Owning a Vladimier

Chapter 30

Narito na ako ngayon sa loob ng stock room ng shop. Nagtatago dahil napakarami ng tao sa labas ng donut shop. Mas marami pa kanina dahil nung makita ng ibang tao na pinagkakaguluhan na ako, mas marami pa ang nakigulo.

I am wearing a sweater pero ramdam ko ang ilang hapdi sa braso ko kaya itinaas ko iyon. There were several scratches that the sweater wasn't able to protect me from. There were red hand marks kasi ilang beses nahila at napilipit yung braso ko kanina sa panghihila nila sa akin. Nakakagulat yung gulo kanina. Sobrang daming tao ang sumugod sa donut shop kung saan dalawa lang ang staff who thankfully went to my rescue noong makita nilang pinagkakaguluhan na ako ng mga tao. Pinagtago nila ako rito habang sinusubukan mg mga security guards ng mall na pakalmahin yung mga tao. Naiwan ko yung pagkain ko, pati yung mga pinamili ko naiwan na rin sa kamamadali naming makapagtago kanina.

Muling tumunog yung phone ko.m kaya dali-dali ko iyong kinuha.

"Julian! Don't tell me ikaw ang pinagkakaguluhan nila dyan sa loob?!" I heavily sighed nang marinig ko ang boses ni Cymon sa kabilang linya na nakikipagkompetensiya sa mga boses sa paligid niya.

"I'm inside the stockroom, Cymon. I'm safe now."

"Bakit ka kasi nakipag-picture?! Bakit hindi ka kasi nag-mask man lang?!" paninisi niya sa akin. Hindi ako nagalit sa kanya. I know he's just worried for me.

"Julian?!" tawag niya sa pangalan ko nang hindi ako sumagot.

"I'm still here," sagot ko.

"I'm sorry." Napangiti ako. Alam kong naiintindihan na niya ako.

"I left my shopping bags on my table, Cymon. Pakikuha na lang kapag nakapasok ka na. What's going on there? Marami pa ba sila?" tanong ko.

"Yes. People are swarming the place. Hindi ako makapasok. Madami ng security at pinapaalis na nila yung mga tao. Pero ang kukulit ng iba. Ayaw nilang umalis."

"Kaibigan mo ba yung lalaki sa loob?" narinig kong may nagtanong kay Cymon sa gitna ng ingay sa kinaroroonan niya.

"Anong pangalan niya?"

"Pakisabi naman na makiki-picture din kami sa kanya, please?"

"Ano?! Pinagsasabi n'yo?!"

Humina ang mga boses sa paligid niya kaya naisip kong lumayo siya.

"s**t! s**t, Julian!"

"What?"

"May mga pulis na!"

"What?!"

Police? Bakit kailangang may pulis? Are they going to arrest me because of this?!

"Tumutulong na sila sa pagpapaalis sa mga tao," pagbabalita ni Cymon.

"Cymon, are they going to arrest me?" kinakabahan kong tanong.

"No! Anong ikakaso nila? Public disturbance?! Hindi naman ikaw ang nag-umpisa ng gulo, di ba?!"

Natahimik ako. Hanggang napansin ko na lang na na-off na pala yung call ni Cymon. I sighed.

It was my face that caused everything. I whispered inside my head. Kung hindi ko na lang sana inalis yung mask at cap ko, wala sanang gulo.

Napalingon ako nang pumasok yung cashier sa pinagtataguan ko.

"Sir, are you okay?"

"Yes. Salamat." Nakita ko ang pagkamangha niya nang mag-Tagalog ako

"Sir, may mga pulis na sa labas at may nagpapakilalang pinsan mo raw."

"Uh, yes. Kausap ko siya sa phone ko kanina. Pwede na ba akong lumabas?"

"Opo, sir. Safe na po."

"Thank you and I'm really sorry this happened."

"Um, sir. Tumawag po kasi yung manager namin. Nalaman niya yung tungkol sa gulo. Nakikiusap po siya na kung pwede kahit Isang picture lang po na hawak nyo yung donut namin..."

I sighed yet smiled at her. Okay lang maman sa akin dahil ginulo ko rin yung shop nila.

"Pwede bang dito na lang and then just edit the background?"

"Opo! Salamat po!"

Lumabas na kami at nakita kong nakaupo na sa isang table si Cymon kausap ang isang pulis.

"Hey," mahina kong pagkuha sa pansin nila. Halos sabay silang lumingon sa akin. Naglakad ako at sinenyasan ako ni Cymon na maupo. Nang makaupo ako ay ipinakilala sa akin ni Cymon ang kausap niya.

"Sir, pinsan ko po si Julian. Julian, si Sir Jerick."

Tumayo pa ang kasamang lalaki ni Cymon sa akin sabay abot sa kamay niya. Kaagad ko namang tinanggap iyon.

"Kaya naman pala nagkakagulo ang lahat, eh," sabi nito sa akin. Ngumiti ako sa kanya. Inilahad niya ang kamay niya sa bakanteng upuan at naupo ako roon. Napatingin ako sa labas ng bintana. May mga pulis sa labas at may mangilan-ngilan pa ring bilang ng tao na karamihan ay kababaihan na naroroon at patingin-tingin sa amin habang may hawak na camera.

"Thank you at nagpunta kayo rito. Makakaalis kami na buo pa." Napalingon akong muli kay Cymon at pagkatapos kay Sir Jerick.

"Actually, may tumawag sa amin tungkol sa nangyayari ngayon dito."

"Ang mall po ba?" tanong ni Cymon. Nagdikit ang mga kilay ko. Hindi ang pinsan ko ang tumawag sa kanila? Kung hindi siya ang tumawag ng police assistance, siguradong ang mall ang gumawa niyon kaya lumingon ako sa lalaki para kumpirmahin iyon.

Ngumiti ang pulis. "Hindi."

Sa pagkakataong iyon, nanlamig na ako. Kung hindi si Cymon at Hindi rin ang mall, then sino ang...

"Isang concerned citizen ang tumawag." Bahagyang gumaan ang pakiramdam ko sa sinabing iyon ng pulis. It could be just anybody, right? Baka yung staff nitong donut house o di kaya isang concerned citizen talaga na naistorbo ng gulo.

"Then, we should thank that person. Kung hindi dahil sa kanya, baka nagkapira-piraso na itong pinsan ko," masiglang sabi ni Cymon. Tumango naman ang pulis sa kanya at pagkatapos at tumingin na naman sa akin. Nakangiti pa rin na tila pinag-aaralan niya ako sa ginagawa niyang pagtingin. Tapos niyuko niya ang coffee cup sa harap niya tapos may ibinulong siya.

"Kaya pala..."

Laong nagdikit ang mga kilay ko. Kaya pala what?

"Tara na. E-escortan namin kayo palabas ng mall," imbita sa amin ng pulis nang maubos na niya ang kape niya. Tumayo Naman kami agad ni Cymon. Ang pinsan ko na ang bumuhat sa grocery at ako sa shopping bag.

Gaya ng sinabi ng pulis, they escorted us out. Pero napatigil kami nang makarating kami sa isang driveway.

"Sir, doon pa po naka-park yung kotse ko," nagtatakang sabi ni Cymon sa isang pulis ngunit ngumiti lang ito.

Nagulat na lang kaming lahat nang may tatlong SUV na bigla na lang pumarada sa harapan namin.

Bumukas ang pinto at lumabas si...

"I--ivan?!" gulat na gulat kong sambit sa taong bigla na lang na nasa harapan ko. Seryosong-seryoso ang mukha niya at halos hindi na iyon maipinta kahit na ni da Vinci pa.

Bago pa ako makakilos ay hawak na niya ang braso ko at hinihila na niya ako papunta sa SUV.

"W--wait! Cymon!" pagpapasaklolo ko sa pinsan ko ngunit nang lingunin ko siya, nakita kong pinipigilan na siya ng ilang pulis.

Kahit papano, maingat naman ang ginawang pagtulak sa akin ni Ivan papasok sa loob ng sasakyan.

"M--my cousin..."

"I'll charge him with kidnapping."

"No! I went with him. He didn't kidnap me. Ivan..."

Napaatras ako sa sulok ng sasakyan dahil sa sobrang galit sa mukha niya nang bumaling siya sa akin.

"I've already given you enough time, Julian," matigas niyang saad.

He pulled me towards him. Akala ko, susuntukin na niya ako but then his cold lips dropped into mine. Napaungol ako because he was crushing my lips with his lips, teeth, and tongue.

Hinawakan niya ang likuran ng leeg ko kaya hindi ako makaatraas. Pakiramdam ko ay durog at dumudugo na ang mga labi ko nang tigilan niya ang mga yun.

"Pinagbigyan kita sa ginawa mong pagtatago, Julian. Hinayaan kitang gawin ang gusto mo. Pero ang ipakita ang mukha mo sa lahat at pagpiyestahan ka ng mga tao, ibang usapan na iyon," galit niyang saad sa wikang Russian na pareho naming naiintindihan at ginagamit sa Russia. "Inubos mo ang pasensya ko, Julian."

Nakatulala ako sa kanya. Hindi ko alam ang sasabihin ko o kung ano ang susunod na gagawin ko.

Nang tumigil ang sasakyan namin, saka ko lang nakita na tumigil ito sa isang malaking bahay. Hindi na ang nakareklamo pa nang muling hawakan ni Ivan ang braso ko at hilain ako palabas ng sasakyan. He literally dragged me inside na ilang beses na muntik mahubad ang mga slippers sa paa ko. Halos madapa rin ako sa hagdan sa kamamadali niya kaya ang ginagawa niya ay binuhat ako sa balikat niya na parang sako.

"Ivan!" pagrereklamo ko ngunit wala siyang naririnig. Ang ipinagpapasalamat ko na lang, hindi niya ako ibinato sa kama nang makapasok na kami sa loob ng isang maluwang na kuwarto.

"Wh--where is this...?" Tumingin ako sa ilang parte ng silid. It's quite similar to our room in Manila.

"Your new house, Julian."

Nakanganga akong napatingin sa kanya. But when he started removing his clothes, I started to tremble. Paatras akong napasandal sa padded headboard ng kama.

"You know what's gonna happen, Julian. So if you want your clothes untouched by me, take them off of your body!" he declared all in his naked glory. Napatingin ako sa matigas, malaki, at malapad na bagay sa baba ng puson niya. I can't help swallowing hard in fear. That thing will surely destroy me.

I trembled. Umiling ako sa kanya but he jumped towards me and pulled me to him. Ni hindi ko nagawang pumiyok nang puwersahin niya akong pahigain sa kama. His heavy body over my trembling body. Once again, his lips crashed into mine. His teeth bit into them forcing me to open my mouth.

Mapagparusa ang mga halik niya habang naglalakabay sa katawan ko ang kamay niya. Pumipisil at humahaplos ang mga ito nang mariin kaya napapaungol ako lalo habang hinahalikan niya ako.

Pagkatapos, itinaas niya ang sweater ko at puwersahan iyong hinubad sa katawan ko. Ang shorts at boxers ko ang sunod na tinanggal niya. I tried pushing him when I felt his tip there. Knocking, pushing, and seeking entrance.

"I don't..." umiling ako sa kanya at pumikit nang mariin.

"You miss it, too, Julian. You know you do."

Bigla akong napamulat at napanganga bago napangiwi. Ramdam na ramdam ko ang bawat piraso niyang pumapasok sa katawan ko. Ni hindi ko namamalayang nasa mga braso na pala niya ang mga binti ko spreading my lower part wider for his invasion.

The next thing I know, he was moving in and out of me already. His mouth dove onto my neck, sucking, biting, and then sucking harder all over again.

Napapaungol ako nang malakas kasabay sa panginginig ng buong katawan ko sa tuwing dumidiin ang kabuoan niya sa kailaliman ko. Pakiramdam ko ay mapuputol na ang hininga ko anumang sandali.

Then, he moved away and I thought it was over. Ngunit nagkakamali ako, he flipped my body and entered me again from behind. His hands were holding onto my waist too tightly that I am sure will leave bruises later.

Wala akong nagawa kundi ang umungol, manginig, at kumuha ng lakas sa kinakapitan kong bedsheet. I can feel my flesh being torn, very sore, and bleeding.

After almost 15 minutes if him enjoying that position, I really thought that it was over since I've already gone twice. And yet, he pulled me again and this time, positioned me above his body. Then he stood up.

Nanghihina na ako. Wala na akong lakas para gumalaw pa pero siya ang gumalaw sa ilalim ko habang buhat-buhat niya ako at kapit na kapit siya sa katawan ko.

Hindi ko na kaya dahil parang habang tumatagal, mas lalo siyang sumisigla sa paggalaw niya. Nang salpukin niya ako nang napakalakas, hindi ko na nakayanan pa. Nagdilim na ang paligid ko at hindi ko na alam ang sumunod na nangyari.