7
2178 Words
Nagdrive lang ito ng ilang minuto bago tumigil sa isang magarang coffee shop. Hindi doon sa paboritong tambayan ni Luna. Saka ko naman naalala na may trabaho pa pala ako mamaya!
"Sato, baka hindi ako magtatagal ah. May trabaho pa kasi ako." Pigil ko rito habang tumutulak papasok.
"You're working? Where?" Kuryusong tanong na nito.
Tahimik lang akong nakasunod at hindi sinagot ang tanong nito. Hindi naman siya nagpumilit at hinayaan muna akong maupo sa isang bakanteng mesa. Umorder ito sa unahan, lumingon pa nga sa akin at tinuro ang mga pagpipilian. Bumaba ang mga mata ko at tinitigan ang menu. Marami naman roon kaso hindi naman ako pamilyar sa lasa. Iniwan ko muna ang gamit at lumapit kay Sato, tinuro ko iyong mukhang pambata at hindi talaga ako mahilig sa kape. Ngumiti ito at tinapik ang ulo ko. Napatingala tuloy ako sa kanya, masyadong malayo ang agwat ng tangkad naming dalawa. Sa totoo lang, kanina pa ako nanliliit dahil talagang malayo.
"You can wait in our table, magrerestroom lang ako." Utos nito.
Tumango nga akong muli at bumalik doon. Sinilip ko muna ang cellphone sa loob ng bag, baka may text o kung tawag na hindi ko napansin. Wala naman, si Rose lang at nagtatanong kung papasok ba ako ngayon? Kailan ba ako lumiban?
Pagkabalik nito ay itinago ko na ang hawak na cellphone. Nakatitig ako sa kanyang nakatitig din sa akin. Ngumiti ito ng malumanay saka nagtanong na ikinakaba ko.
"Your name is Sahara, right? Luna told me..."
Tumango ako...
"And how old are you, Sahara?" Puno ng kuryusong tanong nito habang umiinom ng kaonting kape.
Tumahip ng sobrang lakas itong puso ko. Paano ako magsisinungaling ngayon? Hindi naman pwede iyon, baka mabuko ako at lalong mapasama.
Dapat ko ba talagang sagutin? Paano?
Umiwas na lang ako at bahagyang ngumiti bago umiling at nilingon siyang muli. Na ngayon nga ay napatigil... kunot ang noo at nakatitig sa akin. Unti-unting umawang ang labi nito at tinikom. Lumunok. Umawang muli. Parang naghahanap ng sasabihin.
"Don't tell me—" kabadong bulong nito.
Natigilan na ako roon saka ibinaba ang mga mata at tinitigan na lang ang cup.
Natigilan ito, tahimik ng ilang minuto. Naririnig ko nga ang klasi ng hininga nito, parang kabado... ngunit tahimik. Pagkatapos ng ilan pang minuto ay inangat ko na ang mga mata. Guilty sa hindi sinabing edad... pinisil ko muna ang labi bago bumuntong hininga.
"Mag-e-18 na ako sa December," palusot ko na lang.
Suminghap ito, parang namutla. Kinabahan naman ako at hinawakan ang kamay nito. Baka kako mahimatay... hindi ko naman intensyon na manloko. Kailangan ko lang talaga ng pera at kinuha ko lang ang pagkakataon.
"If you will file a case, I'm doomed!" Natatawang sabi nito, iyong plastik na tawa.
Ngumiti naman ako at binawi ang kamay. Umiwas akong muli, hindi ko man lang matagalan ang mga titig nito... parang ewan, o dahil gwapong-gwapo ako rito kaya ganoon?
"Hindi naman ako nagreklamo ah? Ako naman po ang may gusto," paliwanag ko para lang kumalma ito. Klaro pa rin sa mukha ang pagkakaba. Lalo na't namumutla pa rin.
"Kahit na baby girl," tukso nito.
Nagbuild up naman ang kung ano sa tiyan ko at napangiwi pagkarinig man lang sa tukso nito.
"Kadiri po, Sato."
Natawa ito, tinapik na naman ang ulo ko na para bang bata ang tingin sa akin. Wherein fact, nagkatikiman na.
"You're just cute, Sahara. You're really my type... but I am scared that I might hurt you." Paliwanag nito.
Suminghap naman ako at umiwas. Hindi na naman mapakali ang mga mata at kung saan-saan napupunta. Kaso nga lang, menor de edad ako at hindi mayaman. Sa klasi ba naman ng estado ng buhay nito at ng kay Luna, hindi talaga ako nababagay. At takot din akong masaktan. Mas higit na importante sa akin ang pag-aaral. Dahil kung talagang habang buhay kaming magiging lugmok. Walang mangyayari.
"Okay lang, ano ka ba... hindi iyon ang intensyon ko. Kaya nga, ayaw ko sanang makipagkaibigan dahil nakakahiya..." yukong paumanhin ko rito.
Nanigas ito at ngumiti kalaunan bago hinaplos ang ulo ko. Na para bang habit na nito iyon at mukhang tingin talaga nito sa akin ay para bang bata. Dapat ba akong mapanatag noon? Kung alam ko namang higit pa roon ang ginagawa namin?
"Don't get us wrong, Sahara. We want to be your friends... mukha ka namang mabait. Iyon lang—" mapanuksong iling nito.
Nanginig ang daliri ko sa sinabi nito. Alam ko naman kung ano ang tinutukoy nito. Alam naming pareho. Kaya hindi ko napigilang magpalubo ng pisngi na kinahagalpak ng tawa nito.
Napatigil tuloy ako at umayos ng upo. Kabado at nagsama ang hiya. Gumilid na lang ako para maiwasan ito.
"Stop that, Sahara. Baka hindi ko mapigilan, menor de edad ka pa naman." Nakangising tukso nito.
Tuluyan na nga akong natahimik at tinitigan na lang ang nasa harapang tasa. Tahimik akong umiinom noon samantalang nagtatanong naman si Sato. Tungkol sa personal na buhay ko at kung anong kurso ang kinuha ko ngayong kolehiyo.
"Naku, male-late na ako..." silip ko sa relo.
Dali-dali akong tumayo at umayos. Sumunod si Sato na muntik ko ng nakalimutan. Hinawakan niya ako sa kamay na para bang nag-aalalay lang ng pamangkin.
"Wag na, Sato. Malapit lang yong amin saka diyan lang ako magtatrabaho." Tinuro ko ang likod ng bar.
"Please, let me just send you home. I want you to be safe."
Ano pa nga na? Makulit talaga at nong sinabi kong maglalakad lang ako e nagawa pang iwan ang sariling sasakyan at talagang sumunod sa'kin. Kahit halatang ayaw nito sa masikip na daan patungo sa bahay namin. Sumunod talaga. Kahit noong kunot at parang manununtok ang mukha noong anak ng kapitana, ay talagang bumuntot sa akin. Para namang hindi ako rito lumaki...
"Kumusta? Parang hindi ka humihinga ah?" Natatawang tanong ko rito habang tinutulak ang pintuan.
Namulagat at namutla ako noong nakita si Nanay. Nagwawalis sa loob at ganoon na lang ang kunot ng noo nito ng napansin ang taong nasa likod ko. Bigla akong nahiya at gusto sanang itulak palayo si Sato. Kaso si Nanay, pinapasok ang bisita, pinaupo sa maliit na upuan at tinanong kung anong gusto nitong kainin. Hindi ko naman maaninag ang galak sa mukha ng Nanay ko, kaso di rin mabanaag kung galit ba ito o ano.
"Hindi mo naman sinabing may bisita kang dala, Sahara. Di sana'y nakapaghanda ako kahit meryenda man lang." ismid nito.
Naitikom ko naman ang labi. Nahiya na rin sa sitwasyon. Oo nga hinayaan ko itong sumunod kaya obligado ko talagang magpakain... ng pagkain.
"Isasama ko naman po Nanay..." paliwanag ko habang gumagapang para maabot ang gagamiting damit. Nang lingunin ko si Sato ay tahimik itong nakatitig sa ginagawa ko. Kinakausap din naman nito si Nanay kapag may tinatanong o kaya'y nagpapakuwento ang huli. Mabilis ko ngang tinapos ang ginagawa at hinila ang palapulsuhan ni Sato, na tahimik lamang.
"Nay, alis na po kami..." paalam ko rito. Tumango ito kaya bitbit ko ang bag ay talagang umalis na kami roon.
Tahimik pa rin si Sato, guminhawa lang yata ito ng nakalabas na kami. Ihahatid ko ito pabalik na pinagparadahang sasakyan. Saka naman ako tatawid sa kabila para sa trabaho.
"Hindi ka sanay sa nakita mo ano?" Tukso ko rito.
Ngumiwi ito at dahan-dahang tumango. Palibhasa kasi ay dahil laking mayaman kaya walang ganito sa kanila. Inahatid ko lang talaga siya bago ako lumayo ng bahagya.
"Magtatrabaho lang ako, kung gusto niyo ng makakasama... pwede niyo kong ayain. Pambawi man lang sa laki ng ibinayad ni Luna."
Shit! Sekreto ba iyon? Ba't ko naman nabanggit?
"It's okay. I knew Luna pay you for that night. Nadulas din ang pinsan kong iyon kaya okay lang, Sahara." Ngiti nito.
Tumango na lang ako at nagmamadaling nagpaalam. Ngumiti nga ako kay 'Arnold' nang pumasok sa loob ng bar. Alam ko namang nakasunod ulit ang mga mata nito sa akin. Na para bang pampagana sa gabi. Minsan, nakakaramdam din ako ng inis. Kaya lang umiiwas ako sa away. Mahirap na at alam kong hindi tama iyon lalo na at nasa iisang pinagtatrabahuan lang kami. As long as hindi ako hahawakan ng isang yon, walang problema.
"Sahr, sino naman yong kasama mo?" Bulong ni Rose.
Kumunot ang noo ko rito. Hindi ko nga alam kung nananakot lang ba ito o kung ano. Halata sa mukha ang pagiging seryoso. Kaso tulad ni Ava, maloko rin ang isang 'to.
"Ako lang mag-isa. May nakasunod ba?" Nilibot ko naman ang mga mata at para akong natulos habang nakatitig sa isang malawak na sofa, bakante at tanging silang dalawa lang ang naroon. Si Luna at si Sato. Nakauniporme pa nga ang una at parang walang pakialam na pinagtitinginan doon.
"Tehehe," natatawang tukso nito. "Type ka talaga noon no? Hanggang dito nakasunod." Tawa ito ng tawa habang lumalayo sa akin. Gusto ko naman sanang dipensahan ang sarili, kaso parang umiiwas din ito na pag-usapan pa iyon.
Napailing na lang ako at kumuha ng ilang inumin bago lumapit sa VIP at ngumiti kay Luna na natuwa yata pagkakita pa lang sa akin.
"Cool," tukso nito at kumuha ng isa. Inabutan ko rin si Sato na pigil ang ngiti bago tumungga ng isa.
Titig na titig ako kay Luna. Para talagang ewan, ang lakas ng loob nitong pumasok ng bar ng nakauniporme. Pinagtitinginan tuloy, na sigurado ko namang dahil sa sout nito. Halatang mayaman...
"May kailangan pa kayo? Sabihin niyo lang at ako na ang maghahatid." Tulak ko sa mga 'to.
Umiling si Sato, nagpipigil na naman ng ngiti habang nakataas bahagya ang isang kilay. Sumusulyap sa akin ngunit nakokontento ring titigan na lang si Luna habang bibong nagkukunwento ang huli.
"Tatawagin ka namin mamaya, Sahara." Paalam ni Luna.
Tumango ako at dumaan muna sa isa pang VIP at nag-abot ng inumin. Umalis lang ako ng paubos na ang dala. Tumambay muna ako sandali sa counter habang nakasunod ang mga mata sa mga bagong dating. Busy rin si Rose at pabalik-balik sa right wing. Nagpakuha na lang ako ng inumin sa bartender at tumulak na rin sa kabilang wing para mag-abot ng mga inumin. Habang tumatagal nga e dumadami ang dumadating. Siguro kasi katatapos lang ng kinsinas kaya ganoon. Medyo nakakapagod nga lang pero okay na rin kasi kailangan ko ng baon araw-araw at hindi ko naman pwedeng pakialam iyong ibinayad sa akin.
"Oy, overtime ka na." Saway ng isang regular na empleyado.
Tumango na lang ako at bumalik sa loob para magbihis. Inasahan ko na talagang hindi makikita sina Luna kaso nandoon pa rin ng natapos ako. Tumayo nga ng nakitang nakaayos na ako para sana umuwi. Nakaabang malapit sa bouncer ang dalawa, katabi ng puwesto ni Arnold na kunot ang noo. Siguro nagtataka.
"Hatid ka na namin," hagikhik ni Luna. Tinamaan yata sa inumin. Nag-aalala naman ako na baka mapa'no 'to dahil parang pati si Sato ay namumungay na rin. Inaantok yata gawa ng inumin.
"Kaya ko na... paano kayo niyan?" Silip ko sa labas.
"Makikitulog," ngisi ni Luna.
Napakagat labi naman ako at nilibot ang mga mata. May malalapit na pwedeng pagtulugan, mga love hotel, na ginawang sukian ng mga naaabutan ng libog.
"Kayo na lang ang ihahatid ko, may mga matutuluyan diyan sa tabi-tabi. Hatid ko muna kayo."
Hindi naman nagpumilit si Luna, ako na lang ang naghatid sa dalawa. Hanggang doon sa loob ng silid. Gusto ko na nga sanang umuwi kaso parang ewan itong si Luna at panay ang hila sa akin. Palibhasa kasi kahit nakainom ay talagang malakas.
"Dito ka na... let's sleep all together!" Hagikhik na naman nito. Ayaw talaga akong bitawan... kaya sa halip na makauwi ay doon na ako nakapagpahinga.
Nakapagpahinga nga ba kung malalaki ang buka ng mga matang nakatitig sa katapat na puder? Kandaduling ako sa kakatitig habang nakatagilid at nakabaluktot. Paano ba naman kasi, si Sato, hanggang ngayon ayaw akong bitawan sa mahigpit nitong yakap. Pitpit na pitpit ako. Syempre, malaking tao itong nasa likod ko na pakiramdam niya yata ay tatakasan ko na lang.
"Sahr," tawag nito, sa gitna ng antok at pagod.
"Tulog na naman yata si Luna," bulong nito.
Kinilabutan tuloy sa init ng hininga nito. Pinaghalong inumin at saka mouthwash kaya kahit nakakahilo ang amoy ay talagang nababanguhan ako sa hininga nito.
"H-hoyy! Magpatulog nga kayo! Abot hanggang dito ang lindol!" Garalgal na sigaw ni Luna.
Nag-init naman ang pisngi ko at napatitig sa dilim. Sa ilalim ng kumot, kung saan nasa ibabaw ko si Sato... hubad, pati ako... at bumabayo.
"Don't mind her, Sahr..."
Halata sa boses nito ang libog, kagat na kagat ko ang pang-ibabang labi. Nagpipigil ng ungol, samantalang mahahalata pa rin pala kasi lumulundo ang kama... tumatama sa kabilang kama kung saan nakahiga si Luna.
"Damn! Kuya! Sabing magpatulog... hindi tumuhog!" Garapal na sigaw ni Luna at nagdadabog na nagtakip ng unan.
Ako na tuloy ang nahiya at tinulak ang dibdib nito... kaso mukhang kasagsagan ng pagpapalabas kaya parang hindi maihiwalay sa akin. Bumayo ng sunod-sunod. Nanlalaki na tuloy ang mga mata ko at natatarantang sinilip muli sa labas si Luna... na mukhang nakatulog na nga ng tuluyan.
"f**k! f**k! I'm c*****g, Sahr..."
- Writer
