CHAPTER 7
UMALIS akong dalang dala ang magandang kahihiyang natatamasa ko kanina. Halos tinakbo ko na ang daan patungong mini-forest bago ako naging baliw sa bilis na takbo ng puso ko. I tried to do the usual inhale and exhale exercise to ease the rapid beating of my heart but in the end, I still failed.
Madrama akong umupo sa isa sa mga bench ng mini-forest bago ako nagpahid ng pawis.
“Velasco!” Isang tawag lang mula kay Leon ay napatayo kaagad ako.
Napapikit ako bago piping napadasal.
Mabilis akong tumakbo sa harap niya. Katapat niya ay ang nakahilarang pagkain sa buffet table.
I salute him like we always do when we were called by our higher commander. I almost rolled my eyes when his vision was directed on my cheeks. Bahagya pa akong namumula kaya hindi maiiwasang mapupuna niya
