His Personal Slave

CHAPTER 4

Hindi ko talaga na pigilan ang pamimilog ng mga mata ko habang nakatingin kay Saint na ngayon ay pinapalibutan na ng mga babae at lalaki. He was leaning against the side of his car, seemingly absorbed in his phone, while his other hand absentmindedly brushed through his hair. My brows furrowed when I saw one of the girls run her hand across Saint's abdomen. I couldn't tell if he didn't feel it or just didn't care—though deep down, I knew it was the latter.

Napabuntong hininga na lang ako bago bumaling sa tabi para lang muling mapabuntong hininga nang makitang hindi man lang kumukurap ang babae sa tabi ko habang nasa eksena sa harap ang buong atensyon. Siguradong nakalimutan niya rin na kailangan niyang ihatid ako sa magiging classroom ko.

Mukhang enjoy na enjoy siya sa panonood at ang sama ko naman siguro kung iistobohin ko siya kaya mas pinili ko na lang na hayaan na lang siya. Siguro naman hindi matatapos ang araw na 'to na hindi ko nahahanap ang classroom ko 'di ba? Nakipagsiksikan ako sa kumpol ng mga tao at muntik pa akong mangudngod sa sementadong sahig nang may tumulak sa akin, mabuti na lang talaga at may sumalo sa akin.

Napayuko ako sa bandang t'yan ko at do'n nakita ang brasong nakapulupot sa akin dahilan para hindi ako tuluyang humalik sa sahig.

"Are you okay?"

Napabaling ako sa boses ng nagsalita. He's the one holding me, concern etched across his face. He even helped me steady myself, making sure I stood properly. Binitawan niya lang talaga ako nang masiguro niyang okay na 'ko.

"Salamat. Kung 'di dahil sa 'yo ay baka nakipaghalikan na ako sa sahig ngayon."

"Good thing I grabbed your waist in time—otherwise, the floor would've gotten luckier than me." Kumindat pa siya sa 'kin kaya 'di ko napigilan ang matawa.

"Asher nga pala." Nakangiti niyang sabi sabay lahad ng kamay sa akin na mabilis ko namang tinanggap.

"Tahlia pero pwedeng Lia na lang."

"Okay, Lia. So sa'n ang punta mo ngayon?" Tanong niya at sumunod sa akin.

"Actually first day ko ngayon rito at hinahanap ko ang classroom ko nang matangay ako sa agos." Sagot ko sabay lingon sa dagat ng mga tao na hindi pa rin humuhupa, in fact parang mas lalo pa silang dumami.

Wala bang mga pasok 'to? Masyado pang maaga para sa dismissal ah.

"Parehas lang pala tayo. I was on my way to my classroom when a wave of people suddenly swept me up, and I ended up getting dragged along with them. I was just about to leave when I caught sight of you. Teka, you mentioned na first day mo, saan ang maghahatid sa 'yo dapat?"

Lumingon ulit ako sa kumpol ng mga tao at sumunod naman si Asher. Napatango na lang siya na sinundan ng pag buntong hininga.

"I am so sorry for that, Lia. Hindi naman everyday na ganito rito at mamaya lang mawawala na rin ang mga 'yan."

Napatango na lang ako. Nakita ko ang maraming guards na tumatakbo palapit na may mga dalang megaphones at mga pamalo at ilang sandali lang ay naghulasan na ang mga tao. Hinila ako ni Asher at sabay kaming sumiksik sa isang poste para lang hindi madamay. Halos magkadikit na ang mga katawan namin. halos nakangudngod na rin ang mukha ko sa leeg niya kaya todo tingala siya habang nakataas pa ang dalawang kamay. Gusto kong dumistansya dahil nakakahiya sa kan'ya itong posisyon namin pero nakakatakot naman at baka dambahan lang ako ng mga tao o mas malala ay mahuli ng mga guards.

Nang humupa na ang paligid ay mabilis akong lumayo kay Asher. Napangiwi pa ako nang makita ang basang marka sa suot niyang shirt na siguradong dahil sa pawis ko. Sana lang talaga ay 'di niya mapansin.

"Salamat talaga, Asher pero kailangan ko nang mauna." Pinilit kong ngumiti pero siguradong ngiwi ang resulta. To be honest, I'm really worried right now. It's my first day at this school, and I'm already late to my class. I'm not even sure if I can use what happened today as a valid excuse.

"Hindi mo pa alam kung saan ang room mo 'di ba? Tulungan na kita. Saan ba ang list mo?"

I guess I have no choice but to accept his offer—he doesn't exactly seem concerned about being late to his own classes anyway. Inilabas ko iyong printed schedule na binigay sa akin kanina. Nakasulat dito ang mga classes na papasukan ko, ang mga oras, at kasama na rin ang mga classrooms. Inabot ko 'yon kay Asher na sinuri niya naman agad.

"Wow! Classmates pala tayo, Lia!" Excited at nakangiti niyang sabi sa 'kin.

Nahawa naman ako sa excitement niya. Ibig sabihin hindi na 'ko mamomroblema sa paghahanap sa mga rooms na 'to dahil sasabay na lang ako kay Asher.

"Hindi ba tayo papagalitan?" Tanong ko habang naglalakad kami. Sa lakad ni Asher ay mukhang wala lang talaga sa kan'ya kahit late na late na kami.

"Don't worry—after everything that happened this morning, I'm pretty sure most of the department heads and professors are busy dealing with the students who got caught."

Napatango naman ako at iginala ang paningin sa buong paligid. May mga tao pa rin do'n sa ground pero hindi na kasing dami ng kanina. Tumaas pa ang isa kong kilay nang makita ang isang lalaking estudyante na hawak hawak ng guard. Napanganga pa ako nang makita ang iilang tow truck na may mga bitbit ng sasakyan.

"Anong gagawin sa mga 'yan?" Tanong ko sabay turo sa mga natangay na mga sasakyan.

"Ah, dadalhin lang sa parking area ang mga 'yan."

Eh 'yong mga estudyanteng nahuli kaya? Napasinghap ako nang maalala ang señorito, siguradong nabitbit din 'yon ng mga guards kanina lalo na't pasimuno pa yata siya!

"Pa'no naman 'yong mga estudyanteng nahuli?"

"They'll be taken to the disciplinary office, where their offenses will be explained to them. Some might be assigned community service, but most of the time, it's only the ones who get easily scared that end up actually doing the punishment. The arrogant ones usually just get let off the hook."

Napatango ako at sa totoo lang hindi ko alam kung dapat ba akong mapanatag sa narinig ko. May parte sa 'kin na napanatag knowing na hindi naman pala dadalhin sa kulungan ang señorito pero may parte rin sa 'kin na hindi ko maintindihan kasi sa ugali ng lalaking 'yon, ipupusta ko lahat ng mga organs ko na hindi 'yon gagawa ng kahit na anong punisments.

"Paano 'yong mga hindi gagawa ng punishments, hahayaan na lang?" Muli kong tanong kay Asher.

"Those who damage school property will be fined ten times the actual cost of the damage. As for those who cause injuries—it's usually handled with financial compensation to the victims. But if the injury is serious, the victim might file a case. And if both families are from big business backgrounds, they tend to settle things in a way that benefits their companies more than anything else."

Napatango naman ako. Buti na lang talaga at galing sa mayamang pamilya ang señorito dahil kung hindi...Pero kaya rin siguro ang tapang tapang niyang sumali o maging pasimuno sa gulo ay dahil alam niyang kayang kaya namang ayusin ng pera nila ang lahat sa isang sabi lang niya.

"Nandito na tayo, Lia."

Naunang pumasok si Asher at bumati sa mga naro'n pero 'di naman siya tuluyang umalis. Humarap ulit siya sa 'kin kaya pumasok na rin ako. Wala naman akong nagawa kung 'di ang magpakilala. Hindi naman ako introvert o ano at marunong din naman akong makisama, sadyang ayaw na ayaw ko lang talaga ang part na 'to.

"Everyone, please welcome our new classmate."

Pumalakpak at bumati pa sila sa 'kin. Ang iba nga ay itinuro pa ang mga bakanteng upuan sa tabi nila. To be honest, I was expecting a whole dramatic scene the moment I stepped into this classroom. I imagined getting judgmental stares and looks of disgust, with the girls placing their expensive bags on the empty seats beside them just to keep me from sitting near them. Then the guys would probably laugh at me, and my entire year would turn into a living hell—getting treated like a nobody just because of my shabby clothes and empty wallet. You know, the usual cliché scenes from those w*****d stories we used to read back in high school or even elementary—where the poor lead girl transfers to some elite school and instantly becomes everyone's favourite punching bag. Sabagay, hindi nga naman ako mukhang gusgusin ngayon.

Nagpasalamat na lang ako sa kanila at piniling maupo do'n sa bakanteng upuan sa may bintana. Ito lang ata ang scene na madalas kong nababasa sa w*****d na nagkatotoo.

"Hi, I'm Chelsea." Mabilis na pakilala sa 'kin ng katabi ko.

"Tahlia." Nalangiti kong sagot. I don't know why but this is so awkward for me lalo na at nakikiusyoso na rin 'yong mga lalaking malapit lang din.

"Buti and pagdating mo timing na wala ang professor sa subject na 'to kasi medyo terror pa naman 'yon. For sure ipapa-detention ka agad."

"Ah, there was a bit of a commotion earlier, and I got caught up in it. Good thing Asher was there—he helped me out."

"Oh! I was there! Actually pumuslit lang ako kasama ang ibang girls! We heard kasi na idi-display ni Saint ang bago niyang car!"

Nagpanting ang tenga ko nang marinig ko ang pangalang binanggit niya.

"Oh, Saint was so hot! Have you seen him earlier?!" Napangiwi na lang ako nang biglang sumingit 'yong babaeng nakaupo sa harap ko.

"Yeah but he was caught! Still, ang hot niya pa ring tignan habang hawak siya no'ng guards." Tumawa pa 'yong isa na akala mo'y kinikiliti.

"Palagi bang may gano'ng eksena rito?" Tanong ko para humupa na 'yong tilian nila.

"Not really, mostly pag nagkayayaan lang sila. May bet kasi. Whoever gets the highest number of votes will win—and as for the loser, of course, they'll have to pay the winner in cash." Sagot ni Chelsea.

"And so far, wala pang nakakatalo kay Saint."

"Meron! Noong intramural dati tapos dumayo rito 'yong cousin niyang si Isaiah!"

"Yeah right! So far si Isaiah pa lang na cousin ni Saint ang nakatalo sa kan'ya pero taga kabilang University naman 'yon."

So wala pang nakakatalo sa kan'ya na taga rito, huh.

Kung saan saan na napunta ang mga topics nila and thankful naman ako kasi hindi nila hinahayaang ma-OP ako sa usapan.

"So tell us about you, Lia."

Napabaling ako sa lalaking nakaupo sa likuran ko na ngayon ay nakapatong na ang mga braso at mukha sa sandalan ng upuan ko kaya kanina ko pa 'di magawang sumandal. Kung tama ang pagkakaalala ko, he's name is Davin.

"What do you want to know? There's nothing interesting about me."

I don't have any intentions of lying about who I am, nor do I feel the need to make up some story just to have something interesting to tell them. It's not that I'm ashamed of my past—because I'm not. I've simply never believed in sharing parts of myself just for the sake of fitting in. If they ask specific questions, I'll answer. But if they don't, then I don't see the point in offering pieces of my life to people who might not even care to understand them.

"Well, you look interesting to me." Sabi niya pa sabay kindat. Nagpalakpakan naman ang mga katabi niyang lalaki at 'yong iba ay sumipol pa.

Pinilit kong ngumiti nang tumawa ang ibang girls at inasar si Davin pero alam kong ang ngiti ko ay nauwi lang din ulit sa ngiwi.

The boys didn't stop asking questions, so I was left with no choice but to answer. I didn't reveal everything—I'm not particularly fond of talking about myself or anything that involves my personal life. But for the sake of being polite, I gave them some answers. They looked genuinely surprised when I mentioned that I'm an orphan and that there are people funding my education now, though I didn't go into any detail. What caught me off guard even more was the fact that I didn't hear any malicious or offensive comments from them. The questions that followed came from a place of genuine curiosity, not judgment—and that, in itself, was surprising. I guess sa w*****d lang talaga nangyayari 'yong inaasahan kong reaksyon nila.

The professors never showed up again, so I spent the remaining hours before lunch break copying notes from Chelsea. Nang mag-lunch na ay sumabay na ako sa kanila pa-cafeteria. Lima kaming sabay, ako, si Chelsea, Klea, Lanny, at ang tatlong boys na sina Asher, Davin, at Migo. Kanina lang ay medyo hindi pa ako gaanong kumportable sa kanila pero kalaunan ay parang nasanay na rin ako sa kakulitan nila.

Matao na nang makarating kami sa cafeteria pero dahil malaki naman ito ay marami pa ring bakanteng pwesto.

"Maupo na kayo, girls. Kami na ang mag o-order." It was Asher.

Kinuha na nga nila ang order namin saka sabay na silang umalis habang nagkukulitan pa na parang mga bata.

I'm still not used to everything—this whole place practically screams money. It's obvious that this university is on a completely different level, probably ten times more extravagant than any of the schools I've attended before. Kaya I can't help but feel a little out of place, almost like I'm drowning in it all.

"I don't see Saint's group everywhere."

Napabaling ako kay Klea na ngayon ay nililibot na ang paningin sa buong paligid.

"Dito ba sila kumakain lagi?" Tanong ko. Ang alam ko kasi ang ibang estudyante ay pinipiling kumain sa labas para na rin makagala.

"Yeah, lagi silang kumakain dito pero baka hindi pa napalabas ng detention ang mga 'yon."

Iginala ko rin ang paningin ko sa pag asang makikita ko siya pero mukhang wala nga. Napatalon ako nang may naglapag ng cokefloat sa harap ko. Nang mag angat ako ng tingin ay bumungad sa 'kin ang nakangiting si Asher.

"Here's your food, Lia." Sabi niya sabay lapag sa iba.

Nagsiupuan na rin sila at naupo naman si Asher sa tabi ko habang si Davin naman sa kabila. They were talking about all sorts of random things, occasionally throwing in jokes that made me laugh along with them. The guys are funny and playful, but not in a rude or disrespectful way. You can tell they've been friends for quite a long time—there's an easy rhythm to the way they talk and tease each other.

Nasa gitna kami ng tawanan nang biglang tumunog ang cellphone ko kaya kaagad ko rin itong kinuha.

Master: I'm hungry.

Nagsalubong ang mga kilay ko nang mabasa ko ang message niya. Naalala ko ang sabi ni Klea na baka hindi pa nakakalabas ng detension si Saint kaya ngayon ay wala siya rito. Mabilis akong nagtipa ng reply.

Ako: Nasaan ka ba?

Master: Detention room.

Mabilis akong tumayo at naalala ko lang na may mga kasama pala ako nang makita kong nakatingin na silang lahat sa 'kin.

"Lia?"

"M-may pupuntahan lang ako."

"Where?" It was Chelsea.

"Masyadong malawak 'tong school kaya baka maligaw ka." It was Devin.

"Samahan na kita, Lia." Mabilis na sabi ni Asher na akmang tatayo pa kaya mabilis ko siyang pinigilan.

"H-hindi na! Ano, mabilis lang 'to. May importante lang talaga akong pupuntahan. See you later sa room!" Sabi ko at mabili nang umalis bago pa man nila ako mapigilan.

Ngayon ang problema ko naman ay kung saan ang detention. Aalis na sana ako nang maalala kong hindi nga pala ako nakabili ng pagkain niya sa pagmamadali kaya kinailangan ko pa ulit bumalik sa loob ng pasikreto para 'di ako makita nila Asher.

Since wala akong kasama ay 'yong binigay na map ng school na lang ang ginamit kong guide para mahanap ang building kung saan naro'n ang detention. Pinagpapasalamat ko na lang talaga na ibinulsa ko ang mapa kanina.

Hingal kabayo talaga nang marating ko ang building. Hindi na siya nag-reply kung saan exactly ang room na pinag -stay-han niya kaya kinailangan ko pang isa-isahing itanong sa mga guards sa bawat pinto kung naro'n ba siya na lalong nagpabagal sa 'kin lalo na't puro detention rooms pala ang building na 'to. Nakakainis talaga ang lalaking 'to!

"Saint Angelus Creed po?"

Tinaasan ako ng kilay ng lalaking guard at bumaba ang tingin sa supot na dala ko. Mukha namang na-gets niya na pagkain ang dala ko kaya pinagbuksan ako ng pinto.

"Bawal magtagal ang babae sa loob."

Napangiwi ako sa sinabi niya. Wala naman akong intensyon na magtagal pero nakadepende 'yon sa señorito. Napabuntong hininga na lang ako saka ngumiti sa guard.

"Kapatid niya po ako."

Nagsalubong ang mga kilay niya, halatang hindi kumbinsido kaya muli akong napabuntong hininga. Hindi ko alam kung may ideya ba siyang only child ang lalaki o wala pero bahala na. Ang importante ay makapasok na ako dahil baka sa sobrang gutom na ng lalakig nasa loob ay pati ako makain niya.

"Stepsister niya po ako. Adopted ng parents niya." At doon niya pa lang ako tuluyang pinapasok.

Napangiwi ako nang makita ang loob. Malinis naman pero 'yon nga parang kulungan. Hindi ganoon kalaki pero hindi rin maliit. Tanging pang isang taong kama lang ang naroon. May pinto sa unahan na sa hula ko ay CR.

I walked closer to the bed where he was lying lazily, and my brows immediately furrowed when I noticed his belt undone and his zipper halfway down. I didn't say a word—he seemed too absorbed in whatever he was doing on his phone to even notice.

"What took you so long?" Kunot noo niyang tanong bago ibinaba ang phone at bumangon.

Inilabas ko na ang mga dala ko at dahil walang mesa ay sa kama ko na lang nilagay.

"Paalala ko lang sa 'yo na unang araw ko pa lang dito kaya 'di ko pa kabisado kung saan ang mga building."

Umangat ang isa niyang kilay habang nakatingin sa 'kin. Hindi ko na kailangang hulaan kung ano ang iniisip niya dahil nababasa ko na ito mismo sa nakasimangot niyang mukha.

"Didn't they gave you a map or something?"

Napangiwi ako. "Binigyan naman."

"And you didn't use it?"

"Ginamit naman pero minsan nakakalito pa rin kasi nga hindi ko kabisado!" Naiinis kong sagot.

"Or you're just f*****g dumb." Walang preno niyang sabi. Ang sarap talagang pektusan ng lalaking 'to. Buti na lang at mahaba ang pasensya ko sa kan'ya.

"Alam ba ng parents mo ang ginawa mo?" Tanong ko habang inaayos ang mga pagkain para siguradong hindi matatapon sa kama.

"Yeah, they'll deal with it later."

"Pabida ka kasi." Mahina kong bulong na sigurado namang narinig niya dahil ang tahimik ng buong paligid.

"What did you just say?"

"Sabi ko kumain ka na."

Umirap lang siya sa 'kin bago sumubo.

Napansin kong medyo pinagpapawisan siya kaya dinampot ko ang remote ng aircon. Tahimik niya namang pinanood ang ginagawa ko. Ilang sandali siyang tahimik at tahimik ko lang din siyang pinapanood. Napapasimangot lang ako dahil tuwing susubo siya ay tumitingin siya sa 'kin.

"Ano?"

"Have you already had your lunch?" Seryoso niyang tanong.

Umiling naman ako nang maalala ang iniwan kong pagkain. May nadaanan akong vending machine na may slices ng cakes sa hallway kanina, bibili na lang siguro ako ro'n. Kaya lang ay bigla niyang itinapat sa bibig ko ang taco na kinagatan niya na.

"Eat."

Tatanggi pa sana ako kaya lang ang bango ng amoy at mukha pang ang sarap kaya sinunod ko na lang ang sinabi niya. After kong kagatan 'yon ay siya naman ang kumagat.

"Eat whatever you like." Sabi pa niya sabay itinulak palapit sa akin mga pagkain.

Dahil nga marasap ang mga pagkain ay hindi na talaga ako tumanggi. Dinampot ko na 'yong kutsara at sinimulang kainin 'yong corn salsa. Pagkatapos ay ilalapit na naman niya sa 'kin 'yong taco at ako naman kakagat. Ngumanga siya kaya sinubuan ko na rin siya ng mga mais.

"Green salad?"

Mabilis siyang umiling sabay tingin ng masama sa 'kin. Alam kong ayaw niya sa mga gulay pero nag-order pa rin ako kasi mukha namang masarap.

"Dis you order all this foods for me or for yourself?" Tanong niya sa 'kin habang naniningkit ang mga mata.

Napamgiwi na lang ako at hinimay ang green salad. Hiniwalay ko ang mga kamatis dahil mahilig naman siya sa kamatis at 'yon na lang ang isinubo ko sa kan'ya. Ako na ang umubos sa ibang sangkap ng salad at puro kamatis lang ang kan'ya. Kaunti lang din ang kinakain ko sa corn salsa kasi ako naman halos ang kumain sa green salad pero no'ng napansin niyang mas marami akong sinusubong mais sa kan'ya at kaunti lang sa akin pinagalitan naman ako. Naubos naman namin ang dalawang taco pero ako lang ang kumain sa dalawng dahon ng lettuce. Pakiramdam ko tuloy ay mas busog ako.

"Master, kailan ka makakalabas dito?" Tanong ko habang nililigpit ang pinagkainan namin.

Busy na naman siya sa phone niya habang pinapapak 'yong apple na may kagat ko. Gusto niya pang paghatian pa namin 'yon pero nakipagtalo na talaga ako.

"After lunch break." Sagot niya sabay sulap sa 'kin.

"Gusto mo piyansahan kita?" Nakangisi kong tanong pero tumingin lang siya ng masama sa 'kin kaya napahagikhik ako.

May ilang minuto pa pala bago siya papalabasin at kung babalik pa ako sa cafeteria ay malamang tapos na silang kumain kaya dito na lang muna ako at magpapalipas ng oras.

Dahil nakaupo naman siya ay sumiksik na 'ko sa maliit na kama at humiga. kalahati nga lang ng katawan ko ang nakahiga dahil nakababa naman ang mga paa ko. Inaliw ko na lang din ang sarili ko sa panonood ng t****k videos at mayamaya lang ay naramdaman kong gumalaw si Saint. Umayos na lang ako ng higa nang maramdaman kong humiga na rin siya at ngayon ay nakaunan na sa legs ko habang nakababa rin ang mga paa niya.

He was watching a car racing video on his phone, while his other hand absentmindedly rubbed my legs. Ilang sandaling gano'n hanggang sa naramdaman kong gumalaw siya. Nasa screen pa rin ng phone ko ang mga mata ko pero wala na akong maintindihan sa pinanonood ko nang maramdaman kong humahaplos na 'yong kamay niya sa legs ko. Hindi ko napigilan ang pagkagat sa aking labi nang ibinaba niya na nga ang trousers na suot ko.

"Anong ginagawa mo?" Pabulong kong tanong at namimilog ang mga mata. May binabalak na naman siyang kahalayan eh may guard sa labas!

He raised one of his thick brows at me, as if daring me—challenging me. And the more I glared at him, the more it felt like he was getting bolder, almost like my defiance was fueling his excitement. Nasa gitna na ng mga legs ko ang trouser and the brute is kissing me on top of my white underwear.

Napalunok ako nang maramdaman ko ang unti unting pagbalot ng init sa buong katawan ko. Malakas na rin ang kabog ng dibdib ko sa pinaghalong kaba at dahil sa ginagawa niya.

Napasinghap na nga lang ako at mabilis na nahawakan ang kamay niya nang akma niya nang hihinahin pababa ang underwear ko.

"No!" Pabulong na pasigaw kong sabi sa kan'ya habang namimilog ang mga mata ay panay tingin sa pinto.

"We still have a few minutes left." Balewala niyang sabi habang inilalapit ang mukha sa p********e kong natatakpan pa.

"K-kahit na!" Muli kong angil sa kan'ya.

Muli akong napasinghap nang mas inilapit niya ang mukha niya hanggang sa lumapat na nga ang tungki ng ilong niya sa noo ng p********e ko.

"M-master!"

Based on the mischievous glint in his eyes, I could tell he was smirking as he slowly dragged his nose lower. I shivered the moment the tip of it brushed against my sensitive nub. He inhaled deeply, and a look of pleasure crossed his face as he took in my scent. I couldn't help but squeeze my eyes shut when his nose pressed in deeper. Humigpit ang pagkakahawak ko sa kamay niya nang paulit ulit niyang pinararaan ang ilong niya sa aking p********e kahit pa may tela pang nakaharan.

"S-Saint naman..." Kapos ang hininga kong bulong habang pinapanood ang ginagawa niya.

"I can smell you pussy." Magaspang ang boses niyang bulong at muli akong napapikit ng mariin nang ibaon niya ulit ang ilong niya sa p********e ko. "Your panties are wet, Lia."

"P-please..." Sa totoo lang hindi ko na alam kung anong gusto ko. Gusto kong itigil niya dahil natatakot akong baka may biglang makahuli sa amin pero 'yong katawan ko naman ay gustong gusto ang ginagawa niya.

"Just let me drink your p***y juices, Lia." Bulong niya habang inginungudngod ang ilong sa aking p********e.

"B-baka may m-makakita—"

"No one will see us, I promise."

Napaliyad pa ako nang maramdaman kong sumundot ang dila niya! Malamang basang basa na ang panty ko dahil mas nararamdaman ko na siya ngayon.

My mind was already clouding over, thick with sensation. A part of me still feared someone might see us, but I clung to his words—that no one would. And with everything he was doing to my body, that fear was quickly slipping away. All I could focus on now was the overwhelming pleasure he was giving me...and the fact that his devastatingly handsome face was right between my legs.

"M-mabilis lang ha—Ah!"

Malakas akong napasinghap nang mabilis niyang naibaba ang underwear ko at kung hindi ko lang kaagad natakpan ang bibig ko ay baka napasigaw na ako ang mabilis na umatake sa p********e ko ang pinatulis niyang dila.

Pauli ulit akong napapaliyad sa tuwing sumusundot ang kaniyang dila sa aking p********e. Yumuko ako para panoorin ang ginagawa niya. The air conditioner was on, yet a light sheen of sweat clung to his forehead. The tip of his nose was damp too, but I wasn't sure if it was from the heat, or from my juices. Napasinghap ulit ako nang maramdaman kong pinaraan niya ang kaniyang pinalapad na dila sa kabuuan ng aking nakabukang p********e at kitang kita ko pa ang mga dagta sa kan'yang dila na nanggaling mismo sa 'kin. And then there were his eyes—dark, intense, and dangerous. He looked like a devil in disguise, breathtakingly handsome and utterly relentless, as if he were starving for something deeper than my body. Like he wouldn't stop—not until he had every part of me. It's as if not even the end of the world could pull him away.

"Ah! Mmppff!" Mahigpit kong naitakip sa aking bibig ang aking mga kamay nang maramdaman kong pumasok at kumiliti sa aking loob ang kan'yang dila.

My legs trembled uncontrollably the moment I felt my release crash through me, a wave of pleasure so intense it nearly stole my breath. I could barely keep myself upright as my body gave in. And there he was—the saint of all sinners—moaning against me as he continued to lap up every last drop of my pleasure like it was the sweetest thing he'd ever tasted. His hands gripped my thighs firmly, holding me in place as if he couldn't get enough, as if worshiping me in the most wickedly sacred way.

His Personal Slave

Copyright © theunholymary

All rights reserved . 2024