Raped Victim

Chapter 1

LiRA POV's

"eh ate wala sila mama kaya hind nila malalaman, sya nga pala ate may bulaklak na pinadala para sayo kaso walang nakalagay na name kong kanino galing, kaya yung chocolate kinain kona hehe " sabi ni mari

"Hindi ko nga alam kong sino ang nag bibigay dyan eh kahit sa trabaho meron din nyan, yung chocolate kinakain din ni rhea," mahabang sabi ko

Gabi na wala parin sila mama, ako na lang mag isa dito sa bahay, habang nasa sala ako may nakahintong magarang kotse sa harap ng bahay namin, teka eto yung kotse kanina ah. Hindi ko masilip kasi tinted yung kotse hindi ko alam kong may tao ba or wala. Minabuti ko nalang na pumasok sa bahay!

Pag pasok ko may nakita akong lalaking nakaupo sa upuan, nag taka ako kong sino yun, bigla syang lumapit sa direksyon ko

"Sino ka? Anong ginagawa mo dito? Anong kailangan mo? " Sunod sunod na tanong ko. Pero wala itong naging sagot. Mas lalo akong kinabahan nang nakalapit na sya sakin, hindi ko sya kilala, nakatakip ang mukha nya kaya hindi ko sya mamukaan

"malapit ka ng maging akin" yan ang katagang lumabas sa bibig nya . Kilabot at kaba ang nangibabaw sa buong pag katao ko

"anong pinag sasabi mo? Hindi nga kita kilala paanong..." Hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng bigla nya akong halikan. Hindi ko magawang itulak sya dahil mas malakas sya sakin, ng bitawan nya ako habol ko ang aking hininga.

"anong karapatan mong halikan ako?" sabi ko

"you are fvcking mine" nakakakilabot ang tinig nya .

Mag sasalita pa sana ako pero mabilis syang nawala sa paningin ko sobrang kaba ang naramdaman ko

Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko, namalayan ko na lamang nandito na sila mama

"nakaluto kana? Mag hain kana at na gugutom na kami" bungad ni mama

" Opo ma nakahain na po" magalang kong sagot

PASS FORWARD

Umaga na! Ginawa ko na ang mga trabaho ko sa bahay bago ako gumayak papuntang trabaho. Naligo at nag ayos na ako para mabilis akong makarating sa pupuntahan ko.

ayan nanaman yung pakiramdam na kikilabutan buong katawan ko nag madali na ako. Lakad takbo ang ginawa ko para mabilis makarating sa trabaho

"Oh rhea ang aga mo yata ngayon ?" Tanong ko

"eh ayaw kong malate no mahirap ng makaltasan" natatawang aniya kaya natawa na din

"Haha loka loka ka talaga" sabi ko

"Nga pala Lira malapit na birth day mo ah, sa susunod na araw na. Anong ganap?" sabi ni rhea

"Ano pa nga ba tulad ng dati kong hindi matutulog mag tatrabaho haha. Wala ng bago dun anu kba!" Saad ko habang tatawa tawa

"Sabagay, bakit ba naman kasi ganyan yang pamilya mo parang hindi ka anak eh" napaisip ako sa sinabi ni rhea hanggang sa matapos ang trabaho namin yun ang nasa isip ko. Nag lalakad na ako patungo sa bahay

PASS FORWARD

Nandito na ako sa bahay tatanungin ko si mama baka nga ampon ako .

"Ma pwede po bang mag tanong?" magalang kong saad kay mama

"Anu nanaman ba yan lirra?" padabog nyang saad

"Ma ampon nyo po ba ako?" Tanong ko

"Anong kalokohan yan syempre hindi" sabi ni mama habang matalim ang mga titig sa akin

" Eh bakit po sa aming mag kakapatid parang ako lang ang hindi nyo mahal?" Sabi ko kay mama pinipigilan kong tumulo ang luha kong gusto ng bumagsak . Ayaw kong ipakitang mahina ako

"Gusto mo talagang malaman kong ano ang totoo ha?" Galit na tanong ni mama, gusto kong malaman ang totoo kahit masakit

"Opo kahit masakit!" Hindi ko na napigilan ang mga luhang kusang nag sisiunahang bumagsak

"ni

Ni rape ako ng ama mo kaya ganyan ang turing ko sayo. Ng dahil sa ama mo nag kanda malas malas ang buhay ko! Sana hindi ka nalang nabuo malas ka sa buhay ko!" mahabang saad ni mama habang galit ang boses. Hindi ko alam kong anong mararamdaman ko. Kaya pala ganon ang trato nya sakin bunga pala ako nag pag kakamali

"Sana po ma pinaramdam nyo parin sakin na mahalaga ako kasi anak nyo pa rin po ako, ginawa ko po ang lahat para mahalin nyo ako pero kahit anong gawin ko, hindi nyo ako magawang mahalin!" madamdaming saad ko, nag tatakbo ako habang patuloy lumalandas ang mga luhang di maubos ubos

Kaya pala sa twing kailangan ko sya wala syang paki sa akin. Hindi ko naman kasalanang nabuo ako. Patuloy ako sa pag takbo nanlalabo na ang paningin ko kasabay ng pag patak ng luha ko ang pag patak ng ulan na animoy nakikiramay sa nangyayare sa buhay ko hanggang sa unti unti nang nanghina ang tuhod ko marahil ay nilalamig na! Pagod na ako! Pagod na pagod ng ipilit ang sarili sa pamilyang hindi ako tinanggap mula umpisa dahil sa pagod nawalan ako ng malay

Pero bago pa mag sara ang mga mata ko natanaw ko ang kotse na palagi kong nakikita nitong mga nakaraang araw,

"Fvck what happen?" Dinig kong sabi ng lalake. Bago ako tuluyang mawalan ng malay