Chapter 9: Strange feeling
1837 Words
Sierra Vivi
"Is that him, your Manong?" tango lang ang naisagot ko kay Ara. Wala naman akong ibang sasabihin. Nagkatinginan lang sila ni Lorraine, at hindi na rin ako inusisa pa. Ito naman ang gusto ko sa mga kaibigan ko. They respect me at hindi basta ako pinapangunahan, gaya rin ng ginagawa ko sa kanila. Kaya swak na swak kaming tatlo.
After mag-lunch ay nagkanya-kanya na kami ng sakay ng kotse papunta sa OJT namin. Magkakaiba kami ng field na pinili, ayon na rin sa kagustuhan ng parents nila. Ang parents ko kasi kung ano ang gusto ko, wala namang problema sa kanila. Exactly 2 PM nang dumating ako.
Habang nagtatrabaho ako ay inaakopa ni Manong Bruce ang isipan ko. Mabuti naman at hindi ako nagkakamali, pero bakit pagdating sa kanya ay parang laging sablay ang ginagawa ko?
Hanggang sa hindi ko na namalayan ang oras. Tapos na pala ang duty ko, naka-dalawang oras pa nga ako. Nagpaka-busy ako masyado at nagpakapagod, para lang makalimutan ang nangyari sa amin.
5-PM na nang makalabas ako. Nag-ayos pa kasi ako, ayaw ko naman magmukhang pangit sa harap nila.
"Vi, kailan ka pa naging conscious sa itsura mo?" I'm sure 'yun ang sasabihin ng mga kaibigan ko. Totoo naman kasi sila, hindi pa ako na-conscious kailanman kung ano man ang maging itsura ko, masyado kasi akong confident sa sarili kong kagandahan.
Pero mula nung makilala ko siya, nabawasan ang confidence ko. Hindi dahil iniisip kong pangit ako, pero dahil masyado siyang unpredictable. Dangerous unpredictable, ang hirap niya kasing basahin, ang hirap niyang hulihin. Siguro dahil matanda na siya? Hindi ko rin alam.
Lumipas ang higit kalahating minuto, dumating na rin ako sa bahay nila. Sakto maghahapunan na rin, kaya naisipan kong mag-take out na lang sa fast-food chain, alam kong paborito ito ng mga bata gaya ni Bettina. Wala naman akong balak magtagal lalo na at gabi na. Pagod na rin ako, gusto kong matulog ng maaga. Hindi kasi ako nakatulog ng maayos, sa kakaisip sa nangyari, pero heto na naman ako. Naumpisahan ko na ito at tatapusin ko. Siguro kailangan ko munang umiwas na maiwan kaming dalawa.
Huminga muna ako ng malalim bago pinindot ang doorbell. Bumukas ang pinto at presensya niya ang nakita ko. Nakasuot siya ng jogging pants and white t-shirt, wala rin sa ayos ang buhok niya, pero gwapo pa rin naman. Lahat na lang yata ng anggulo ay bagay sa
kanya.
"You're late," aniya.
"May klase kasi ako at malayo ang pinanggalingan ko," sagot ko lang. May idudugtong pa sana ako pero hindi ko na lang sinabi.
"Pasok ka na. Bettina is waiting for you," sabi niya at binigyan ako ng daan papasok. Pero hindi ako kumilos, inabot ko na lang ang dala-dala ko.
"It's getting late I. need to go home—"
"Mommy!" Biglang sulpot ni Bettina at niyakap na ako. Tumingin ako sa daddy niya para humingi ng tulong, subalit nagkibit-balikat lang ito, at tinuro ang anak.
"Hindi ko siya inutusan. Ikaw ang bahala kung gusto mong tanggihan, ang batang tinawag kang mommy," pangongonsensya pa niyang sabi. Napabuntong-hininga na lang ako at nagpatangay kay Bettina.
Pagkapasok namin ay hinila pa niya ako, hanggang itaas at dinala sa kwarto niya.
"Meron ka bang gustong gawin?" tanong ko. Tumango lang siya at tinuro ang banyo.
"Gusto mo bang maligo?" tumango naman ito ng sunod-sunod habang nakangiti.
Napatingin ako sa daddy niya na nasa pintuan na may pagtatanong sa mata.
"Wala si ate, ang yaya niya. Bukas pa raw makakabalik. Hindi pa siya nakakaligo. Hindi siya marunong maligo mag-isa kaya kita pinatawag para humingi ng tulong.” Iniwas niya ang tingin pagkasabi matapos niyang magpaliwanag.
“Seryoso ka ba? Ano'ng oras na? Bakit hindi mo pa siya pinaliguan?" naiirita at sunod-sunod kong tanong sa kanya.
"Gusto ko siyang paliguan, pero tingnan mo naman malaki na siya. Ang totoo... ayaw niyang paliguan ko siya. Gusto niya mommy. Please mamaya mo na lang ako sermonan kapag tayong dalawa na lang." Ano raw? Kaming dalawa na lang? As if naman na hahayaan kong mangyari ulit ‘yon.
"Sige na, ako na ang bahala, pwede ka nang lumabas. Ituro mo na lang sa akin ang mga damit niya," utos ko na lang. Tinuro naman niya ang cabinet ng anak kung saan nakalagay ang mga gamit niya. Ang totoo malaking bulas si Bettina. Sampung-taong gulang pa lang naman.
Siguro matangkad din ng mama niya. Napakagandang bata, ano kaya ang nangyari noon at hindi siya makapagsalita ngayon? Na-curious tuloy ako malaman, pero wala naman akong karapatan na itanong.
Inumpisahan kong hubaran si Bettina at sinimulang paliguan.
"Hindi ka ba marunong paano maligo? Gusto mo, turuan kita? Para sa susunod kahit wala ang yaya mo, kakayanin mo nang maligo mag-isa. Kasi big girl ka na. Gusto mo ba?" tanong ko habang hinahaplos ang maganda niyang mukha.
Nakitaan ko naman ng saya ang mga mata niya at sunod-sunod na tumango, bago niya ako yakapin. Inumpisahan ko siyang turuan habang pinapaliguan. Matapos ang higit twenty minutes ay tapos na rin kami. Pinatuyo ko ang buhok niya gamit ang blower at binihisan ko siya ng pantulog, gabi na rin naman.
Matagal ko ng gustong magkaroon ng kapatid. Kaya't sabik akong gawin ang mga ganitong bagay sa magiging kapatid ko, pero hindi na biniyayaan si mommy ng isa pang anak.
Nang matapos ay bumaba na nga kami ni Bettina na may ngiti sa aming mga labi. Nadatnan namin ang daddy niya na naghahanda ng pagkaing dala ko kanina.
"Come baby, may dala si mommy at alam ko paborito mo ito. Let's eat." Hinila ako ni Bettina at pinaupo sa tabi ng daddy niya.
Akala siguro ng batang ito isa kaming masayang pamilya, na ako ang mommy niya. Ayaw kong itatak sa isipan niya na ako talaga ang mommy niya. Kailangan ipaintindi ko, baka lalo siyang magkatrauma.
Hindi ko maintindihan itong si Manong. Bakit niya sinabi na mommy? Hindi ba siya nag-iisip? Ano ba kaming dalawa? E, hindi ba pagpapanggap lang ang usapan namin, at isa pa, hindi pa niya tinatanggap ang offer ko.
Kung hindi ko lang alam na hindi marunong magbiro si daddy ay hindi ko ‘to gagawin. Ang kaso nga, daddy ko siya, kilala ko siya at wala sa vocabularyo niya ang magbiro, lalo na pagdating sa akin.
Magana naman kung kumain si Bettina, naubos niya ang pagkain na hinanda ng daddy niya. "She's happy, and it's all because of you, thank you," sabi niya pa hanggang sa bigla ko na lang naramdaman ang kamay niyang nakapatong sa kamay ko.
Kumabog bigla ng malakas ang puso ko. Hindi na ito pangkaraniwan, mukhang iba na nga ito. Paano ko ba mapipigilan ang papausbong kong damdamin sa kanya? Napansin niyang nakatingin ako sa kamay niyang nakapatong sa kamay ko, kaya dali-dali niya itong tinanggal.
Nanginig bigla ang kamay ko kaya’t itinago ko na lang sa ilalim ng mesa. Tapos na rin naman ako kumain. Nagdahilan ako at tumayo upang hugasan ang kamay ni Bettina. Hindi ko na nilingon si Manong sa sobrang tense ng nararamdaman ko.
Bakit gano'n? Saglit lang naman niya dinampi sa akin ang kamay, pero nagwawala na ang puso ko. Iba na 'to, ibang-iba na. Kailangan kong pigilan, alam ko naman delikado ang puso ko, lalo pa at meron siyang malungkot na nakaraan. At alam ko rin naman na masyadong malayo ang agwat ng edad namin. Syempre ang hahanapin niya ay 'yung mature na gaya niya. Habang ako'y wala pa sa isip ko ang mag-settle down.
Pangarap ko na libutin muna ang buong mundo as a single woman. Kaya nga gusto ko maging flight attendant. Para sa akin, hindi ko kailangan ng lalaki para sumaya. Sapat na siguro sa akin ang pamilya ko at mga kaibigan. Pero simula nang makilala ko siya'y unti-unting nagbabago ang pananaw ko, at ito ang ayaw ko, hindi ito pwedeng mangyari.
Lumipas ang minuto ay naging tahimik sa amin ang sandali. Hindi na rin ako nagsalita at maging siya ay gano'n rin. Sinamahan ko na lang manood si Bettina, na ayaw akong bitawan.
Ang daddy naman niya ay nasa kusina at kung ano ang ginagawa. Umiinom yata siya ng alak. Ang mukha niya'y nakasentro sa aming dalawa, kaya hindi maiwasan na magkasalubong ang aming mga mata.
Sobra ako nate-tense sa malagkit niyang tingin. Pakiramdam ko kasi ay titig na titig siya sa akin. Iniiwasan kong tingnan siya, pero nakikita ko sa peripheral vision kong nakatitig siya sa akin.
"Vi, ano na? Magpaalam ka na," pagpapaalala ko sa aking sarili.
Tumikhim ako bago nagsalita.
"I need to go home, late na kasi," paalam ko, pero wala akong narinig na sagot. Patuloy lamang siya sa pag-inom at pagtitig sa akin.
Tumingin ako ulit sa kanya kaya't nagkasalubong ang aming mga mata.
"Kailangan ko nang umuwi," mahinahon ko pa ring sabi. Ang gusto ko kasi ay kunin niya ng kusa si Bettina. Alas-nuebe na rin naman ng gabi.
Nang sa wakas nagsalita na rin siya.
"Bakit? Pupunta ka ba ng Bar Eight? Hindi ako papasok so walang dahilan para pumunta ka roon," ang sagot niya na labis kong kinataka. Bakit biglang napunta sa bar ang usapan?
"H-Hindi ako pupunta..." pinipigilan ko ang magsalita ng malakas, mukhang natutulog na si Bettina sa kandungan ko.
"Hindi ako magba-bar. Pagod na ako at gusto kong matulog ng maaga. Ang dami kong ginawa at—"
"You can sleep here—"
"W-What?" tumaas ang boses ko sa sobrang gulat nang sinabi niya. Nagising tuloy si Bettina at nag-hysterical.
"Mommy, mommy, p-please mommy ko, d-don’t leave," umiiyak niyang ani habang nakayakap sa akin.
“I'm here, sleep ka na. Sasamahan kita matulog, okay ba." Natuwa ako at may ilan ng salita bukod sa mommy at daddy na lumalabas sa bibig niya. Pero hindi ko na pinagtuonan ng pansin. Napansin naman siguro ng daddy niya.
Hindi ko na rin pinansin pa si Manong Bruce at pumanhik na kami’t nahiga. Niyakap ako ng bata kaya’t nakaramdam ako ng awa. Sabik siya sa ina, siguro masyado malungkot ang pinagdaanan niya kaya siya nagkaganito.
Habang nakapikit siya ay nag-umpisa akong kumanta ang lullaby song. Hihintayin ko siyang makatulog para makauwi na rin ako. Nag-text naman ako kay mommy na male-late ako ng uwi. Habang kumakanta ako’y hindi ko na namamalayan na unti-unti na rin akong inantok, hanggang sa binalot na ako ng kadiliman.
Naalimpungatan ako sa basa at kiliting bumabalot sa aking buong katawan. Pakiramdam ko'y wala na rin ako ni isang saplot.
Dinilat ko ang mga mata, ngunit madilim pa rin ang paligid. Kaya't napagtanto kong gabi pa rin. Subalit tuluyan akong nahimasmasan nang makadinig ako ng kakaibang tunog. At ang tunog na ito ay nagmumula sa pagitan ng aking mga hita. Bago ako makapagsalita'y napagtanto kong bukang-buka na pala ako at may isang nilalang na nasa pagitan ng aking mga hita.
"M-Manong... o-ohh." Kumawala ang pigil kong halinghing sa aking bibig. Si Manong pala ang nasa pagitan ko, habang walang humpay na nagpapakasasa sa aking p********e. Ramdam na ramdam ang dila niyang umiikot sa kaloob-looban ko na nagbigay sa akin ng kakaibang sarap.
"O-Ohh, Manong..."
- Writer
