Isang linggo na ng hindi ko nanaman na kausap si jake. pero okay lang dahil yong mga girls. talagang kung nasan ako ay anduon din sila. Kahit naman sa shop ay anduon din sila pati sa factory ko ay anduon din. Now naman ay uuwe ako sa amin, kasi kukuha ako ng mga damit ko at ipapa laundry ko yong mga damit ko, Sabi nga nila ay matuto daw dapat akong mag laba. Eh sa wala naman akong time, Kahapon nga ay umiyak ako sa pag turo nila sa akin ng kung paano mag saing. Malay ko ba na ganun pinipindot pala ang rice cooker, kakain na kami hindi pa din nag boiled ung rice. Kaya wla akong nagawa ay umiyak nalang ako kahit silang lahat ay pinag tatawanan nila ako. pero linibre pa rin naman nila ako sa dinner ko.
Kaya pag nakikita ako ni ten. hindi nya mapigilang hindi ngumiti kaya naman nahihiya ako.
