Paghahanap
1704 Words
CHAPTER 8
Third Person POV
Sa madilim na sulok ng maliit na bahay, naririnig ang mabibigat na buntong-hininga ni Mae. Kahit anong pilit niyang alamin ang sagot mula sa matanda, tila isang pader ang nakaharang sa katotohanan.
"Please, Lola..." mahina niyang pakiusap, nanginginig ang boses. "Kahit konting clue lang..."
Ngunit umiling lang si Aling Rosario, halatang masakit sa kanya ang pagtanggi. Hindi niya kayang ibigay ang mga sagot na hinahanap ni Mae—dahil alam niyang mas maraming tanong ang lalabas.
“Mae, anak… Hanggang dito na lang muna. Hindi ko alam kung ano ang tunay mong pinagmulan, pero ang tanging mahalaga sa akin ay ligtas ka.”
Ligtas.
Paulit-ulit na tumatak sa isipan ni Mae ang salitang iyon.
Ligtas saan? Ligtas kanino?
Gusto niyang sumigaw. Gusto niyang magtanong pa. Ngunit sa mga matang pagod ng matanda, alam niyang wala na itong isasagot pa.
Napatayo si Mae, bumibigat ang dibdib. “Lalabas lang po muna ako, Lola.”
Tahimik lang na tumango ang matanda habang pinagmamasdan ang papalayong likod ng dalaga.
Sa Labas ng Bahay
Malalim na ang gabi, ngunit gising pa rin ang diwa ni Mae. Nakatayo siya sa tapat ng maliit nilang bakuran, pinagmamasdan ang madilim na langit na puno ng bituin.
Sa lahat ng oras na hinanap niya ang kanyang sarili, ngayong may hawak na siyang piraso ng sagot, mas lalong nagulo ang isipan niya.
Cristine.
Hindi siya si Joanna Mae Gomez.
Hindi niya alam kung kanino siya nabibilang.
At hindi niya alam kung dapat ba niyang hanapin ang sagot o kung mas ligtas na manatili siyang bulag sa katotohanan.
Hindi niya napansin ang pigil na mga yabag sa di kalayuan.
Sa dilim, isang pares ng mata ang tahimik na nakamasid sa kanya.
Meanwhile…
Sa isang malayong parte ng lungsod, nakaupo si Dr. Ashero Guil sa harap ng kanyang mesa. Sa harapan niya ay isang folder—ang report ng private investigator na inupahan niya.
Binuksan niya ito at muling binasa ang pangalan.
Cristine Madrigal.
“Cristine…” bulong niya.
Hindi Joanna Mae Gomez.
Hindi isang ordinaryong waitress.
Napakuyom ang kanyang kamao.
“Kung sino ka man, siguradong hindi lang basta mahirap na babae ang pinanggalingan mo.”
Tumayo siya, kinuha ang cellphone, at tinawagan si Detective Marco Herrera.
Pagkasagot ng kabilang linya, agad siyang nagsalita.
“Marco, I need you to dig deeper.”
Mula sa kabilang linya, narinig niya ang isang maikling katahimikan bago nagsalita ang detective.
“I was waiting for your call, Dr. Guil,” sagot ni Marco. “Mukhang may bago tayong lead.”
Napakurap si Ashero. “Anong ibig mong sabihin?”
Narinig niya ang pagbuntong-hininga ng detective.
“I think… someone else is looking for her.”
Nanigas ang katawan ni Ashero. “What?”
“I got a tip,” patuloy ni Marco. “May ilang linggo nang may mga taong nagtatanong tungkol kay Joanna Mae Gomez. Pero ayon sa impormante ko, hindi lang basta ordinaryong tao ang nag-iimbestiga.”
Kumunot ang noo ni Ashero. “Sino?”
Tahimik ulit si Marco bago siya bumulong ng isang pangalan.
Pagkarinig ni Ashero, halos hindi siya makapagsalita.
Kung tama ang hinala niya…
May malaking panganib na naghihintay kay Mae.
At ngayon, hindi lang siya ang may gustong makahanap sa kanya.
Sa loob ng isang mamahaling bar sa sentro ng lungsod, nakaupo si Dr. Ashero Guil sa isang private VIP booth, hawak ang isang baso ng whiskey habang pinagmamasdan ang babaeng nakapatong sa kanya.
Pulang-pula ang mga labi nito, bahagyang namumula ang pisngi dahil sa alak, at mapanuksong nakatitig sa kanya habang hinahaplos ang kanyang dibdib.
“Ashero…” bulong ng babae, ang dulo ng daliri nito ay gumuhit sa labi niya.
Ngunit hindi siya nag-abala pang alamin ang pangalan nito.
Mabilis niyang hinila ang babae palapit at hinalikan ito nang buong panggigigil. Wala siyang ibang gustong gawin kundi malunod sa tukso, sa init, sa kahit anong makakapagpalimot sa kanya—kahit panandalian lang.
Dahil kahit anong gawin niya…
Si Joanna Mae Gomez pa rin ang naiisip niya.
Napalalim ang halik, lalong naging mapusok, ngunit habang lumalalim ang gabi, lalo lang siyang nabubwisit sa sarili niya.
Dahil kahit kanino pa niya idaan ang init ng katawan, hindi niya maitatangging iba ang pakiramdam noong gabing kasama niya si Mae.
At mas lalong hindi niya maikakaila ang kakaibang bugso ng emosyon tuwing naiisip niya ang impormasyong nakuha niya tungkol sa pagkatao nito.
Cristine Madrigal.
Hindi isang simpleng waitress. Hindi isang ordinaryong babae.
Dahil kung tama ang mga piraso ng impormasyon na nakuha ni Marco, si Mae—o si Cristine—ay maaaring may koneksyon sa isa sa pinakamakapangyarihang pamilya sa bansa.
At hindi lang siya ang may gustong makahanap sa kanya.
“Ashero…” ungol ng babae sa kandungan niya.
Muling napuno ng ingay ng musika at amoy ng alak ang paligid. Sa isang banda, may ilang lalaking katulad niya—mga doktor, negosyante, at mga lalaking mayaman at makapangyarihan—na nagtatampisaw sa katawan ng mga babaeng bayaran.
Lahat sila ay may kanya-kanyang bisyo, kanya-kanyang paraan ng pagtakas sa realidad.
At si Ashero?
Nagbuhos lang siya ng alak sa baso at ininom ito nang isang lagukan.
Pagkatapos, hinila niya ang babae pabalik sa kanyang kandungan.
Meanwhile…
Sa labas ng bar, isang lalaking nakaitim ang nakamasid mula sa malayo. Naka-headset ito at may kausap sa kabilang linya.
“Target spotted,” anito, malamig ang boses. “Ashero Guil is at Lux Bar, intoxicated.”
“Proceed with surveillance,” sagot ng nasa kabilang linya. “Huwag siyang palalapitin kay Joanna Mae Gomez.”
“Yes, sir.”
Mula sa madilim na eskinita, sinundan ng lalaki ang isang paparating na itim na sasakyan.
May mga matang nakatutok kay Ashero.
At hindi niya alam na siya man ay nasa panganib na rin.
Tahimik ang buong paligid. Tanging huni ng mga kuliglig at mahihinang kaluskos ng hangin sa mga dahon ang naririnig. Sa ilalim ng malamlam na liwanag ng buwan, nakatayo si Mae, nakatingala sa langit habang mahigpit na niyayakap ang sarili.
Ang buong buhay niya, isang malaking tanong.
“Cristine Madrigal…” bulong niya, paulit-ulit na inuulit sa isipan ang pangalang natuklasan niya.
Kung iyon ang tunay niyang pangalan, bakit siya lumaki bilang Joanna Mae Gomez?
At kung totoo ngang iniwan siya ng mga magulang niya, ano ang dahilan?
Hindi niya namalayang nanginginig na ang kanyang mga kamay.
“Hindi ko na alam kung sino talaga ako…” mahina niyang sabi, ngunit sapat na ang lakas nito upang marinig ng isang taong nagmamasid sa kanya mula sa di-kalayuan.
Sa Dilim…
Isang pares ng malamlam na mata ang nakatutok sa kanya. Hindi gumagalaw, hindi nagpaparamdam, ngunit may matinding pagnanais na lumapit.
Matagal nang hinahanap si Cristine Madrigal.
At ngayon, natagpuan na siya.
Ngunit hindi lang iisang grupo ang may nais mahanap siya.
May iba pang nagmamasid.
At hindi lahat ay may mabuting intensyon.
Samantala…
Sa Condo ni Dr. Ashero Guil
Malakas ang pagbugso ng tubig mula sa shower, bumabagsak sa matipunong katawan ni Ashero. Nakapikit siya, ang isang kamay ay nakapatong sa pader habang hinahayaan ang tubig na dumaloy pababa sa kanyang balat.
Ngunit kahit anong init ng tubig, hindi nito kayang palamigin ang nag-aapoy niyang isipan.
Si Mae—o dapat bang tawagin niyang Cristine?
Ano ang sikreto niya?
Mula sa huling usapan nila ni Detective Marco Herrera, napatunayan niyang may mga taong matagal nang naghahanap sa dalaga.
“I think… someone else is looking for her.”
Napalakas ang suntok ni Ashero sa tiles ng shower.
May ibang humahanap kay Mae.
At malamang, hindi ito para sa isang simpleng family reunion.
Flashback: Ilang Oras ang Nakalipas
Nasa loob siya ng kanyang opisina sa ospital, nakatitig sa mga papel na iniabot ni Marco.
“May lead na ako,” sabi ng detective. “Mukhang hindi lang ikaw ang interesado sa kanya, Dr. Guil.”
Sumandal si Ashero sa kanyang upuan, pilit pinipigilan ang nararamdamang kaba. “Sino pa?”
Hinugot ni Marco ang isang lumang larawan mula sa kanyang folder.
Isang pamilya—may isang lalaki, isang babae, at isang batang babae na nakatayo sa harap ng isang mala-mansyong bahay.
Nanigas ang ekspresyon ni Ashero.
“Huwag mong sabihing…”
“Yeah,” tumango si Marco. “Isa lang ang pamilyang ito sa mga naghahanap sa kanya. The Madrigal family—isa sa pinakamakapangyarihang pamilya sa bansa.”
Napasandal si Ashero.
“Kung si Mae at si Cristine Madrigal ay iisang tao… ibig sabihin, isa siyang Madrigal heir.”
“Iyan ang malaking posibilidad,” sagot ni Marco. “Pero tandaan mo, Dr. Guil… hindi lahat ng nawawalang anak ay hinahanap para mahalin.”
May babala sa tinig ni Marco, at doon nagsimulang bumigat ang pakiramdam ni Ashero.
Balik sa Kasalukuyan
Matapos ang shower, lumabas si Ashero na nakatapis lang ng tuwalya. Kinuha niya ang cellphone at mabilis na tinawagan si Marco.
“Marco, I need an update,” agad niyang sabi nang sagutin ng detective ang tawag.
“Dr. Guil… may bago akong impormasyon.”
Kumunot ang noo ni Ashero. “Ano?”
May saglit na katahimikan bago nagsalita si Marco.
“Nasa panganib si Mae.”
Para bang natigil ang mundo ni Ashero sa narinig.
Samantala, sa Bahay ni Mae…
Naglakad pabalik si Mae sa loob ng bahay, ngunit bago pa man siya makarating sa pintuan, biglang umihip ang isang malakas na hangin.
Napalingon siya.
Sa di-kalayuan, may isang anino.
Nagpapanic ang kanyang dibdib.
Sino ‘yon?
“Mae, pasok na rito.” Napalingon siya kay Aling Rosario, nakatayo sa pintuan at halatang natatakot. “Malamig sa labas.”
Mabilis na pumasok si Mae, pero hindi niya napigilan ang sarili na lingunin ulit ang labas.
Ngunit nang tumingin siya…
Wala nang tao.
Sa Kabilang Dako…
Nagmamaneho si Ashero papunta sa bahay ni Mae. Wala siyang pakialam kung anong oras na—kung may panganib ang babae, kailangan niyang protektahan ito.
Wala siyang ideya kung bakit ganito ang pakiramdam niya.
Hindi lang ito tungkol sa curiosity.
Hindi lang ito tungkol sa kagustuhan niyang malaman ang sikreto ni Mae.
Ito ay dahil sa isang bagay na mas malalim.
At habang pinapabilis niya ang sasakyan, isang bagay ang tumatakbo sa isipan niya—
Hindi siya papayag na mawala sa kanya si Joanna Mae Gomez… o kung sino pa man siya.
- Writer
