The Lady In The Red Dress

CHAPTER 10

It's almost been a week. Hindi pa rin sila nagkikibuan but she knows how many times Kean attempted to talk to her. It's just that palaging nagkakaroon ng interruption. Since ilang araw na rin sila dito sa site ng extension company ng daddy niya talaga namang parehas sila abala. Halos abutin na sila palagi ng gabi dahil malapit na ang soft launch nito. As for Kean hindi lang din kasi ito ang hawak niyang malaking project, but he prioritized it simce kumpanya at special request ito ng father-in-law niya. The whole building itself was almost done, interior designs na lang ang need ng polising that is why palagi silang mag-kasama sa isang lugar.

Nagkakaroon ng kaunting pag-uusap pero para lamang sa trabaho. Pagkatapos non ay balik na sila sa kaniya-kaniya nilang station to do their own task.

It was already lunch time, talaga namang nakalam na ang sikmura ni Letisha. Hindi naman siya makaalis sa kaniyang pagkaaupo sa maliit na opisina niya sa loob dahil sa tambak na papeles na kailangan niyang pirmahan at basahin.

Hindi na niya namalayan ang pagbukas ng pinto. She was busy scanning all the papers in front of her. Natigil lamang iyon nang may maglapag ng pakain sa tapat niya. Tinignan niya kung sino iyon at bahagya pang umawang ang mga labi niya nang mapagtanto kung sino iyon. This isn't the right time for them to be left alone together.

"Kumain ka na."

It wasn't a question kundi para siyang inuutusan nito. Tumikhim siya at napabaling ang tingin sa dala nitong pagkain. It was meal from a fast food from nearby. Bahagya pa itong nausok kaya palagay niya na bagong order nito iyon.

"Thanks for the offer. Pero marami pa akong kailangang gawin."

Muli niyang binalik ang paningin sa hawak na papel, " Hanggang kailan ka ba mag mamatigas, Letisha?"

Hindi na nakapagtimpi ang isa. He knew what he blurted out a while ago had a double meaning. He couldn't deny that he was tired from the chasing game. It is draining him almost every day.

"I didn't ask you to bring me food, Monterey."

He then gritted his teeth in frustration, "It was my own will, Mrs. Monterey."

He put emphasis on Mrs. Monterey to piss her off and he bet it worked. Dahil masama na ang tingin nito sakaniya ngayon. Mahigpit na rin ang pagkakahawak nito sa papel at kita niyang nagusot na iyon.

"First of all, stop calling me by your surname."

May gigil sa bawat pagsasalita nito. But he just smirked, "Why not? Misis naman talaga kita ah? have you forgotten that you are marrieed to me? o gusto mo ipaalala ko sa'yo?"

Luminga linga sa paligid ang babae, kabado siya na baka may makarinig sa sinabi nito. Lalo lamang siya tinawanan ni Kean.

"What now? Ayaw mo malaman nila na kasal ka sa akin? Alam naman na ng iba 'yan. Sa industriyang ginagalawan natin mabilis kumalat ang chismis kahit itago mo pa 'yan." `

"Ano ba and gusto mo?!" sa tono ng boses into ay halata na, naubos na and pasensya nito sa lalaki. Iniiwasan na nga niya ito pero ito pa rin ang lapit nang lapit.

"I just want you to eat, Letisha. I am not forcing you to talk to me or so whatever. I just need you to eat. Ayoko lang may masabi ang Daddy mo. He is right there outside talking to the suppliers."

Matapos nito masalita ay saka lamang niya nahugot ang sariling hininga. Hindi rin niya alam kung bakit parang nanlumo siya sa huling tinuran ng lalaki. Bakit parang hindi siya natuwa sa isiping ginagawa niya lang iyon para dahil andiyan ang Daddy niya at hindi dahil sa totoong concern ito sakaniya?

Kung dati ay wala lang iyon dahil alam niya ang sitwasyon nila. Pero bakit habang tumatagal ay nasusuka na siya na isipin na kailangan nila makitungo sa isa't isa ng maayos kapag andiyan ang magulang nila?

Looking back at the times that they have been together some of tem went really smooth kahit na wala ang magulang nila. They even had this agreement pa nga eh, nasusunod pa rin naman iyon pero hindi na siya sumasabay sa pagdadala ng damit nila sa aundry. Kung minsan ay ito na ang kusang nakuha sa lagayan nila at mag-isang dinadala roon. Kung usapang pick-up ay madalas na dinadaanan na lang din pag pa-uwi na ng trabaho. Paunahan na lang sila ganon.

She looked at the food Kean brought her. Wala sa sariling kinuuha niya iyon at kinain. At least may laman ang tyan niya makipag-plastikan sa labas.

Kean was right, andoon nga ang Daddy niya at nakikipag-usap sa sa mga supplier. Napadako ang tingin ng matanda sakaniya. Dito lamang niya napansin na katabi nito ang lalaki at may hawak hawak itong ruler at blue print. May suot na itong hard helmet na kulay dilaw. Napalunok na lmang siya na maing ang paningin nito ay dumako sakaniya. She can't deny that this man is freaking hot iba ang alindog nito ngayon sa suot na hard helmet.

She unconsciously bit her lower lip while walking towards them.

"I like what both of you did to my office, Letisha."

Those words from her father made her flatter. It was the first time after 2 years that her father praised her.

"Thanks, Dad."

She smiled at him. Seryoso pa rin ang mukha nito habang pinapasadahan ang kabuuan ng loob ng opisina, "But I would be more happy if you take over the company as soon as possible and quit playing."

Napatungo na lang siya. Ano nga ba ang inexpect niya sa ama niya?

She knew how desperate his dad was over his fortune. Her dad really wanted to have a son unfortunately babae ang naging anak nito. Ang asawa naman nito ay maagang kinuha dahil sa hindi nito kinaya ang panganganak dahil marami na itong komplikasyon bago pa man ito mag buntis.

Tahimik siyang umalis doon at pumunta sa may bandang likuran. Ang bahaging ito ay mahangin at malilim dahil ito na ang pinaka likod ng building. Balak itong gawing mini garden mismo ng opisina. May maliit na bench doon at umupon siya rito.

Napakabigat ng dibdib niya simula nung mga nagdaang araw. How she badly wanna tell her dad how she wanted to get an annulment. Pero hindi niya magawa. This marraige of hers is the only thing that keeps his dad trusting her.

Hindi na niya napigilan ang pag buhos ng kaniyang luha. Pagdating talaga sakaniyang ama ay mahina ang loob niya. Takot siya rito, dahil ito na lang din ang meron siya.

Naramdaman na lang niya ang matigas na braso na yumakap sakaniya. By his scent alam na niya kung sino ito. Hindi nia maintindihan kung bakit hindi niya magawang itulak ito, mas lalo lamang siya nanghina sa mga bisig nito.

Gusto niya man sigawan ito ay hindi niya magawa. Gusto lamang niyang gawin ay umiyak. Maraming dahilan kung bakit siya nasasaktan ngayon. Gusto niya lahat iyon isisi sa Daddy niya at sa lalaking nasa harapan niya ngayon. Pero sa kabilang banda ay hindi niya rin magawa.

May parte sakaniya na mas sinisisi niya ang sarili niya kaysa ang mga ito.

Mas inaalala niya ang mga ito kaysa sakniya. Ilang minuto na sila na nasa ganoong position.

Wala pa ring tigil ang kaniyang luha sa pagbagsak. She also hated the fact the she was see by him in this kind of state for the second time. Pero mas wala siyang ideya bakit ito naandito ngayon at yakap siya.

Hindi ba kausap ito ng Daddy niya?

"You are a strong woman, Letisha. Don't let your dad's words bring you down."

At a second she stopped from crying. Ang mga salita nito ay tila nag dala sakaniyan ng kapayapaan na panandalian.

He thought of me that way?

But what made her more puzzled is her heart right now.

It was beating fast and crazy. Is this even possible?