Chapter 17
1094 Words
"sigurado kana ba jan?" paghimas ni mommy sa likod ko, wala akong maisagot kundi tango
"Mommy... Ayoko m-maulit yung naranasan n-ni Eli"
"But ana-"
"Mommy please Mommy" nipipigilan ko ang luha kong tumulo sa harap ni Mommy
Wala siyang nagawa kundi tignan ako ng puno ng puot ang mga mata
"Anjan na ata ang sundo mo"
Napahinga ako ng malalim at nitanguan ako ni Mommy
"susunod kami" dagdag niya
Birthday ni Eli.
"waw parang ikaw yung may birthday ah"
Wala akong maisagot, hindi ko kayang labanan pa ang pangaasar niya, hindi ko kayang makita ang ngiti niya dahil lalo lang akong nipapatay nito
"anobayan ang tahimik" pagtawa niya
"may niisip lang" pilit akong ngumiti sakanya, I'm so sorry baby sorry
"magsalita ka naman" please ayoko, wag ka ng magsalita please lalong nipipiga ang puso ko, ayoko na please
Pilit kong hindi niisip na magkasama kami ngayon sa iisang sasakyan
"pagkaganda, birthday mo?" sabi kagad ni Lauren, napatingin ako kay Shantel na ngayon ay titig na titig sakin, ramdam kodin ang lungkot niya
Napatingin ako kay Kil-Gab ng maramdaman ko ang kamay niya sa bewang ko
unti unting tumulo ang luha ko habang nakatingin sa kamay niya na nasa bewang ko
Napatingin lahat ng tao ng magsimulang maglakad si Eli pababa
Ang ganda ganda niya and I love her so much
Maging masaya sana kayo.
Napatingin siya sakin at kitang kita ang nararamdaman niya, nginitian kolang siya
Para sayo toh
May mga nagperform, pero kahit anong saya ng kanta hinding hindi mawawala ang sakit na nararamdaman ko ngayon
Sana pagpikit ko tapos na lahat, sana ganun lang kadali
Mas pipiliin kong kalimutan nalang silang lahat, kesa pareparehas kaming masaktan
Naiintindihan ko naman siya eh, pero yung puot hindi matatanggal yun hinding hindi
Wala akong ganang kumain, madami nang nakakapansin ng pagkatamlay ko, buti nalang at anjan si Shantel para rescuhan ako
ilang beses nila kong nitanong pero ngiting puno lang ng puot ang naibabalik ko sakanila
Gusto ko ng umiyak po, gustong gusto kona po Lord, tulungan niyo po ko, patatagin niyo po ko
Ang saya saya nila, sana ako din noh
Nibibigay na nila ang regalo nila
Yung akin, eto na ang pinakamasakit na regalo na ibibigay ko sa buong buhay ko
Sabi ko sakanila ay ako na ang magpapahuli
"Ikaw na sis" pagsiko sakin ni Lauren
Buong lakas ng loob kong niharap ang regalo ko
"pwede mobang isayaw si Eli?" wag kang iiyak anoba
"A-ano?" Sorry baby, I'm so sorry
"P-please" pilit akong ngumiti
Bumugso na ang damdamin ko ng makita siyang papalapit kay Eli
Puno ng pagtataka ang mga mukha ng tao
Agad nihawakan ni Shantel ang likod ko pero agad kong nialis iyon
Ayoko, ayokong nicocomfort ako, lalo lang akong nasasaktan
Sa bawat pag galaw nila, padagdag ng padagdag ang sakit na nararamdaman ko
mahal ko sila parehas
Bakit naman kasi kailangan magkaganto, pwede wag niyo nalang ako saktan
Pwede bang lagi nalang masaya
Sana ganun nalang
kitang kita ko ang halo halong emosyon ni Eli
I'm so happy for you bes
"Baby, may problema ba?" agad akong nagpunas ng luha ng marinig kona siya
"Can we talk?" luha makisama ka
"Tell me, I'm ready to listen" agad kong nihaplos ang pisngi niya, mamimiss kita ngayon palang parang nipapatay nako
"Killian" kita ang pagkagulat niya
"H-ho-"
"shh, It's okay"
"Ija, ayokong itago sayo toh"
Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko ngayon
"Nung nagkahiwalay kayo ay ang laki ng ipinagbago niya, yung mata niyang paburitong paburito mo daw, nagcontactlens siya para ikaw daw ang unang makakita ulit non"
Killian... My King
"Let's break up Killian" ang kanina pang sakit na nararamdaman ko ay nailabas kona ngayon
"What? Pano mo nasasabi yan" kailangan eh, sorry
"Eli needs you"
"I'm so sorry Belle, hindi ko alam kung b-akit nagkaganto, hindi ko alam"
Ang sakit sakit makita siyang ganito, ang sakit sakit pero bakit si Killian pa? Bakit siya?
"Gusto ko maging masaya siya" pilit ang pagngiti ko, parang tanga ngingiti pa pilit naman, ayokong maulit ang naranasan niya dati ayoko
Ang dahilan kung bakit naging bi siya, ayokong maulit na masaktan siya ng dahil sa lalaki ayoko
"But how about me?" lalo akong naiyak ng marinig ang pagkagaralgal ng boses niya
"hindi mona ko mahal?" mahal na mahal, mahal na mahal na mahal na mahal
"Bakit? Hindi mo bako kayang ipaglaban, kasi ikaw kayang kaya kitang ipaglaban"
Kayang kaya Killian pero ipagsasantabi ko muna ang kakayanan kong ipaglaban ka
"Shh, Be happy ha" parang nisasaksak ang puso ko habang nakikita siyang humagulgol ng dahil sakin
"Basta wag mong kakalimutan ako
paden ang Queen mo diba?" lalong gumaralgal ang boses ko ng makita ang pagtakip niya sa mukha niya
"My king" nanginginig ang kamay kong hawakan siya
"hey let's play"
Napatingin ako sakanya dahil doon
Puro laro nasaisip neto eh
"Ano yun?"
"Ikaw yung Queen" napangiti ako ng maglabas siya ng korona at isnuot sakin
"tapos ikaw kawal" pangaasar ko
"Tss, Then ako ang hari mo" paghawak niya sa kamay ko
Lah ang harot harot niya
"No, don't leave me please" pagiling niya
Sorry baby
"shh, stop crying,anjan naman si Eli" ang sakit para sakin na marinig galing sa sarili ko ang mga salitang yan
"Ikaw lang ang gusto ko, ikaw lang"
Lalo akong naiyak ng yakapin niya ko patalikod
"wag please, My Queen"
ang mga huling katagang nisabi niya ay lalong nagpabigat ng loob ko
"Be happy okay? Be happy for M-me"
ayoko ng lingunin pa siya, doble doble na ang sakit na nadadama ko ngayon
"Anak, kailangan ba talaga ito?" Naipaliwanag kona sakanilang lahat
"Mommy, kaya kopo, andun si Lolo"
Unti unting tumulo ang luha ko ng yakapin niyako
Hindi nako magpapahatid kahit kanino sakanila, lalo lang akong mahihirapan kapag ganun
ayaw nila kong payagan, ang sakit makita na nagkakaganto ang mga mahal mo sa buhay
Nakausap kona si Lolo tungkol dito, pumayag siya na ang eroplano niya ang gamitin ko papunta doon
kailangan, hindi ko kayang magstay sa pilipinas pagkatapos ng mga nangyari
"Belle!" naestatwa ako sa nikakatayuan ko ng marinig ang boses na yun
Bakit, bakit pa?
"wag wag mokong iwan" paulit ulit na sakit na naman, ayokong makita siyang ganito
Lalong tumulo ang luha ko ng makita ang pagluhod at paghawak niya sa kamay ko
"Wag please"
"Please Killian, I need to go, U-umalis kana para mas madali na"
kitang kita ang sakit na nararamdaman niy a ngayon
Pasensya na, sorry, Mianhe
Makakalimutan modin ako, maging masaya sana kayo ni Eli, wag mo siyang pababayaan, wag na wag moding pababayaan ang sarili mo.
Mahal na mahal kita
|||
:)
- Writer
