Bago pa pumutok ang araw sa Silanganan ay gising na si Amira. Suot niya ang damit na isinuot niya doon nang dumating siya. Maayos na nakatupi ang katutubong damit na ipinahiram sa kanya ni Tamika katabi ang wala nang basyong tasa ng mountain tea. Hindi siya nakisalo sa agahan ng tribo at hinatiran na lang siya ni Tamika ng agahan. Marahil ay alam nito na kailangan niya ng panahon para mapag-isap at mag-isip-isip.
Kung talagang isa akong Lambayan, titingnan nila ako at tatanggapin bilang isa sa kanila at di lang dahil kapareho ko sila ng suot.
She was starting to define who she really was and what she wanted in life. Ayaw na niyang ikulong ang sarili kung ano lang ang inaasahan sa kanya ng ibang tao o ang idinidikta sa kanya. Siya ang uukit ng sarili niyang tadhana. Siya ang magsasabi ku
