CHAPTER 17

1031 Words

"What are you crying at?" Tanong ni Chairman saakin. Dali-dali ko itong pinunasan. Pagdating talaga sa bestfriend ko ganito ako. Hindi niya lang ako pansinin umiiyak na ako. Hindi niya lang ako kausapin umiiyak na ako. Feeling ko kasi hindi niya na non ako bestfriend. Parang bata lang no? Ewan ko ba bakit ganon ako. "Liana?" "Ahh. Wala po ito. Hindi naman po ito luha." Pagsisinungaling ko. "Then, what's that?" Tinuro niya pa ang mata ko na medyo nagtutubig. "Nagpahid po kasi ako ng efficascent oil sa mata ko. Kaya ayan po mahapdi at nagtutubig ang mata ko." "What? Hilamusan mo na yan pag na-irritate ang mata mo niyan." "Joke lang po! It's a prank! Luha po talaga yan. Kahit tikman niyo pa po. Maalat." Oh diba! Nakakahiya talaga ako. Baka sabihin ni Chairman ang dugyot ko naman. "Te

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD