Game of Cards

Chapter 4

‘Déjà vu’

 “What?!” Lahat ay napatingin kay Xia kasi bigla nalang siyang tumayo at malakas na binagsak ang kamay niya sa mesa. Napaangat ang kilay ng lalaking nagbabasa ng libro na katabi ni Kazu. Napaangat din ang gilid ng labi sa lalaking inaakbayan ni Kazu.

“What do you mean transferees?” Tanong ni Xia na pilit kinakalma ang sarili. Her heart was pounding like hell. Ayaw niyang may transferee. Lalo na at fourth year. Madalang lang kasing may transferee na fourth year sa Card High. “Transferee. Transferee. Transfere—”

“Bakit mo ba inuulit-ulit ‘yan?!” Galit niyang tanong sa teacher nila. “Xia..”

“Ano?!” Sigaw niya. “Xia!”

XIA

“An—” Napatigil ako sa paggalaw sa kama ko at tiningnan ang taong naglalagay ng panyo sa noo ko. Kumunot agad ang noo ko. The last thing I remember, nag—wait! It was all a dream! Thank goodness! Walang transferee.

“A-Ano ‘yan, Ma?” Tanong ko kay Mama na pinupunasan ang katawan ko. Teka, bakit ang init ng pakiramdam ko?

“May lagnat ka, Xia. ‘San ka ba kasi nanggaling kagabi?” Tanong niya. I just shook my head in confusion. Mabuti nalang panaginip lang pala na may transferee sa school. Ugh! I’d kill anyone who transfers in our section.

Not now. Just let me graduate that freaking school first.

“Aray—Ano ba, Ma?!” Inis kong tanong. Binatukan niya kasi ako.

“Tinatanong kita kung saan ka naglandi kagabi at bakit may lagnat ka?” Diretso niyang tanong sa akin. Minsan talaga naisip ko na hindi na ‘to ang Mama na kilala ko. 

Si Mama kasi napaka-caring sa akin noon. Pero nung araw na namatay si Dad, pagbalik niya galing sa hospital ay nag-iba na si Mama. She was cold. I understand her. Sino ba namang hindi magbabago na namatayan ka na ng asawa? Hindi na rin niya ako inaalagaan ng mabuti gaya noo—

“Fine. Kung ayaw mong sumagot nasa baba lang ako. ‘Wag ka munang pumasok. May lagnat ka,” aniya at inayos na niya ang mga gamit at lumabas na. I felt lonely once again. Bakit ganun? Nandito naman si Mama pero hindi ko ramdam na nandito siya.

I heard my phone ring. Kinuha ko nalang ang cellphone ko at ini-off ang tawag ni Kazu. May tampo pa ako sa kanya. Pag-off ko sa call ay napansin kong hindi ko pa pala na-eexit ang f*******: ko. Tumigil ito sa post na..

‘Omg! Andito na sila?’

‘Yah! Fresh from China!’

‘Omg! Anong school papasukan nila?’

‘I think it’s Card High’

‘Mag-aaral na talaga ako palagi!’

‘Card High!’

‘Transfer tayo?’

“s**t!” Muling lumitaw ang number ni Kazu sa screen ko. “f**k! Xia! Where are you?!” Sa boses niya palang ay kinakabahan na ako. s**t! “B-Bakit?” Tanong ko. “Hinahanap ka ng Principal!” Naloko na! Napapikit na ako.

“Bakit daw?” Tanong ko. Please don’t tell me we have a transferee. No. Not now, please.

“Bakit may bagsak kang grade huh? Palagi ka namang highest sa classroom ah! Bakit may bagsak ka! Sabihin mo nga sakin Xia Jean Chiso kung may pinagkakaabalahan ka pang iba maliban sa pag-aar—”

Pinatay ko kaagad ang call. What the hell was that?! Kinabahan ako ah! Gago talaga ‘tong Kazu na ‘t— wait, ano raw?! May bagsak ako?! Hindi ako magiging valedictorian?! Hindi magiging proud si Mama sakin? No!

Kahit masakit ang ulo ko ay tumayo ako at nagbihis. Kinuha ko ang mga gamit ko at nagmadaling lumabas na kwarto k—

“Where are you going, Xia?” Ugh! Bakit ba hindi ako tinatawag na ‘Anak’ ‘Baby’ ‘Sweetie’ ‘Honey’ ‘Darling’ o kahit ‘Puppy’ nalang itawag sa akin ni Mama ‘wag lang ‘yung pangalan ko. Para kasing hindi ako mahal ni Mama.

“S-Sa school lang po ako, Ma. Babalik kaagad ako.” Tumingin ako sa pagkaing dinala niya at napangiti. For the first time, dadalhan niya ako ng pagkain. “Para sakin ‘yan, Ma?” Nakangiti kong tanong.

“Sakin ‘to. Umalis ka na kung gusto mo. Ito gamot,” aniya at naglagay siya ng gamot sa kamay ko at pumasok sa kwarto niya. Wow! I feel the love, Ma. Nasa early thirties pa kasi si Mama kaya feeling bata siguro. Tsk! Bakit ko pa iniisip ‘yan? E samantalang bagsak grades ko.

✥✥

“Aray!” Hinipo kaagad ni Kazu ang ulo niya matapos ko siyang batukan. Nasa labas na kami ng office ng Principal. Tanga talaga ‘to minsan. “Gago ka kasi!” Inis kong sabi sa kanya.

“Sorry na! Akala ko kasi bagsak na ‘yung 79!” Inirapan ko nalang siya at lumapit sa kanya tsaka siya tinitigan sa mata. Ang tangkad talaga ng taong ‘to. Ugh. Hindi parin ako magiging valedictorian dahil may 79 ako. Kainis! “Oh ano? Sorry na sabi e—”

“Bakit mo ako pinagtulakan palabas kagabi?” Tanong ko sa kanya para ialis sa isip ko na may 79 ako.

“Ahh. Kasi—” Hindi na natapos ni Kazu ang sasabihin niya kasi bigla nalag umingay sa may bandang gate ng school.

“Andyan na sila!”

“Kyah!”

“Omg! ‘Yung camera!”

Teka, ‘san ko ba narinig ang mga sigawa na ‘yun. Déjà vu? Lumingon ako kay Kazu na may kinakausap sa likod. My curiosity is at it again. Tiningnan ko kung sino ‘yung pinipicturan ng mga estudyante sa gate.

May apat na lalaking naglakad palapit sa direksiyon namin. Nung makalapit na sila ay hinila ako ni Kazu papasok sa Principal’s office gayun din ay pumasok ‘yung apat na lalake. Napansin kong may nakaheadphone, kumakain ng lollipop, nagbabasa ng libro at ‘yung isang—

“Oh? Ikaw ‘yung nakita ko kagabi diba?” Tinaasan ko naman siya ng kilay. May tumawag kay Kazu kaya lumabas na muna siya. Naiwan naman kaming lima dito kasi lumabas din muna ‘yung Principal para paalisin ‘yung mga estudyante sa labas ng office.

Artista ba ‘tong mga ‘to?

“Is it her? Siya ‘yung nakita mo kagabi?” Tanong nung kumakain ng lollipop. Teka. Parang..

“Baka naman nananaginip ka lang.” Sabi nung nagbabasa ng libro. Wait, this can’t be.

“Ikaw ‘yung nakita ko sa street kagabi diba? Ms.. Nakapaa?” N-No! This can’t be happening. It’s like Déjà vu. s**t! ‘Yung panaginip ko.

“I see you’ve met the transferees of your section, Ms. Chiso. Please guide them to your room and be nice to them. Thank you.” Nakangiting sabi sa akin nung Principal. “F-For real?” Nauutal kong tanong at parang nanlamig pa ako.

“Any problems, Ms. Chiso?” 

Big problem