Invisible Red String (Ms. Thea Yazmine Choi Revenge)

Chapter 9: Back to the Philippines

Yazmine POV~

Isang araw na ang naka-lipas at ngayon na nga ang alis namin pu-uwi ng pilipinas. Si Tristan lang pala ang uuwi, trabaho pala at importanting bagay ang gagawin ko lang don. Sabi ko sa sarili ko.

Ang lahat ng mga kakailanganin Kong mga gamit ay maayos ko nang nasi-ayos sa loob ng maleta kahapon pa. Hindi naman sa excited, sadyang maagap lang ako.

I dialled my private driver's number and he immediately answer the phone. " Amène moi à l'aéroport " (take me to the airporr) agad ko na sabi pagka-sagot pa lamang nito ng tawag.

" je suis en route mademoiselle " (I'm on my way miss) maya-maya pa ay dumating na ito. Pinatulong ko na din ito sa mga katulong para mag-sakay ng mga gamit ko sa sasakyan. 1:00 pm ang flight namin but I decided na 10:00 am palang ay umalis na kami papuntang Airport.

" Quand comptez-vous y retourner, mademoiselle ? " ( when do you plan to go back, miss? ) maya-maya pa ay curious na tanong ni Adam. Adam is my private and personal driver pero Hindi niya ako palaging pinag d-drive most of the time kapag pagod na pagod lang ako at di kaya mag drive or di kaya may photoshoot ako.

" Je reviendrai immédiatement après avoir tout fini " ( I will immediately go back after I finish everything ) saglit akong tinapunan ng tingin nito at tumango-tango. Ginugul ko ang buong oras ko ng byahe sa pag s-scroll, naputol lamang iyun ng biglang lumitaw ang pangalan ni Tristan sa screen ng cellphone ko.

" Are you on your way? " nahihimigan ko ng kaba ito mula sa kabilang linya.

" Yeah why? and why are sounds so nervous? " nagtataka kong tanong dito.

" Nothing, I just called to tell you that I'm already here " this time okay na ang tono nito. Dumating kami ng airport 12:00 pm, isang oras nalang ay aalis na kami. I walk out the car at napansin ko din na bimukas ang sasakyan na katabi ng akin. Its Tristan, he's wearing black Jagger pants, Autumn Oversize longsleeve t-shirt, and black Nike shoe's. In his left hand he's holding he's suitcase. While looking at what he is wearing I just realized that we have the same outfit except for the autoom croptop longsleeve that I'm wearing and a cap.

While he is walking I can stop but to stare at him. He is really good looking like a model. Nang maka-lapit siya ay kinuha niya ang maleta ko mula kay Adam. Bago kami pumasok ng Airport ay nagpa-salamat muna ako kay Adam. Habang papasok kami ng Airport ay maraming mata ang naka-tingin samin, meron ding naka-kilala sakin kahit may suot ako na cap at sunglasses. Maya-maya pa ay napalibutan na kami ng security. Pero hindi ko namalayan na nay isang fan ang naka-lusot mula sa security at muntikan na akong matumba dahil sa pag-hila nito sakin.

Mabuti nalang at maagap akong nasalo ni Tristan sa bewag at napigilan ang pagka-tumba ko. " Are you okay? " nag-aalalang tanong nito. Sandali ko itong pinag-titigan at nang maka move-on ay lumayo ako reto at nagpa-salamat, tango lamang ang naging sagot nito.

Magkatabi kami sa upoan, ako sa may bintana. During the flight ay nililibang ko lang ang aking sarili sa pag-nonood ng movie sa Netflix, minsan naman ay kinukuha niya ang isang ear pods ko sa kanang tenga at sinusuot yun pagkatapos ay makiki-nood siya sakin. I suddenly feel sleepy and I yawned, nakita yun ni Tristan at sinabihan niya akong matulog muna. Tumango lang ako dito at diko namalayang naka-tulog na pala ako.

Tristan POV~

I can help but to smile while watching Yazmine peacefully sleeping in my shoulder. I get the iPad from her hands and I turn it off. Nilagay ko yun sa loob ng bag niya. While stroking her hair I didn't realized na naka-tulog na pala ako.

I woke up because of the gossiping conversation coming from the back of our chair. May tatlong tao na naka-upo roon, dalawang babae at isang bakla. They are all talking while looking at Yazmine's chair, mukhang fan niya ang mga ito. Napansin ako ng isang babae kaya bigla itong tumayo mula sa kina-uupoan at lumapit sakin.

" Oh my gosh you're so handsome, you are Mr. Prince Tristan Alcantara, right? " maghang tanong nito, maya-maya pa ay tumayo na din ang dalawa pa niyang kasamahan.

" Yeah, that's me, why? " kunot-noo kong tanong dito.

" Can we take a picture with you? " tanong ng bakla habang malanding inilalagay ang buhok sa likod ng tenga.

" I'm sorry, but you can't. We currently inside the airplane and it not appropriate to fantasize inside it. " I look at Yazmine side, bukas na ang mata nito malamang ay nagising sa ingay ng tatlo. Napansin ng tatlo na gising na ito kaya dali-dali silang lumapit sa may upoan nito. Ang isa ay natamaan pa ako ng camera sa ulo, I'm pissed sabi ko sa sarili ko.

Yazmine looked at me with a confused look on her beautiful face. " Oh my gosh you are really is the famous Yazmine " sabi ng isang babae na napatakip pa ng bibig sa subrang gulat. Yazmine cough softly, she fixes her cap, sunglasses and also she wear a face mask. I can see that she's not comfortable. Nakaramdam ako ng marahang kurot sa braso ko. I looked at Yazmine she's trying to get away the three people who are now trying to get a picture of her.

" Okay that's enough " sabi ko ng mariin. Tumigil naman ang mga ito at tumingin sakin. " If you don't stop disturbing us I will call the pilot to drop the three of you from the air " I looked at them with fierce, halata naman na natakot ang mga to kaya dali-daling bumalik sa pwesto nila. I turn my head to check on Yazmine.

" Hey, are you okay? " I raised her chin to look at me, but I can't see her eyes because she's still wearing her sunglasses. " Are not hurt? " dagdag na tanong ko ng hindi ito sumagot.

" I'm okay, thank you by the way " iniwas na nito ang mukha sakin at tumgin nalang sa labas ng bintana na puro ulap lang ang nakikita.

" Are you hungry? I can call the flight stewards to bring you some food " saad ko reto.

" No, I'm fine " maikling sagot nito at hindi manlang ako tinapunan ng tingin. Napabuga nalang ako ng hangin. Another thing that change about Yazmine is that she became stubborn.

We arrived at the Philippine airport 4:00 pm in the afternoon. My personal assistant fetch me, nagulat pa nga ito ng makita si Yazmine na kasama ko.

" Is that really Ms. Yazmine? " bulong niya sakin

" Yes, Ethan " natatawa kong sagot dito. Habang abala ito sa paglagay ng bagahe ko sa kotse ay hinarap ko si Yazmine na busy sa kanyang cellphone.

" Let me send you, where do you plan to stay by the way? " she look at me and answered " Don't bother, Atty: Enriques will fetch me " then she returned to her phone again

" Okay, we'll go ahead first " she just gave me a slight smile and wave her goodbye.

Habang nasa byahe ay panay ang tingin sakin ni Ethan kinainis ko naman.

" May gusto ka bang itanong sakin " kunot-noo kong tanong dito.

" Close ba kayo ni Ms. Yazmine? " tanong nito sakin Habang nasa daan ang tingin.

" Not really " he gave me a weird look. Diko nalang ito pinansin at inabala ang sarili sa pag-tingin sa labas ng bintana. Pero kahit ganon ay hindi parin magawang burahin sa isip ko si Yazmine. Maybe she's not the same Yazmine as I know before, and maybe I'm just really a jerk for making her that way. Hindi man lubos na kasalanan ang lahat, but I know myself that I'm also responsible.

Yazmine POV~

I dialed Atty. number and quickly answered it. " Atty. I already arrived, can you send me a car to pick me up? " tanong ko reto.

" Of course, just stay their and way for my driver to fetch you " sagot naman nito na pinagpapa-salamat ko ng husto. I don't want to ride a taxi, masyadong dilokado para sakin. Maya-maya pa ay may pumaradang BMW sa harap ko. Mula sa driver side ay may bumabang lalaki na I think ay nasa mid-30's palang. Nagpa-kilala ito na driver ni Atty. Enriques. He put my suitcase to the trunk then we leave the airport.

Atty. called me and inform me that he already booked a hotel room for me and that I shouldn't worry about the security because he already fix everything. Nagpa-salamat naman ako dito ng mabuti.

We arrived at the hotel that Atty told me. He's personal driver slush personal assistant niya parin pala ang kumausap sa receptionist at ito na rin ang nag-hatid sakin sa magiging kwarto ko. May iilan na namukhaan ako pero wala ni-isang tumangkang lumapit sakin. Siguro ay nasabihan na sila.

Pagka-hatid sakin ng personal assistant ni Atty. ay nagpa-salamat ako dito. " No problem, Miss " magalang itong yumuko at umalis na. I roam my eyes in entire room, its a combination of minimalist and modern design. The roam have a bar counter and its own swimming pool. Napansin ko din na may jacuzzi din sa loob ng bathroom. The room is extremely huge. Na-alala ko tuloy ang dorm ni Janice, but of course Janice's dorm is a lot more bigger than this room. I live almost two years at her place before I finally moved out. At ngayong araw na to ay hindi manlang ako nakapag-paalam reto. Maybe I should remind myself to call her later.

I get my suitcase and open it. I pick a pink silk satin terno blouse and short. I arrange it on the top of the bed then I started undressing myself. I relaxed myself under the jacuzzi water, I get the wine that the housekeeping employee brought me earlier. I can't help but to close my eyes as I feel the wine dripping inside my throat. I open my eyes and remembered what happened earlier inside the plane. I didn't expect that he would protect me from those fan or sadyang nai-istorbo lang din talaga pahinga niya kaya siya nagka-ganon. I just shrug the idea, it doesn't change the fact that he is still the same guy who brought me to hell before.

After talking a bath I wore the clothes that I prepared earlier. Kukunin ko na sana ang remote ng TV ng mapansin kong umiilaw ang aking cellphone. Dinampot ko yun at tinignan ko sino ang caller, its Janice. Great, diko na kailangang tumawag dito, I swipe it answered.

" What the hell, Thea Yazmine Choi? kong di pa ako pumunta ng opisina mo diko pa malalaman na umalis ka na pala? " inilayo ko muna saglit mula sa tenga ang cellphone ko dahil sa subrang lakas ng boses nito.

" Janice, calm down I'm sorry okay? I forgot to tell you " I heard her sigh from the other line.

" Nakaka-tampo ka talaga kahit kelan, do you even see me as your friend? hmp " I know by now na humahaba na ang nguso nito dahil sa tampo.

" Babawi ako next time, tsaka di naman ako magtatagal dito eh, babalik din naman agad ako " saglit na tumahimik ang kabilang linya kaya tinignan ko kong pinatay na ba nito ang tawag. Pero ongoing parin naman ang tawag kaya malamang ay may iniisip lang ito.

" Fine, but make sure to update me, and if something bad happened don't hesitate to call me. I'm one call away " I chuckled, kahit talaga kelan puro kalukohan ang alam nito. Maya-maya pa ay nagpa-alam na ito na may mahalaga pang gagawin kaya tinapos na namin ang tawag. I put my cellphone on the top of the bedside table then lay my back on the bed. Ngayon na naka-higa na ako bigla na akong nakaramdam ng antok hanggang diko na namalayan na naka-tulog na pala ako.