CHAPTER 64
TRISTAN's POV:
"Alam mo ba talaga ang daan pauwi sa bahay niyo, bata?" tanong ko sa kanya habang magkahawak ang kamay namin na tinatahak ang kaloob-looban ng gubat.
Bata pa rin ang tinatawag ko sa kanya dahil hindi ko pa naitatanong ang kanyang pangalan. Ayoko ring biglain ang bata tungkol sa pagkatao ko at kung sino talaga ako sa buhay niya. Kailangan ay maging mailap muna ako sa aking sasabihin. Mahirap na, baka magalit muli siya. Nagkaayos pa naman kami ngayon nang dahil sa pagliligtas ko sa kanya.
"Huwag ka po munang maingay Manong, baka maligaw tayo. Pwede po bang relax ka lang?" ani nito kasabay nang paglinga-linga niya nang tingin.
Napapailing na lamang ako habang sinasabayan ko ito ng pagkamot sa aking batok.
Kanina pa kasi kaming naglalakad pero hindi pa rin namin
