My Unfaithful Boyfriend

Chapter 4

I kissed him so gently at nagtagumpay ako dahil tumugon siya sa halik na 'yon. Habang patagal nang patagal ay palalim nang palalim.

"Ah.. hon, itigil mo na 'to, please. Hindi mo kailangang gawin 'to," aniya. Subalit hindi ako nagpatinag at sa halip ay pinagpatuloy ko ang aking ginagawa. At nagtagumpay ako dahil narinig ko ang munting pag-ungol niya. "H-hon.. bakit ang aggressive mo ngayon?" natatawang aniya.

Pero ngumiti lang ako at itinuloy ang paghalik sa kaniyang labi, papunta sa kanyang leeg, pababa sa kanyang dibdib at pusod, hanggang ipasok ko na ang kamay ko sa kanyang maselang parte. Naninigas ito at handa nang lumaban.

Sinimulan ko 'yong laruin gamit ang aking kamay habang siya naman ay nagsimula na rin paglaruan ang dibdib ko at ang isa niyang kamay ay naglakbay pababa sa maselang parte ko.

"Aaaahhh.." sabay namin ungol.

Tumigil kami saglit at hinila siya papunta sa may kwarto.

Doon pa lang ay hinubad ko na ang lahat ng suot ko at maging siya rin ay ginawa 'yon. I have many doubts in my mind but it doesn't matter, mahal ko siya, e. At kung ito lang ang way para maibalik ang init ng pagmamahalan namin ay gagawin ko.

Ganoon naman talaga kapag nagmamahal, e, handa kang sumugal kahit alam mong..

hindi ka mananalo.

Umibabaw ako sa kanya habang hawak-hawak pa rin ang naninigas niyang alaga.

Ito naman ang gusto niya, kaya gagawin ko.

"Ahhh-- hon.." pag-ungol niya. Isinubo ko 'yon kahit medyo nandidiri ako, ayon palagi ang request niya sa'kin no'n pero ayoko lang dahil masyado ng bastos.

Gusto ko kasi sa tuwing magse-s*x kami, mas mangingibabaw ang LOVE. Going back, napaungol siya. "Aaaahh.. hmmm.."Nakita ko na lang na nakapatong na siya sa ibabaw ko habang mapusok at madiin ang pagnakaw niya sa labi ko. Alam kong parehas nag-aalab ang aming mga damdamin at walang makakapigil 'don.

Nagpatuloy kami sa paglapat ng aming mga labi, ang bawat paghinga ay hinahabol namin. Pagkatapos no'n ay ibinuka niya ang dalawang hita ko. Anong pag-aasam ang aking naramdaman habang unti-unti niyang ipinapasok sa ari ko ang kaniya.

Napaliyad ako sa kama at mas lalo ko pang ibinuka ang aking hita nang magsimula na siyang gumalaw sa ibabaw ko. Napaungol kaming pareho habang sari-saring emosyon ang nararamdaman ko ngayon, kaba, pagkasabik, libog at sobrang pagmamahal.

Wala na akong pakialam. Kung maaari nga lang ay mabuntis na ako para may panghawakan siya sa'kin. "Aaahhh.. hon.. aaahhh.. more-- more! Buntisin mo na ako!" walang patid na pag-ungol at pagmamakaawa ko.

"Hindi pa p'wede, hon.." aniya habang patuloy sa pagbayo. Sinagad niya pa ito kaya mas lalo akong nasarapan. Para na kaming mababaliw sa sobrang sarap.

"Aaaahhh ahhh.." sabay ulit namin ungol. Tanging ungol lang namin ang maririnig sa buong kwarto.

Pagkatapos niya sa ibabaw ko ay ako naman ang umibabaw at napapikit siya sa sarap. I move up and down inside his c**k. Kahit ako ay ngayon ko lang naramdaman na masarap pala kapag ikaw ang nasa ibabaw. At nang maramdaman na namin ang kiliti, hudyat na malapit na kami sa kasukdulan ay napayakap ako ng mahigpit sa kaniya. Subalit hindi ko inaasahan ang lalabas na pangalan sa sinabi niya. "Aaahhh.. f**k me harder, Celeb."

Para akong tinusok nang paulit-ulit. Sinong Celeb? Pamilyar ang pangalan no'n, a. Sandali-- hindi ako maaaring magkamali, siya 'yong babaeng kinaiinisan ko. Pero bakit? Kaya ba hindi nagparamdam si Allen simula kahapon ay may kalokohan siyang ginawa?

Sa labis na pag-iisip ko ay hindi ko na nagawang magpaalam kay Allen. Mabilis akong nagbihis at iniwan siya roong nakahiga. Sa kawalan ay umiyak ako nang umiyak. Pero hindi ko naman napansin ang presensya niya kung hindi pa siya nagsalita. "Hon, I'm sorry," pagsusumamo niya.

Hinarap ko siya kahit puno na ng luha ang mga mata ko. "Kaya ba hindi ka nag-titext kagabi ha? Dahil may kasama kang ibang babae? Sabihin mo nga sa akin ang totoo.." naluluhang sabi ko. Sobrang sakit, e. "Magsalita ka.. m-may nangyari ba sa inyo?" Medyo humina ang pagkakatanong ko dahil medyo garalgal na ang boses ko dulot nang pag-iyak. Umaasa akong nabingi lang ako kanina. Umaasa akong iba ang sasabihin niya. Pero hindi, e. Totoo 'yon dahil nakita kong umiiyak din siya. Naramdaman ko na lang ang

pagyakap niya sa likuran ko.

"Hon-- hindi ko sinasadya," aniya. Hinayaan ko siyang magpaliwanag dahil karapatan niya 'yon. "Dala lang ng kalasingan 'yon-- oo! May nangyari sa amin, pero hindi ko 'yon sinasadya. Nadala lang ako sa tukso, hon.. I'm so sorry patawarin mo na ako," aniya habang mas humihigpit ang pagkakayakap niya sa akin.

Inalis ko ang kamay niyang nakayakap sa akin at ginawaran siya ng isang malakas na sampal.

"Umuwi ka na, Allen! Ayokong makita ka lalung-lalo na ang Celeb na 'yon! Ang bababoy ninyo! At ikaw? Hindi ka pa ba nakontento sa'kin ha?!" Napayuko ako at nagsalita ulit. Gayong hindi ko na rin narinig pa ang sagot niya dahil napapaiyak na siya. "Alam mo, Allen.. kung talagang mahal mo ako, magiging satisfied ka na sa'kin. Kahit hindi ako magaling sa kama." Sukdulan na ang sakit na nararamdaman ko, para akong ilang beses sinasampal ng katotohanan. Nang muli ko siyang tingnan ay hindi na rin siya makatingin sa akin. "Tama ako, 'di ba? Hindi mo naman talaga ako minahal." Hindi ko alam kung saan nagmumula ang tapang kong sabihin iyon sa harap niya at hindi ko mapigilang maiyak sa sinabi ko.

'Mahal na mahal kita, Allen' sigaw ng puso ko.

Kaya hindi ko na napigilang sabihin pa ang mga katagang ayaw kong mangyari pero kailangan. "Mahal na mahal kita, Allen, e. Pero nakakapagod din pala.." Napahikbi ako. "Let's break up.."

"Hon, 'wag naman please..

Huwag mo akong iwan oh! Aayusin ko ang gusot na nagawa ko. P-please hon," naiiyak na rin niyang sabi. Pero inalis ko lang ang kamay niyang nakahawak sa braso ko. Wala nang dahilan para balikan ko siya ng tingin dahil parang tinanggap ko na rin no'n ang kasalanan niya.

"I'm so sorry talaga, hon. Mahal na mahal kita palagi mong tatandaan 'yan."

Pagkasabi niya no'n ay tumalikod na siya at tuluyan nang umalis.

Ang sakit. Saan ba ako nagkulang?

Naabutan na lang ako ni Mama na umiiyak pero nahihiya akong i-kuwento sa kanya kaya sinarili ko na lang.

-

Kinabukasan.

Papunta na sana ako sa school para mag-asikaso ng requirements for clearance, graduating na kasi ako next month. Pero hindi sinasadyang magtatagpong muli ang landas namin ni Celeb.

Maganda pa rin siya sa paningin ko, kahit na nilandi niya sa akin si Allen. Nagkunwari akong hindi ko siya napansin pero sinabayan niya naman ako sa paglalakad.

"Hey. Ikaw si Jiezel right?" Mabilis niya akong napalingon sa pagbungad niya. Ano na naman bang kailangan niya?

"A-ako nga," nauutal kong sagot.

Ngumiti siya. "Well, gusto ko lang sabihin sa'yo na.. happy break up sa inyo ni Allen." Umarte pa siyang nalulungkot kaya nanggigil ako. Kasunod niyon ay tumawa siya ng malakas bago pa man siya tuluyang umalis.

So ganoon kabilis ang balita sa break up namin? Hindi ko pa rin matanggap sa puso ko na wala na kami, e.

P'wede bang makalimutan ko na siya para makalimutan ko na rin ang sakit?

Dahil sa sinabi niya ay naiwan akong mag-isa at muli kong inisip ang nangyari at sa sobrang pag-iisip ko ay hindi ko inaasahang may makakabunggo akong lalaki.