Secret Affair

Chapter 3

FIVE years later.

"OH I'M sorry!"Aryane apologized to her co-passenger on the plane. Dahil sa likot nang anak niya ay tumama dito ang superman cap na pinapaikot nito sa kamay. "Timmy give it a rest, already." Baling na saway niya sa batang apat na taong gulang.

"I'm sorry Mr." He said to the man. Nagulat siya nang mag-alis nang shades ang lalaki. Saka siya tinitigan.

"Aryane," may accent ang pagbigkas nito nang pangalan niya. Saglit niyang tinitigan ang lalaki. Then recognition comes flooded her head. Bigla siyang nahiya. It was George Palmer, ang half-Australian na classmate niya noong senior high. Nanligaw ito sa kanya pero binasted niya ito.

"Hi! George." Sabi niya sa lalaki. Ibang iba na ang hitsura nito. He became even more handsome, and he looks taller too. May foreign blood ito kaya hindi na nakapagtataka 'yon.

"Do you know each other?" Timmy's curiosity grew and shift glances at them. He was such a curious kid. Kaya ipinaliwanang niya dito kung sino ang lalaki.

"So how have you been?" He asked na nakangiti ng matamis

"Well good." Tumingin ito kay Timmy. "His my son." pakilala niya sa anak.

"Oh wow, you're married!" Bakas ang disappointment sa mata nito. "I bet this little guy here had a good-looking dad." Timmy's dark eyes lit up.

"Do you know my dad, Mr?"

"Timmy!" Saway niya sa anak.

"I'm just curious," he said and shrugged cutely. Napailing na lang siya. Timmy never asked her about his father, bagay na ipinagpapasalamat niya. Pero hindi niya inaasahang sa isang estranghero pa ito magtatanong.

Ala una nang hapon nang lumapag ang eroplano sa airport. Timmy held her hand, as they step out the buiding, the warm air welcomes them.

She pulls her medium size luggage. They didn't bring much, dahil babalik rin naman sila after a month. And some of her box was already sent ahead of time.

Pasakay na sila nang taxi nang marinig niya ang pagtawag ni George sa kanya. He asked for her contact, kaya binigay niya ang business kanyang card. He even offer them a ride pero tinangihan niya ito.

Nakatulog na si Timmy dahil sa mababang biyahe. Ginising niya ito nang malapit na sila.

"Are we there yet?" He asked in his half-sleep eyes. Saka niya kinusot ang mata. "I'm starving Mom." Binuksan niya ang kanyang bag at inabot dito ang dala niyang cookies para sa anak. He was delighted to accept it saka masayang kumain. Ginulo niya ang buhok ng anak.

Sampung minuto ang lumipas nang sa wakas ay nakarating sila sa bahay nang pamilya niya sa Antipolo. Bukas nang umaga pa ang kasal nang kuya Miggy niya.

"Where are we, Mom," Timmy glance at her. Sinabi niyang bahay 'yon nang mga magulang niya. Sa totoo lang hindi niya alam kung paano ipapaliwanag ang pag-uwi niya kasama nang anak niya. They never knew about her son. Pero bahala na si batman. Pakonsuwelo niya sa sarili.

She filled her chest with air then she exhale. Its been five years pero wala pa ring pinagbago ang bahay nila. Maliban sa mas dumami ang mga halaman sa garden ng Mommy niya.

Ang tili nang pamilyar na tinig ang umagaw nang atensyon nilang mag-ina. Then a bright smile came out from the old woman lips.

"Mam Isabelle, Sir Arnold nandito si Aryane!" Sigaw ni Manang Cora ang mabait nilang katiwala sa bahay. She hugged her nang makalapit ito sa kanya. "Naku batang ito, akala ko hindi ka na uuwi." Pero natigilan ito nang mapatitig sa batang nakahawak sa kamay niya.

"Hello po." Magalang na bati ni Timmy sa matanda. Bakas ang pagtataka sa mata nang matanda pero hindi ito nangkomento.

Pagpasok nila sa kabahayan ay nagmamadaling sumalubong sa kanila ang magulang. Bigla tuloy siyang nalungkot. Na miss niya ang sweet gesture nang kanyang pamilya.

Saka napako ang atensyon ng lahat sa batang katabi niya. At lalong nagulat ang mga ito nang ipakilala niya si Timmy sa mga ito.

Her Dad looks surprised for a moment, pero kaagad ring ngumiti nang batiin ito ni Timmy. Tinuruan niya si Timmy sa paggamit nang po at opo kapag may kausap na matatanda. Kaya mukhang aliw na aliw ang kanyang magulang sa kanyang mga anak. At aminado siya masaya siyang nakauwi.

NATIGIL ang pag-uusap nila Logan at Miguel nang pumasok si Manang Cora. Parang huminto ang takbo nang utak ni Logan sa sinabi nang matanda. He rush out the door living the two behind him.

"Hindi ba masyado ka atang excited." Angil ni Miggy sa kanya nang maabutan siya nito.

Naguguluhang nagkamot naman nang noo si Manang Cora.

Logan almost held his breath nang lumabas siya sa pinto kasunod ni Miggy. Magkasing tangkad sila nang kaibigan, pero mas malaki ang katawan nito. He was like a body builder.

"Kuya!" The sweet sound of Aryane voice, filled his chest. Parang biglang nabuhay ang lahat nang dugo niya sa katawan. Pero ang munting tinig nang masayang tawa nang bata ang umagaw sa atensyon niya. Kalung-kalong ni Tito Arnold ang bata.

The kid look at his direction nang tila may kung anong sumipa sa dibdib niya. It was odd. Sino ang batang ito? He grinned at him.

"Akala ko wala kang planong umuwi." Reklamo ni Miggy sa kapatid.

"May choice ba ako." She was teasing her brother subalit naglaho ang matamis na ngiti nito nang makita siya. Napalitan 'yon nang pagkagulat, pag-aalala. Tila saglit na huminto ang lahat 'yon ang pakiramdam niya, and he only sees her, walang iba. Habang malakas ang kabang nanalakay sa pagkatao niya. He never felt that before. Baka dahil galit siya dito. At lalo siyang nagagalit sa walang ekpresyong tinging ibinigay nito sa kanya. As if he was just a stranger to her....

Naagaw ang atensyon nang lahat nang sunod-sunod na humikab ang bata. Then he hugged Tito Arnold and fell a sleep. Binuhat ito ni Miggy at dinala sa silid sa itaas.

"Tell me, sino ang ama nang batang 'yon?" Tanong ni Tito Arnold kay Aryane. "How old is he?"

"His three and a half." mabilis na sagot nito, hindi nakaligtas sa mata niya ang paglunok ni Aryane. He automatically did some math. Nakadama niya nang panlulumo. Pero wala itong sinabi tungkol sa ama nang bata. Nagkaroon ba ito nang karelasyon nang umalis ito nang walang paalam? Bakit hindi sinabi ni Miggy sa kanya?

Sunod-sunod na tanong niya sa kanyang utak.

"Mamaya na natin pag-usapan 'yan. Mabuti pa kumain ka muna anak." Alok ni Tita Isabelle dito. Aryane never look at his direction again. Kaya nagpasya siyang magpaalam na lang. Kahit pa gustong gusto niya itong lapitan at yakapin. F*ck why the hell his feeling that way.

Sinundan niya si Miggy. Pero palabas na ito nang silid ni Aryane.

"Is she married?" Nagulat ito sa tanong niya. Saka ito dismayadong umiling?

"Bakit akong tinatanong mo? Pero ang guwapo nang pamangkin ko ha, manang mana sa akin." Anito sa halip na sagutin siya. Inakbayan siya nang kaibigan.

"I think you came too late, bro. You deserve it." Angil nito.

"Nang-aasar ka ba?"

"NANG- AASAR ka ba?" Iyon ang narinig ni Aryane nang palapit siya sa dalawang lalaking nag-uusap sa hallway.

"Is something wrong?" Tanong niya sa inaantok na boses. Sinikap niyang huwag salubungin ang mata ni Logan. Dahil bigla na lang siyang inataki nang matinding kaba nang makita niya ito kanina.

"Wala naman." Ang kuya niya.

Limang taon na, akala niya ay sapat na 'yon. Para makalimutan niya ito. And she thought she did. Pero bakit bumabangon ang pamilyar na kaba sa puso niya dahil sa presensya ni Logan.

Nagpaalam siya sa mga ito nang biglang tumunog ang phone niya. It was unknown number. But when the caller spoke she instantly recognize who's calling.

"Hello George," aniya dito.

"Did you get home safe?"

"Oo, salamat. Ikaw?" She doesn't want to sound uncaring.

"I'm good. Let's have dinner sometimes." aluk ng binata.

"Sure, you take care." Iyon lang at ibinaba na niya ang tawag. Masyado siyang pagod para makipagchikahan.

Pero paglingon niya ay naroon pa rin ang dalawang lalaki. Pero mas na-ilang siya sa masamang tinigin ipinukol sa kanya ni Logan.

"I told you so." Narinig niyang sabi nang Kuya niya kay Logan. Saka nito tinapik ang braso nang huli. Napapailing na tinalikuran na lang niya ang mga ito.

Dala nang pagod ay gabi na nang magising si Aryane. Kinapa niya ang kama. Wala sa tabi niya ang anak. Alas otso na pala nang gabi kaya napabangon siya.

Nagbihis siya matapos makapaghilamos. Saka bumaba. Pero laking gulat niyang naroon si Timmy kasama nang kuya niya at ang babaing hula niya ay fiancée nito.

Habang nakatingin kay Logan na ipinaghihiwa nang prutas ang bata. At mukhang enjoy na enjoy naman itong nakakalong pa dito.

Gusto niyang sawayin ito, pero nagbago ang isip niya. Baka kung anu pang isipin ni Logan.

"Tingnan mo sila Love, para silang mag-ama." Komento nang babaing napahawak pa sa braso nang kuya niya. "So cute."

"Don't worry love magkakababy rin tayo, mas cute pa." Anang ng kapatid niya. Kunwa'y umubo siya upang agawin ang atensyon ng mga nasa hapag. Timmy runs toward her saka siya nito hinila para maupo. Ipinakilala siya nang kapatid sa fiancée nito na si April.

"Mommy, you eat?" Timmy gets the slice of apple at ibinigay 'yon sa kanya. Tinangap niya 'yon at saka siya nagtungo sa kusina. Naabutan niyang nagliglipit si Manang Cora. Kaagad nitong binitawan ang ginagawa para ipaghain siya.

"Hindi ka na namin ginising kanina, ang sarap nang tulog mo eh." Sabi nito saka magdadala sana nang plato patungo sa dining. Pero pinigilan niya ito. Baka hindi siya matunawan na naroon si Logan. "Pero hindi pa kumakain ang anak mo. Hihintayin ka raw niya. Walang nakapilit eh. Buti nga napilit ni Logan kumain nang prutas."

Kaya bumalik siya sa kumedor. Pero wala na rin ang kapatid niya at si April.

"You haven't eaten yet?" Tanong niya kay Timmy. Umiling lang ito, habang panay ang ngata nang mansanas.

Nagdala nang pagkain si Manang Cora para sa kanila. Tumayo si Logan na ipinagpasalamat niya, pero akala niya ay umalis na ito. Pero pagbalik nito may dala na itong dalawang tasa ang mainit na kape. Inilapag nito ang isang kape sa harap niya.

He did remember her habit. Coffee while she eat. Kabisado nang katawan niya ang eksenang 'yon, kaya walang pag-aalinlangang dinampot niya ang tasa ng kape saka uminum.

Memory flooded her brain. Kaya natigilan siya sa aktong pag-inum ng kape.