Walang tigil ang pag iyak ko nang makarating ako sa aking condo. Sobra kong dinamdam nang mabasa ko ang sunod sunod na mensahe ni Ezeckiel sa akin. Paano ko siya haharapin kung ngayon pa lang ay nasasaktan na ko. Iniisip ko pa lang na hindi ko kayang makipag usap sa kan'ya kung tungkol lang ito sa hiwalayan. Hindi pa ko handang pakawalan siya. Mas gugustuhin ko pang masaktan ngayon at mas titiisin ko pa ang sakit kaysa pakawalan siya.
Nasa kama ako't nakabaluktot na nakahiga. Hindi ko na din nagawang punasan ang mga luhang pumatak sa aking mga mata dahil sa walang tigil ang pagpatak nito. Hindi ko na din nagawang mag reply sa mga mensahe ng mga kaibigan kong nag aalala at hindi ko din alam kung ano ang mga nangyari kaninang iniwan ko sila sa may resto. Nakatulugan ko ng umiyak dala ng mat
