Dastan's POV
Kinabukasan ay tinawagan ko ang mga kaibigan ko na magkita kita kami sa covered court ng village namin. Nagsipayag naman ang mga ito tutal Sunday naman at pare pareho kaming walang pasok sa kanya kanyang trabaho.
Nakaupo lang ako sa isa sa mga bench habang hinihintay silang magsidating.
I sighed. Matagal ko bago pinag isipan kung sasabihin ko na ba sa kanila o hindi. Nagdadalawang isip kase ako kung itutuloy koniyong kasal.
I know that is the right thing to do. To take full responsibilidad to my action. Pero wala kase talaga akong maalala na kahit na ano kaya may pagdududa sa isip ko. And I don't even love her. This is so wrong in many ways. Pero wala akong magagawa. Nandito na ito.
I sighed again. Sigurado ko magugulat silang lahat sa sasabihin ko. Simula rin kahapon ng
