Muli kuna namang tinignan ang mukha ng lalaki habang nakatingin ito sa akin at naluluha ang kanyang mga mata habang nakatingin sa akin. Mukhang nagulat talaga siya ng sabihin ko kung sino siya, sadyang hindi ko naman talaga siya kilala at hindi naman ako intersado sa kanila o sa kung sino ang kakilala ng babang ito dahil simula ngayon akin nadin naman ang babaeng ito akin na ang kanyang katawan at wala ng pag-asa na ibabalik ko pa ito sa kanila.
“Baby ako to,” mahina niyang usal sa akin habang dahan-dahan siyang lumalapit at mariin nitong hinawakan ang aking kamay at pinisil ito ng mahina. “Labanan mo kung ano man ang nasa loob mo, labanan mo baby,” hindi ko alam kung matatawa ako o ano kasi ang mukha niya mukhang nakakaawa at mukhang iiyak na siya ano mang oras. “Alahanin mo ako, alahi
