Slaved

Introduction

Pera? Ganda? Katawan? Marangyang buhay? Kalayaan? Saya? Lahat niyan meron ako. Masaya ako sa buhay na meron ako. Wala na akong mahihiling pa sa karangyaang binigay ng aking ama sa kabila ng mga pagkukulang ng aking ina. Sapat na ang pera at luho para sumaya ako. Hindi ko kailangan ng presensiya ng aking ina para mabuhay ako ng masaya. Matagal ko nang kinalimutan na may nagluwal sa akin dito sa mundong ito. Matagal ng nabura sa diksyunaryo ko ang pagkalinga at ang katagang ina.

"Miss Vain?"

Napaangat ako mula sa dino-drawing kong bagay na di ko mabatid kong ano nga ba ito nung narinig kong tinawag ako sa isa sa mga sekretarya ni dad. It's been months na rin na hindi ako pinapatawag ni dad. Minsan lang kasi kami mag-usap dahil sobrang busy niya.

"Mr. Hidalgo is waiting for you at this moment."

Gumuhit sa mga labi ko ang di maipaliwanag na ngiti dahil sa wakas ay kakausapin na naman ako ni dad. What's new? Ano na naman bang good news yung sasabihin niya? Is it one of his surprises na naman ba? Last time kasi nung pinatawag niya ako, binigyan niya ako ng condo sa Seattle and apartment in Paris in case daw na pupunta ako dun. My dad never failed to amused me. He gave everything I want despite how busy he is and even he was never here beside me every step I took in my life.

"Really?!"

Excited kong sabi habang hawak ko yung malalaking ngiti ng aking mga labi. I really can't help but smile. She just nod then I hurriedly run uptairs kung saan nakadistilo yung office niya. Para akong bata na tumatakbo at sabik na sabik nang makita yung daddy niya mula sa school at ibalitang binigyan siya ng star ng kayang teacher. When I was already in front of his office, I knock twice. I heard him say come in so without any seconds nakapasok na agad ako wearing my smile facing him.

"Dad."

I heave a sighed nung nakita kong nakakunot na naman yung noo niya nung makita akong nakangiti ng malapad. Marahil ay nagtataka na naman ito sa strange act na pinapakita ko towards him. Kay dad lang ako ngumingiti ng ganito, sa dad ko lang pinapakita yung totoong ako.

"You came late last night."

He reminded me na naman. I know na alam niyang galing ako sa party ng isa sa mga kaibigan ko kaya natagalan ako sa pag-uwi. Nag-enjoy kasi ako masyado sa party kagabi.

"Wala namang bago dad eh."

There's nothing new. He knows that I love parties. Palagi naman akong ginagabi sa pag-uwi, madalas pa nga sa mga barkada ako nakikitulog. Naiintindihan rin naman kasi ako ng dad ko dahil wala naman akong pwedeng gawin dito ng mag-isa lang. Mas masaya kapag marami kayo na gumagawa ng kalokohan.

"Let's talk something important Vain."

I get nervous when dad's expression suddenly change. No emotion but the atmosphere was telling me that he's really serious right now. He meant what he just said. It's important and something serious. Hindi ko maipaliwanag kong ano yung eksaktong nararamdaman ko ngayon. Two minute silence. Walang nagsalita. Walang kumibo.

"Your mom,"

At last narinig ko rin siyang nagsalita kasabay ng paglabas sa emosyon niya. I saw pain deep in his hazel eyes. Kilala ko si dad kahit minsan lang kami mag-usap at magkita. What shock me most is yung sinabi niya. My mom? Matagal ko nang binaon sa nakaraan ang taong iyan.

"What about it?"

It takes two minutes bago ako makapagsalita o kung ano ba yung dapat kung isagot sa dad ko. My mom? Who was she? Akala ko ba wala na siya. Ang sarap sabihin niyang mga katagang iyan pero kahit anong pilit kong paniwalain yung sarili ko na wala na siya nangingibabaw pa rin sa parte ng puso ko yung katotohanang buhay nga siya pero iniwan naman kami.

"She wants you to go with her."

She wants you to go with her. Wants you to go with her. To go with her. With her. Her. It keep on haunting in my head. Did I heard it correctly? Or I just think things?

"Dad! It can't be. Nagbibiro ka lang naman diba? "

I smiled at him. Ngiting alam kong hindi totoo. Who I am fooling with? Si dad? He knows me better than I am with myself. I closed my eyes, stopping tears from falling. Dumating na talaga yung araw na pinakakatakutan ko. Akala ko sa pelikula lang yan madalas nangyayari. Bakit ang hilig nilang mang-iwan tapos ngayon naman babalik lang na parang walang nangyari? After how many years? I'm not bagage na kukunin na lang pag naalala na.

"Vain, I already did everything para manatili ka dito and we have the deal already. It's the only best option."

Whatever the deal was, I still don't care. All I cared is matanda na ako para gumawa ng desisyon. Nawala siya ng ilang taon tapos ngayon kukunin niya ako? How dare is she?!

"I wont agree dad." matapang kong saad sa aking dad. Wala siyang magagawa kung hindi ako papayag dahil nasa tapang edad na ako. I want to be with dad. He is the only person na nakakakilala at nakakaunawa sa akin. Ang kaisa-isahang nagparamdam sa akin ng pag-aaruga at pagkalinga though hindi ko makakaligtaang may mga pagkukulang pa rin siya. Matagal ko nang tanggap that dad wasnt perfect and never will be, he is just a human after all pero ginawa niya pa rin lahat ng makakaya niya para palakihin ako. He wasn't always at my side but he never let me feel inferior, he never dares to leave me. Hindi siya sumuko sa ugali kong ito.

"Please Vain. I know you will take no as an answer but ako na ang nakikiusap sayo anak. Till how long will your heart close for her? Ina mo pa rin siya. I just want you to learn in opening your heart again, hindi mo siya pwedeng panghabang buhay na dapat talikuran. I just want you to know her."

I come to realized on what had dad said. Masyado ba talagang nabulag ng galit yung puso ko para sa kanya? Sino ba namang hindi? All my life, hiniling ko na sana ay hindi niya kami iniwan, na sana ay hindi niya ako tinalikuran, na sana hindi niya ako kinalimutan dahil ako, kahit anong pilit kong ibaon siya sa nakaraan, buhay pa rin siya sa puso ko at isipan.

"So what's the deal dad?"

" You'll be staying with her for two months and then babalik ka dito if you are going to change but if not then you'll be staying with her for good." my eyes widened from what I heard? Change? For good?! Makakaya ko ba yun?

"There's no way in hell dad."

"I agreed cause I know na makakaya mo. Good luck young lady. Pack your things right now, your flight will be tomorrow afternoon." Dad hug me for a moment then patted my head na parang aso. I'll miss him.

I sighed when I was finally out of his office. Ano naman kaya yung magiging buhay ko pagdating sa Pilipinas? I just hope na makakaya ko siyang pakitunguhan ng parang wala lang after all this years.