata ang unang pagkakataon na may bumanggit noon. Is she really wet down there? I wish I could find out. "Uhhmm, are you a father of my pupils, sir?" she asked shyly. "Good afternoon, ma'am! I'm Bernard's father," I answered, still looking at her intensely. I have this feeling that I meet her somewhere or hindi ko lang natandaan kung saan. Namilog ang mata nito sa narinig at nilakihan ang pagbukas ng pintuan at tumagilid upang paraanin ako. "Bernard, your dad is here!" I saw my son's grin when I enter the room. "Again, welcome Mr. Ferranco. You can sit next to Bernard if you want," she softly said so I nodded. I look around and saw that only a few of us are there. My gaze land on my son; he is beaming in his seat. His smile radiates how happy he is that I am here. "Thank you, Ms...?" I drag my question knowing I don't know her name. I extend my hand too so she can shake it. Electricity surge into my body coming from our contact. The way my body shiver, made me question my sanity. Impossible! I never felt this kind of feeling to anyone in just a single touch. Tinitigan ko s'ya nang matiim, wondering if she felt it too. The tint of redness in her porcelain skin answered my unspoken question. "Ms. Rosales. Chaira Rosales," she hurriedly replied. I squeeze her hand softly. "I'm Benedict Ferranco, Ms. Chaira. It's a pleasure to meet you." Binitiwan ko ang kanyang kamay at yumukod ng konti bago ako naglakad sa pwesto ng aking anak. Umupo ako sa tabi n'ya, at pasimpling hinalikan s'ya sa tuktok ng kanyang ulo. He whines and pushes me a little when his crush glance in our direction. I wink at him at ibinaling ang aking tingin sa harapan. Biglang nagtama ang aming mata. Chaira immediately diverts her attention to the other side and continues talking to the children. Hindi ko inalis ang mga titig ko sa kanya at sinusundan ang kanyang galaw. Binaliwala ko ang panaka-nakang sulyap ng ibang magulang sa pwesto ko. All of them are women, ako lang ang nag-iisang lalaki na narito. I don't really care. I'm a proud father of my son. A few minutes later, nagsi-datingan na rin ang ibang mga magulang. Four males added with me as they accompany their wife in this meeting. I watch Chaira like a hawk. Everything about her risen my curiosity. I have a feeling that she's older than me for a year or two but I simply shrug the idea. I have never been attracted to a woman older than me, kung mangyari man at kung kasing ganda, stunning woman like Chaira, I don't think it matters anymore. "Papa, stop staring at teacher Chaira," saway ng anak ko sa'kin. Napangiti lang ako at ginulo ang buhok n'ya. "Gusto mo s'ya, ano?" Nagkibit-balikat lang ako. "Sa ganda ng teacher mo sigurado may nobyo na s'ya, 'nak." "Hayaan mo, daddy at tatanungin ko s'ya," seryosong tugon nito na ikinatawa ko nang mahina. Napailing ako sa sinabi n'ya at kinuha ang cellphone nang naramdaman ko ang pagvibrate nito a bulsa ko. "Ms. Chaira, may boyfriend na po ba kayo?" tanong ng anak ko bago ko pa man s'ya mapigilan. Napahinto ang kanyang guro at namumulang napatingin sa gawi namin, maging ang ibang magulang, at kaklasi ng anak ko napalingon sa pwesto namin. Humingi ako ng paumanhin sa kanyang titser gamit ang aking mga mata nang magkasalubong ito. Ngumiti s'ya nang matamis at umiling kay Bernard. "I'm still single, little bear. Para sa kaalaman ng lahat, I'm thirty-four years old, at siyam na taon na akong nagtuturo sa paaralang ito, kaya asahan n'yo na nasa mabuting kamay ang inyong mga anak. Kung may mga katanungan po kayo, maari po kayong magtanong o tumawag sa akin pagdating sa kanilang pag-aaral." Halos hindi ko na narinig ang kanyang mga sinabi dahil sa kanyang edad ako napahinto sa pakikinig, at tinitigan s'ya nang husto dahil hindi ako makapaniwala sa kanyang edad. She's already thirty four yet she looked in her twenties. Wala sa mukha nito ang kanyang edad, at maging pananamit nito. Walang lalaki ang bulag at hindi makita ang kanyang ganda, o talagang pihikan lang s'ya kaya hanggang ngayon single pa rin ito? An hour later, nagpaalam na ang ibang mga magulang. Sinadya namin ng anak ko na magpahuli para makausap s'ya. Agad na tumakbo sa kanyang pwesto si Bernard at masaya s'yang kinausap. Ang ganda ng kanyang ngiti, at walang halong kaplastikan kung sumagot ito sa bibo kong anak. I take one of my calling cards in my wallet and hand it to her. Napaangat ito ng tingin sa'kin at kinuha ang card sa kamay ko. "Please call me, Ms. Chaira if my son is behaving naughty. And I apologize for his off-topic question a while ago." I watch her face turned red again. Her, having pale skin was a good thing because I can easily see how my words affected her. How her cheek turned rosy. Her blush is adorable. "Uhmm... it's okay, Mr. Ferranco. As far as I know, Bernard is a good kid so it won't be a problem," she answered shyly. Trying not to squirm in my intense gaze. I can't help it. I'm bewitched by her beauty. Something about her made me want to kiss her senseless, and take her into 'greenland' of passion. Damn! Why I am thinking like this? I just meet her! She cleared her throat, and put the card in her folder. Bernard tag my shirt to take my attention. He is wearing a teasing smile on his lips. "Let's go, dad." "Right!" I nodded and take his hand. "Have a good night, Ms. Rosales." "Bye, Ms. Rosales. See you tomorrow." "Do you have a ride?" I suddenly asked before she can answer my son. "Bye, Bernard!" sagot nito sa anak ko saka tumingin sa'kin sabay umiling. "I do have, and I'm waiting for my two co-teacher. Our houses are near. Napatango ako at muling nagpaalam sa kanya. "It's nice to meet you again, Ms. Chaira. Mukhang mapapadalas ang pagsundo ko kay Bernard nito." I watch her face turned red when she understand the hidden meaning of my words. I mentally smirk. I'm really glad I attended my son's meeting today. I finally met a woman that taken my interest. Hindi ko na hinintay ang sagot nya; akay ang aking anak, lumabas kami sa classroom. Nakasalubong namin ang guro ni Bernard noong grade-1 s'ya at binati. Hula ko s'ya ang isa sa mga tinutukoy ni Ms. Chaira na hinihintay n'ya. We lazily walk towards the parking lot. Taking our time since we are only going home from here. "Daddy, gusto mo si Ms. Chaira, ano?" nanunuksong tanong ulit ng anak ko. Ginulo ko ang kanyang buhok. "Siguro, 'nak. 'Di ko pa rin alam eh. Maaga pa siguro n sabihin 'yan pero nagagandahan ako sa kanya," sagot ko rito. Napatango-tango naman ito na parang naunawaan ang sinabi ko. Napailing lang ako sa pagiging bibo nito. Kinurot ko ang kanyang pisngi. "Tsaka, ikaw ha! Bakit mo tinanong 'yon?" Napahagikhik naman ito at tumingala sa'kin na nakangisi. "Nakatulala ka po kasi daddy, tapos parang nagtatanong ang mga mata mo habang nakatitig sa kanya kaya tinanong ko na." Nagkibit-balikat pa ito pagkatapos at may ibinulong sa sarili n'ya ngunit hindi ko maintindihan. Lokong bata 'to ah! "Tsk! Umakto ka nga muna na bagay sa edad mo, 'nak. Ang bata bata mo sa ganyan eh." "Bata pa lang naman po talaga ako, daddy eh. Nagkataon lang na may alam sa bagay na iyan," pagrarason niya. "Pero dad, kung si Ms. Chaira po ang liligawan mo, okay na okay lang po sa akin," dagdag pa nito na ikinataas ng aking kilay. "Kahit matanda s'ya sa'kin ng ilang taon?" panghahamon ko na tanong. Nagkibit-balikat lang ito ulit. "Wala naman sa edad ang pagmamahal, daddy eh. Ang parents ni ate Aria, mas matanda si tita Anna kay tito Marco nang siyam na taon pero mahal na mahal ni tito Marco si tita Anna. Kaya kung nagustuhan mo po si Ms. Chaira at gusto mong ligawan, daddy kahit tulungan ko pa po kayo." Okayyy! Tama ba ang narinig ko? Pinayuhan ako ng aking anak? At handa pa s'ya na tulungan ako? In some points, he is correct. Marco at Anna are our close neighbor in Angel's Haven subdivision. Aria used to babysit Bernard when she was in highschool, and every summer if she visit her parents from college break; she love to spend time with him. Ang talas talaga nang isip ng anak ko. We all know the story of the couple, kung paano nila pinaglaban ang kanilang relasyon sa kanilang pamilya at publiko. Aria love to tell her parents' love story to Bernard, since s'ya ang naging bunga ng pagmamahalan ng kanyang mga magulang. Natuwa ako sa sinabi ng anak ko. I love how open-minded he is. How fearless he is when it comes on expressing his thoughts. "Thank you, bud. I will think about these, okay. At ikaw ang unang makakaalam ng desisyon ko." I open the passenger door and let him climb inside the car. I walk towards the driver side after him, I turned the engine to life and glance at him. "Hayaan mo, anak, kapag kailangan ko ang tulong mo, sasabihin ko rin sayo," saad ko sabay kindat sa kanya. I will definitely going to use his charm to win her. I have a feeling it work fast than others.
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD