"P-pakiusap, sabihin mo sa kaniya na wala siyang kasalanan. Parang awa mo na. Alam kong nakikita mo ako. Tulungan mo ako iha," nagmamakaawang sabi ng multo habang sinusubukang hawakan ang mga kamay ko.
Lumapit ako kay Lira at umupo sa harap niya upang pantayan siya.
"Wala kang kasalanan Lira, hindi mo kasalanan ang nangyari. Hindi mo ito ginusto. At alam kong hindi rin gugustuhin ng Nanay mo na sisihin mo ang sarili mo. Mahal na mahal ka no'n. Walang magulang ang nakakatiis sa anak at sana ang pagmamahal ng Nanay mo ang maging basehan mo upang tanggapin mo na wala kang kasalanan sa nangyari at hindi niya gugustuhin na sisihin mo ang sarili mo," pagpapakalma ko sa kaniya ngunit lalo lang itong umiyak.
"Mama..." nanghihinang sabi nito habang nakahawak sa dibdib niya at pa ulit-ulit sinas
