Chapter 1: Caught in the moment
1191 Words
Sheannia's P.O.V.
His right hand travels through my bond while his left hand was holding my nape, to push me more on him.
The need between the two of us is evident. It is so intense that makes our bodies burning.
"Sir..." I moaned when his hand cupped my breast.
Dammit. Sa panaginip ko lang ito nararanasan palagi, pero ngayon, totoo na.
Yes, I will not deny that I am having wet dreams with him.
Dati ko pa talaga pinipigilan ang sarili ko. But my mind, my body, and my heart refuse to do so. Masyadong malakas ang impact niya sa akin.
Hindi ko rin alam kung bakit ganoon. Pero talagang ninanais ko siya.
I opened my eyes when he stopped kissing me.
Our eyes met and he smirked at me, feels like he is saying that I am enjoying it. Well, totoo naman. I hope na nag-eenjoy din siya at itutuloy niya talaga ito.
Napakagat ako sa labi ko nang gumihit siya nang maliliit na bilog sa aking tiyan.
I am getting frustrated here. Gusto ko siyang hilahin at sabihing ituloy na namin ito.
Bago ko pa iyon magawa, siya na ang gumalaw. I was in awe nang hubarin niya ang pang itaas niyang damit.
Nakita ko na siyang topless dati. May baon kasi talaga siyang damit sa office, para kapag may iba siyang lalakarin ay magpapalit siya.
Lingid sa kaalaman niya na kahit tila wala lang iyon sa kanya, na makita ko siyang walang pang itaas, malakas ang epekto niyon sa akin.
Argh! Ang landi ko talaga.
Hindi ko napigilan ang sarili ko. I traced his abs. Kahinaan ko ito eh.
Napakagat ako sa aking labi nang magsimula na siyang hubaran ako. Mabilis lang naman iyon dahil nga nakapambahay lang ako.
Tumitig siya sa lantad kong ibabaw. He licked his lips. Walang pasubali niyang sinunggaban ang mga bundok ko.
Shocks. Ganito pala ang pakiramdam nito?
This is my first time doing this kind of thing. Hanggang kiss lang ako dati sa mga naging ex ko. Hindi kami humantong sa ganitong point.
At ang makakauna pa talaga sa akin ay hindi ko nobyo?
Napasabunot ako sa kanyang buhok at mas lalo pang idiniin ang mukha niya sa aking katawan.
Hindi ko man lang namalayan na wala na rin pala akong suot pang ibaba. Ganito pala siya katinik.
Lumalim pa ang gabi at natagpuan ko na lang ang sarili kong todo kapit na sa kanya. He is inside of me now and I can tell that this is so euphoric for me.
Isa pang ulos at sabay na kaming dumating.
The night didn't end with that. Nakarami pa kami kaya naman hindi ko masasabi kung magigising kami agad.
Nagising na lang ako sa isang malakas na kalabog. Papungay-pungay pa ang mga mata ko at ni wala pa sa animo.
Pero napintig ang tainga ko at mabilis akong napamulat nang maayos nang marinig ko ang boses ng aking ama.
"Papa," utas ko.
Him and Sir Jolo, Sir Jazen's dad, are standing at the door.
Hindi ko alam ang gagawin ko. I was caught at the moment.
Napatingin ako sa aking katabi nang umungol ito, inaantok pa.
Napalunok ako at natatarantang ginising siya.
"Explain this, Jazen," his dad said in a serious tone.
Ano ba itong pinasok namin? Ano ba itong pinasok ko?
Sir Jazen isn't still in the right mind.
Pero ng ang ama ko na ang magsalita ay nagising ang buong pagkatao niya.
"Marry my daughter," he commanded.
Nanlaki ang mga mata ko at mabilis na napatingin sa aking katabi.
Hindi ko alam sa sarili ko, pero gusto kong malaman at makita ang kanyang reaction.
"What?" paos niyang tanong, hindi makapaniwala sa narinig.
Napakagat ako sa labi ko nang nakakatakot siyang tumingin sa akin.
I want to cry, bakit ganoon ang reaksyon niya?
Hindi ko naman kasalanan ito? O baka kasalanan ko nga?
I let him touch me. I am the one who insisted na ituloy namin ang gabi ng kapusukan.
"Maybe we can talk about this, Mr. Gozon," he said in his serious tone, ang palagi niyang tono sa opisina.
My dad aggressively shook his head. "There's no more to talk about, Jazen. Kitang-kita ko na may nangyari sa inyo ng anak ko. I am not letting it go, hindi ko papayagang hindi mo panagutan ang anak ko."
Kapag sinabi ng ama ko ay final na. My dad isn't really that strict, but when it comes to this matter, nag-iiba siya.
Sir Jazen hopelessly look at his Dad, seeking for help.
"No, Jazen. Fix this. You heard Sandro already."
"But..."
"No buts or else your beloved company will not be yours anymore."
At doon ay iniwan na nila kaming dalawa. I saw his dad dialed his phone bago pa sila tuluyang makalayo.
Nakayuko lang ako at kinukurot-kurot ang aking daliri. Hindi ako makatingin sa kanya, natatakot ako na pagbagsakan niya ako ng galit. Natatakot ako na sabihin niyang kasalanan ko lahat ito.
I heard him sighed with frustration.
Dahan-dahan akong tumingin sa kanya at napaawang ang aking bibig nang magtama ang paningin naming dalawa.
"Damn. This is not what I planned," bulong niya sa kanyang sarili. Pumiyok pa nang kaunti ang kanyang boses. Naiiyak na siguro sa sitwasyon namin.
"I'm sorry," mahina kong sambit.
Wala kaming magagawang dalawa kung hindi ang magpakasal.
He loves his company so much at hindi niya papabayaang mawala iyon sa kanya. Kaya naman kahit ayaw niya ay kailangan niya akong pakasalan.
While in my case, hindi ako makakatanggi sa ama ko. He is a man of word, kung hindi ako susunod sa kanya ay habang buhay niya akong kakasuklaman at itatakwil niya ako bilang anak niya. He is a respected man after all.
If you are wondering kung bakit magkasama ang mga ama namin, they are friends. Mag bestfriend sila simula highschool.
The reason why I am Jazen's secretary is that he is training me. I am still not familiar with business field kaya naman ipinasok ako sa company nila.
Napapiksi ako nang magmura na naman siya.
"Sir..." mahina kong usal.
"What?" inis niyang tanong.
Tumunog ang phone ko kaya naman bumalik ako sa kasalukuyan.
I saw Irene's name, my bestfriend.
"Girl, ano na? Sasama ka ba mamayang gabi o hindi?" tanong niya.
"Hindi muna siguro."
"Hay naku. That is your answer always. Kailan ka ba papayag?" pangungulit niya.
"Baka magalit sa akin si Jazen eh," utas ko.
"Tch. May pake ba sa'yo 'yang Jazen na iyan?" inis niyang tanong.
Alam ni Irene ang sitwasyon namin ni Jazen kaya naman naitanong niya iyon.
"Irene..."
"Don't Irene me, Sheannia. Kailan ka ba kasi kakawala sa walang pag-ibig na kasal na iyan?" inis na inis niyang tanong.
Hindi na ako nakasagot at ibinaba na lang niya ang tawag.
Kailan nga ba ako magsasawa sa sitwasyong ito?
Kaya ko nga ba talagang magsawa at iwan na lang siya?
Napahawak ako sa aking dibdib, pinakiramdaman ko ang malakas nitong t***k.
I cannot afford to see him with another girl. I cannot afford to be not by his side. Hindi ko siya kayang pakawalan.
Siguro okay lang na maubos ako bastat kasama ko siya kahit na ako lang ang nagmamahal.
- Writer
