Ilang taon na ang nakakalipas at hindi pa rin bumabalik sa Acuña ang dalaga. Ilang bakasyong nanatili si Lorenzo sa malaking mansyon ng kanyang Lolo, ngunit wala paring Zoraida ang bumabalik at dumadating.
Bumuntong hininga siya. "Magtatapos na naman ang isa pang bakasyon sa taong ito ngunit hindi ka pa rin bumabalik si Zoraida."
He always wanted to search for her and use his power as a Timbreza para mahanap ang dalaga pero naisip niya rin na he must give her the space and time she needed. Alam niyang labis itong natakot nang may makakilala sa kanya sa party'ng iyon.
Bumalik siya ng Maynila at sinubsob ang sarili sa trabaho. But then, parati na lang sa tuwing na sa break siya ay palagi niyang naiisip si Zoraida. Palaging dumadaan sa isipan ang litrato ng nakangiting mukha ni Zoraida.
“
