Tahimik lang akong nakasunod sa kaniya habang dala-dala ang makapal na folder na masungit na binigay nito kanina. Hindi niya pa rin ako pinapansin kahit na ilang beses ko na itong tinatawag sa kaniyang pangalan. Mabigat ang mga hakbang nito at talagang galit. Nakasunod lang ako sa kaniya at kinakabahan din. Hindi ko alam kung paano ko mapapa-alis ang galit nito.
May mga estudyante rin kaming nadadaanan at napapatingin na lang sa mukha ni Noah. Kitang-kita ko ang pagkunot ng kanilang mga noo sa pagtataka. Like duh, sino ba ang hindi? Kung makita mo ang guwapo niyong professor na may malamig na mga mata at magkasalubong na kilay. Sino ba ang hindi magtataka kung bakit ito galit?
Tumingin din sila sa akin na nagtatanong pero nagkibit balikat lang ako. Kasi pati na rin ako, hindi ko alam.
