KABANATA 3: Ang Pagtuklas ng Kristal ng Liwanag
---
Dahil sa mga pagsubok at aral na kanilang natutunan, nagsimula na ring maging mas malinaw kay Deya at Benji ang kanilang layunin. Bawat isla na kanilang nadaanan ay nagsilbing hakbang patungo sa isang mas malaking misyon, at bawat nilalang na kanilang nakilala ay nagbigay gabay sa kanilang landas. Ngunit sa kabila ng lahat ng mga natutunan nila, isang tanong pa rin ang bumabagabag kay Deya: Ano ang tunay na kahulugan ng Kristal ng Liwanag? Bakit ito ang layunin nila sa buong paglalakbay?
Habang nagsisimula silang maglakbay patungo sa Bundok ng mga Lihim, isang napakalaking bundok na matagal nang tinatayuan ng mga misteryo at kwento, mas naging maliwanag sa kanila na ang kristal ay hindi lamang isang bagay na matutuklasan, kundi isang simbolo ng pag-asa. Mayroon itong kapangyarihan na magbigay liwanag sa mga lugar na natatakpan ng dilim, hindi lang sa pisikal na mundo, kundi pati na rin sa mga madidilim na bahagi ng ating mga puso. Ngunit sa bawat hakbang nila patungo sa bundok, ang mga pagsubok ay nagiging mas mahirap at mas mapanganib.
"Huwag mong kalimutan, Deya," wika ni Benji, "ang bawat hakbang na tinatahak natin ay may dahilan. Bawat pagsubok ay para sa atin. Lahat ng ito ay para sa pagdadala ng liwanag."
"Oo nga, Benji," sagot ni Deya, "pero paano kung ang dilim na iyon ay nasa loob ko? Paano kung ang pinakamalaki kong kalaban ay ako mismo?"
Si Benji ay hindi agad nakasagot. Hindi niya alam kung paano haharapin ang tanong na iyon. Ngunit alam niyang sa bawat hakbang ni Deya, siya rin ay lumalakas, at sa kanilang pagtutulungan, natututo silang magtiwala sa isa’t isa at magpatuloy sa kabila ng kanilang mga takot.
---
Pagtuklas sa Bundok ng mga Lihim
Sa kanilang pagdating sa Bundok ng mga Lihim, napansin nila na ang bundok ay may dalawang daan. Ang isang daan ay tila madali at tuwid, ngunit ang kabilang daan ay puno ng mga kababalaghan—mga pader na tumitigil sa kanilang paggalaw, mga puno na tila may mga mata, at mga alon ng hangin na sumasalubong sa kanila na parang nagtatangkang pigilin silang magpatuloy. Malinaw kay Deya na ang kanilang misyon ay hindi makukumpleto sa madaling daan, kaya’t nagdesisyon silang dumaan sa mas mahirap na ruta. Hindi nila alam kung ano ang naghihintay sa kanila, ngunit alam nilang ito ang tamang landas.
"Ang daan na ito ay puno ng mga pagsubok," sabi ni Deya, "pero kung tayo ay magkasama, tiyak na makakaya natin."
"Huwag tayong mag-alala," sagot ni Benji, "Kahit anong mangyari, magtulungan tayo."
Habang naglalakbay, napansin nilang ang bundok ay tila buhay. Ang mga puno ay gumagalaw, may mga bato na parang may sariling buhay, at sa bawat hakbang nila, may naririnig silang mga tinig na nagmumula sa kalikasan—mga tinig na parang nagbabadya ng mga pangarap at takot, ng mga lihim at paghihirap na matagal nang nais mapansin. Lahat ng mga tinig na iyon ay nagmumungkahi na sila ay hindi lamang sa isang pisikal na bundok naglalakbay, kundi sa isang bundok ng mga emosyon, mga alaala, at mga lihim.
Sa gitna ng kanilang paglalakbay, natagpuan nila ang isang kakaibang nilalang—isang matandang babae na may suot na itim na kapa at may mga mata na kumikislap ng dilaw.
"Ako si Alila, ang tagapagbantay ng Bundok ng mga Lihim," wika ng matanda. "Ang bundok na ito ay puno ng mga pagsubok, at hindi lahat ay may kakayahang makatawid. Ngunit sa inyo, sa inyong tapang at tiwala sa isa’t isa, maari kayong magtagumpay. Subalit, alamin ninyo na ang Kristal ng Liwanag ay hindi isang bagay na madaling makuha. Kailangan ninyo munang maunawaan ang mga lihim ng inyong mga puso."
Naglakbay si Deya at Benji kasama si Alila. Araw-araw nilang tinutuklas ang mga lihim ng bundok. Napag-alaman nila na ang bundok ay hindi lamang isang pisikal na lugar, kundi isang simbolo ng lahat ng mga pakikibaka ng tao—ang mga takot, ang mga pangarap, at ang mga lihim na matagal nang nais mapansin.
---
Ang Pagsubok ng Pag-ibig at Pagpapatawad
Isang araw, habang naglalakbay sila, natagpuan nila ang isang lihim na kweba sa ilalim ng bundok. Sa loob nito, nakita nila ang isang malalim na agos ng tubig na kumikislap sa dilim. Sa isang tabi ng kweba ay isang napakagandang kahon, ngunit hindi nila ito magalaw. Sa bawat hakbang nila papunta dito, may nararamdaman silang malupit na pwersa na tila pumipigil sa kanila. Hindi nila alam kung ano ang nararamdaman nila—takot o pagnanasa.
"Ang kahon na ito ay simbolo ng mga bagay na hindi pa natin kayang tanggapin," wika ni Alila. "Ang bawat isa sa atin ay may mga lihim na ayaw nating pakawalan, mga sakit na hindi natin kayang tanggapin. Ngunit upang makuha ang Kristal ng Liwanag, kailangan nating magpatawad sa ating sarili."
Ito ang pinakamahirap na bahagi ng kanilang paglalakbay. Bawat isa sa kanila ay may mga lihim at takot na tinatago—mga alaala ng mga pagkatalo, mga pagkakamali, at mga sugat na hindi kayang pagalingin. Sa bawat hakbang na kanilang ginawa patungo sa kahon, kanilang natutunan na ang tunay na lakas ay hindi nagmumula sa katawan o sa isip, kundi sa puso. Kung hindi nila kayang patawarin ang kanilang sarili, hindi nila makakamtan ang kanilang layunin.
---
Ang Paglabas sa Kweba ng mga Lihim
Sa wakas, pagkatapos ng mga araw ng pakikibaka at paghihirap, nagpasya si Deya at Benji na buksan ang kahon. Sa loob nito ay isang maliit na kristal na kumikislap sa liwanag. Sa sandaling kanilang hawakan ang Kristal ng Liwanag, isang malakas na puti ng liwanag ang sumik mula rito, at sa loob ng isang iglap, ang lahat ng dilim na pumapalibot sa kanila ay naglaho. Ang bundok, na dati'y madilim at puno ng takot, ay nagbukas sa isang mas maliwanag at mas magaan na mundo.
"Sa wakas, nahanap din natin ang Kristal ng Liwanag," wika ni Deya, habang hawak ang kristal sa kanyang kamay. "Ngunit hindi lang ito isang bagay na matutuklasan. Ito ay isang simbolo ng pagpapatawad, pag-ibig, at lakas."
Si Benji ay ngumiti. "Oo, at natutunan din natin na ang mga pagsubok ay hindi upang pigilan tayo, kundi upang gawin tayong mas malakas. Magkasama tayo, Deya. Laging magkasama."
---
Pagtatapos ng Kabanata:
Habang binabaybay nila ang daan palabas ng Bundok ng mga Lihim, naramdaman nila ang tunay na kahulugan ng kanilang paglalakbay. Ang Kristal ng Liwanag ay hindi lamang isang bagay na makukuha, kundi isang pagninilay na magbibigay liwanag sa kanilang mga puso. Sa bawat hakbang nila palabas ng bundok, nadama nila ang bagong sigla at pag-asa—hindi dahil sa nakamtan nilang bagay, kundi dahil sa natutunan nilang magpatawad, magtiwala, at magtagumpay sa kabila ng lahat ng pagsubok.
At sa paglalakad nila, muling bumangon ang tanong sa isip ni Deya: "Paano kung ang mga lihim na natutunan natin ay hindi lang para sa atin,
kundi para sa buong mundo?"