Chapter 7
“HEY,” Mahinang boses ni Victor mula sa aking habang nakaunan pa si Michael sa aking kaliwang hita. Mahimbing siyang natutulog habang patuloy ko naman siyang binabantanyan—silang binabantayan. Malakas pa rin naman ang silab ng apoy sa aking harapan at sa loob ng higit ilang oras kong pagbabantay walang kahit na anong uri ng sensyales na meron panganib na nakaamba sa amin, “…ako naman ang magbabantay. Buhatin mo na iyan si Michael at pumasok na kayo sa loob.”
Napatingin ako sa relo ko’t ala una pa lang ng madaling araw pero parang napakahaba na ng gabi akong narito.
“Okay.” Sagot ko’t dahan-dahan kong inalalayan ang ulo ni Michael upang hindi ko siya magising. Ipinaunan ko muna sa kaniya ang nakatuping pantalon ko’t tumayo muna ako para makapag-inat. Nakakaramdam na rin ako
