Guilty Pleasures

Chapter 2

Satana's Pov

"Tana."

"Ano?" Inis na binalingan ko si Elias atsaka lang kumalma ng makit ko ang bottled water na iniabot n'ya. Tinangap ko 'yon at nagsimula ng maglakad papunta sa administration office kahit na hindi ko talaga alam kung saan 'yon.

"Dito 'yong admin office, badtrip ka ata ah ano bang nangyari?" He worriedly ask at kinuha sa 'kin ang bottled water para s'ya na rin ang magbukas no'n ng mapansin n'yang medyo nahihirapan ako. "May nang-away ba sayo?" I shook my head I just hope that he'll understand soon that I don't want to entertain his question anymore kahit na ba concern lang s'ya o kung ano pa man ang tawag n'ya.

After almost thirty minutes of waiting I finally have the copy of my schedule in my hand. HUMSS rin s'ya at magkaklase kami mabuti na rin 'yon para may kakilala na 'ko, hindi pa naman ako friendly.

Habang hinihintay si Mang Pido ay naupo muna kami sa quadrangle at pinanuod ang iilang estudyante na nagpapractice ng soccer. I actually like that sport, nanunuod ako no'n sa tv. The smile on my lips fade upon realizing who is that someone talking with the players on the bleachers.

Wearing the soccer team's jersey. "O1 Montefiore" I whispered to myself, that is his surname? It sounds familiar to me somehow parang narinig ko na 'yon sa kung saan. Nabalik lang ako sa reyalidad nang maramdaman ko ang pagkalabit sa 'kin ni Elias.

"Kanina pa tumutunog 'yong phone mo." I fished my phone out from my bag and immediately answer's dad call napansin ko rin na may isa na s'yang missed call.

"Tana hija, dumiretso na lang kayo nina Elias sa sentro para makapagpasukat ka na ng uniform tapos bumili ka na rin ng mga gagamitin mo sa pasukan, nagpadala ako ng pera kay Pido parating na rin siguro 'yon." Umawang ang labi ko, thus that mean na local at simple lang ang mga gagamitin ko para sa pasukan? Simula sa sapatos, sa bag, sa notebook sa lahat? Gusto kong magprotesta!

Kahit na sa Manila na lang kami o ako bumili ng gamit, ayokong gumamit ng mga cheap na school supplies pati na rin ng sapatos na mabibili lang sa bayan nila, if Mom find this out she'll freak out as much as I need.

"Okay lang naman 'yon sa'yo hindi ba?" Pagsisigurado n'ya, hindi ako makapagsalita, a part of me wants to be greatful for all of this but I just can't hindi ko pa talaga matanggap. "Dad kasi... — I'm sorry hija, as much as I want to bring you in Manila and buy the things that you'll need I can't. Masyado akong abala sa palayaan at fish pond ngayon." He cut what I was saying off, bumuntong hininga ako at pilit na ngumiti kahit na hindi n'ya naman 'yon nakikita.

"Okay na po, Dad, I understand." Sabi ko at binaba na ang tawag. Binalingan ko si Elias na binibilang iilang bente at singkwenta na nasa kamay n'ya. "Bibili ka na rin ba ng school supplies?" Umiling s'ya na ikinakunot ng noo ko.

"May mga gamit pa 'kong natira noong nakaraang taon, 'yon na lang ang gagamitin ko pansamantala habang hindi pa 'ko nakakapagkupras sapat lang kasi 'tong naipon ko para sa black shoes, sirang-sira na kasi 'yong dati." The spark and contentment in his eyes while saying those put me into shame.

Ngayon ko lang narealize na habang iniisip ko na hindi mula sa high-end brands ang mga gagamitin ko para sa pasukan mayroong katulad n'ya na hirap na hirap na makabili ng simpleng black shoes.

I should be greatful.

"Wala ka pa rin bang napipili?" Mababakas na ang prustrasyon sa boses ni Elias, marahil ay nababagot na rin s'ya dahil antagal ko ng namimili ng black shoes dito sa tindahan ay hindi pa rin ako makapagdesisyon kung ano ba ang dapat kong bilhin. Hindi naman talaga ako nahihirapan it's just that I found all the designs cheap and would not even meet half of my fashion standard.

This is annoying.

"Wala kasi akong mapili." Yan na lamang ang nasabi ko, nahihiya rin na baka maoffend ko 'yong tindera kapag sinabi kong wala akong mapili kasi ang pangit ng designs. "Dadalhin ko na lang muna 'tong ibang gamit mo sa pick up ta's tutulungan ko si Papang ikarga 'yong mga abonong binili n'ya babalikan na lang kita." Aniya. Kung personal ko lang s'yang alalay malamang ay hindi ako pumayag pero dahil sa alam kong pinaki-usapan lang rin sila ni Daddy ay napilitan na lang akong pumayag at tumango. "Basta bumalik ka kaagad ah."

Nang makaalis s'ya ay nagpatuloy ako sa pagtingin ng mga sapatos sa estante hanggang sa mapalapit ako sa dalawang tindera na nagbubulong-bulungan. "Kanina pa 'yan dito, ang arte kasi palibhasa sa ibang bansa lumaki. Kung anong simple ni Sir Hugo s'ya namang arte ng anak n'ya." Sambit nong isa at umirap pa, para tuloy gusto kong hilahin ang mga mata nila.

"You know you can't find a shoe for you if you keep on eavesdropping." A familiar voice commented. "Ano naman ngayon kung mag-eavesdrop ako karapatan ko 'yon ako kaya ang pinag-uusapan nila mga chismosa — Ikaw na naman? Sinusundan mo ba ako?" Paratang ko sa lalaking 'to, I don't who he is what I know is he's a Montefiore.

That was written on his jersey. Hindi katulad noong nakita ko s'ya kanina mukha naman na s'yang mas fresh ngayon at nakapagbihis na rin s'ya sa pares ng isang khaki short at itim na t-shirt na yumayakap sa kanyang katawan, basa pa rin ang buhok n'ya kaya mahihinuha kong bagong ligo lang s'ya.

"Hindi, why would I even do that? I don't actually like the idea of wasting my time." He spat excuse me lang sa kanya ang yabang! Akala mo kung sino e province boy lang naman. "Hindi pa rin ba s'ya tapos—" bago ko pa mang tuluyang marinig ang sinasabi ng tindera ay hinila n'ya na 'ko sa bungad na parte ng tindahan at kinuha ang isang pares ng itim na sapatos.

"Try this on." He commanded, hindi ko tiningnan ang inaabot n'ya at sa halip ay inirapan ko lang s'ya. "Do you actually expect me to wear that—" natigil ako sa pagsasalita ng makita na ang sapatos na hawak n'ya.

It's simpleness made it look elegant, gawa ito sa suede at napakaganda sigurado akong babagay 'yon sa 'kin. "Oh." Like a tamed cat I sat on the two seater sofa and try the shoes on, bukod sa sakto 'yon sa sukat ng paa ko'y bagay rin sa 'kin. He smiled cockily and called the sales lady. Nakangiting lumapit naman ang mga 'yon sa kanila at ng makita ako'y bigla na lang nagbago ang ekspresyon nila.

"May bibilhin ka?" Tanong nung isa at maarteng inilagay ang iilang takas na hibla ng buhok n'ya sa kanyang tenga. Nagpapa-cute ba s'ya? "Oo, bibilhin ko na 'yon." Naalerto ako at mabilis na tumayo dahil sa sinabi n'ya. "No! I'll pay for this." I stopped him.

He lazily bore his eye on me and smirked. "I know, hindi ko naman sinabing ako ang bibili ng sinusukat mong sapatos." Humakbang s'ya palapit habang ang mga mata ko'y napako sa bawat pagkilos na ginagawa n'y kaya gano'n na lamang ang pagkakapahiya ko ng makita ang rubber shoes na kinuha n'ya sa gilid ng kinauupuan ko.

"I mean this, bibilhin ko na 'to." Aniya at idinirekta na sa tindera ang huling kataga ng mga sinabi n'ya. Habang halos mamumula na ang buong katawan ko dahil sa pagkakapahiya. "B-bibilhin ko na rin 'to." Sinabi ko sa tindera at iniabot na sa kanya 'yong sapatos na kaagad rin namang sumunod sa kasamahan n'yang nauna na.

I saw supress his smile. "Kuya Aeious, anong ginagawa mo rito?" Elias asked with so much respect and politeness. Kilala n'ya ang lalaking 'to? Well what can I say it's a small town maybe it's just normal that everyone in this town do know each other. "May binili lang." Sambit n'ya at nang iniabot na sa kanya noong tindera 'yong paper bag na naglalaman ng sapatos na binili n'ya ay iniabot n'ya 'yon kay Elias.

"Happy Birthday." He greet him, wait what? Today is Elias birthday? I didn't know. Like you actually care Satana. "Hindi ka na dapat nag-abala pa." Si Elias na nahihiyang kinuha 'yong paper bag.

"Wala 'yon, isa pa kakailanganin mo 'yan para makasali ka na rin sa try out para sa basketball team, Creed told me saw that you want too. Mauuna na 'ko, baka hinahanap na 'ko ni Papa." Aniya atsaka ako sinulyapan bago s'ya lumabas ng tindahan at sumakay sa itim na nakaparadang SUV.