A Wife's Tears ( Book 2)

CHAPTER 1

Waking up in the morning is the least I want to do. I really want to end my life and be with my love. How can I do that if I will took my own life and it means we can be together.

I know that Valencia is now in heaven kahit mamatay ako ngayon ay hindi ako sigurado kung magkakasama kami ni Valencia. Sa ugali ko at sa masamang ginawa ko alam kung hindi ako mapupunta sa langit. 

Kung susuko ako ngayon ibig sabihin ay iiwan ko ang anak ko. No one can make my son talk even me or his tita mommy. Hindi ito nagsasalita at pinatingin na namin Ito sa specialista. Hindi rin nagsasalita ang si Akiel sa specialista.

We are worried to the situation. He started going to school months ago and according to his teacher he didn't hear him talk. He got bullied in school. Ako ang nahihitapan para sa anak ko.

Hindi pa rin ako nakakamove-on sa pagkawala ni Valencia. Mas matindi ang kay Aziel dahil mommies boy ito. Tinatabihan ko ito minsan sa pagtulog. Hindi na ito tumatabi sa akin simula ng namatay ang ina.

Gusto nitong mapag-isa. Pinalagyan ko ng CCTV ang silid ni Akiel at nabihiyak ang aking puso kapag nakikita ko itong umiiyak. Gabi-gabi ko itong nakikitang umiiyak at nasasaktan ako if only kaya kung ilipat lahat ng sakit na nararamdaman ni Akiel.

My parents and Valencia parents is worried to Akiel. We are all worried to him. Nagmamadali akong lumabas sa aking silid at tumakbo ako patungo sa silid ni Akiel. Nagulat ito ng makita akong pumasok kaya nabitawan nito ang hawak na blade.

Tumakbo ako at umupo at yinakap ko ito. Nagsimula na itong umiyak kaya inaalo ko ito. I crying silently crying. Humagulhol ito at tinatawag nito ang kanyang mommy. Hinayaan ko ito hanggang sa mapagod ito kakaiyak at nakatulog ito ng wala sa oras.

Gamit ang aking daliri sinuklay ko ang humahabang buhok ng aking anak. Gusto namin pagupitan ang kanyang buhok. Tumanggi ito sa pagputol dahil baka kapag humaba ang kanyang buhok baka bumalik ang kanyang anak.

My son doesn't understand anything yet. His ignorance is a blessing in disguise though. I know he is always thinking to his mother and even we explain that his mother is dead he couldn't understand it.  

Bumaba ako dahil tulog pa naman at pinabantayan ang anak ko sa kanyang silid. Ngayon ay tatabihan ko na itong matulog. At a very young age hindi ko naisip na gagawin iyon ni Akiel. He really love his mother to the point be also want to be gone. 

A tears escape my eyes. Huli na ng punasan ko dahil nakita na ako ni mommy. Umupo ito sa island counter at tinabihan ako nito.

"You know, you can tell me whatever is bothering you" I sighed.

I don't know if I should tell it to her. My mom is in her late fifties and I don't want to give her more stress. This past few months mommy is  worried about me and Akiel. 

"Akiel tried to commit suicide mom." Nagulat ito sa aking sinabi at napahawak pa ito sa kanyang dibdib.

Nagmadali akong tumayo at nilapitan ito. Hinagod ko ang kanyang likod dahil nagsisimula na itong umiyak. Mommy also misses Valencia. I'm kind of jealous because my mom really want Valencia to be his daughter.

Kung kailan nagsisimula na kami ng pamilya ni Valencia ay kinuha na kaagad siya ng panginoon. Humagulhol ito kahit ako ay nasasaktan kapag nakikita ko si mommy na umiiyak. Nang tumigil ito sa pag-iyak ay nagpasya itong pumunta sa silid ng aking anak.

Sinamahan ko ito. My sound is sleeping peacefully. Niyakap niya ang apo niya at umiyak ito ng umiyak habang niyayakap ang anak ko. Hindi man lang ito nagising sa ingay ng iyak ni mommy.

Simula ngayong araw ay kailangan na nitong may kasama palagi. Ilang buwan ng wala si Valencia but the pain that we feel is still fresh. Umupo ako sa gilid ng kama at tinignan si mommy na ngayon ay sinusuklay ang buhok ni Akiel. 

Umiiyak pa rin ito pero tahimik na, hindi kagaya kanina na malakas ang hikbi nito. Tulala ito tila kay lalim ng iniisip. 

"I have a friend Aziel, and he have a rest house in an island. Why don't the two of you take a vacation?" Nakinig ako kay mommy.

Having a vacation isn't in my list. I'd rather go to work everyday and stress myself for the papers but vacation isn't really in my list. Valencia just died months ago and I will take vacation.

Nabasa yata ni mommy na hindi ako sang-ayon sa kanyang suggestion.

"Please think of Akiel. Kung hindi magiging effective ang vacation niyo hindi na kita pipilitin para magbakasyon. Think of Akiel son." I think my mom is right.

I should give it a try. Wala namang mawawala. I think Akiel misses beach. I know his favorite place is beach like what he said. He love being in the beach because he get to enable to play with his mom. 

Tumango ako kaya napangiti si mommy.  I smiled too, my mom just smile genuinely after the died of Valencia. And my smile second ago is genuine too. I really thought that I wouldn't be able to smile genuinely. 

"The day after tommorow son," tumango ako. 

Tanaw ko ang kakalabas na bulto ni mommy. I think I should pack things right now. Tumayo ako at hinanap ang transformer luggage ni Akiel. Hindi ako marunong mag-ayos ng mga gamit pero ngayon ay kailangan ko ng matuto kahit la mayroon naman kaming kasambahay.

Inuna ko ang underwear ni Akiel at sunod ay ang kanyang mga damit at short. Maybe a two weeks or one month vacation. I just hope that Akiel will be normal again and he will be able to talk again. 

Ang plano na pagpapakasal ni Monica ngayong taon ay hindi natuloy. Sabi nito baka one year or two years pa bago sila magpakasal ng kanyang fiance. Namromroblema rin ito at hanggang ngayon ay nagluluksa pa rin ito sa pagkawala ng kanyang kaibigan.

My family owns a chopper and we will ride at the chopper and the island my mother is talking. Unang pumasok si Akiel sumunod naman ako. Akiel still not saying anything. I didn't hear him say anything. 

It's a one our drive bago kami makarating ng island na tinutukoy nito. We safely landed to the island. Just a while ago while watching the island from above. I know how beautiful the island is. Clear and blue water and lot of coconut tree makes the island more attractive.

Nauna akong bumaba at binuhat ko si Akiel. May lumapit na isang tauhan sa banda namin.  Tinuro ko ang chopper tumango naman ito at naiintindihan kung ano ang ibig kung sabihin. Kung magsasalita ako hindi naman kami magkakakaintindihan kaya senyas ang mabuting gawin kasya magsalita.

"You like to be in a beach right? Look at the water Akiel it is clear and you can see the sand underneath." The doctor said kahit hindi nagsasalita si Akiel ay kausapin pa rin ito.

Wala akong nakuhang sagot rito. Sinundan ko ang tingin nito na ngayon ay tulalang nakatingin sa tubig dagat. Any minutes from now alam kung maglandas na sa pisngi ni Akiel ang luha. He probably remember his mother.  I remember his mother everytime and I bet he is too.

Mas nauna pa sa amin ang kumuha ng mga gamit kanina. Wala akong kaalam-alam kung saan ang tutulayan namin kaya mas mabuting  may kasama kami rito. I think I saw fifteen above house near the shore. 

Huminto kami sa isang white wooden house. The house is beautiful if you like your rest house simple and beautiful the rest house is perfectly fit for you. I want to laugh right now. Binuksan ng lalaking kumuha ng luggage namin ang pinto ng gate.

The gate is really useless. The gate height isn't even tall as Akiel. Madali lang maakyat kumbaga. Nabuksan na ng tuluyan ang gate kaya pumasok na ako. The island has a white sand. I'm not really fond of white sand cause I see a lot of white sand in Boracay and other island I've been through.

This island island sand is different. Seeing the sand in here you will have the urge to remove your shoe and feel the sand. But  I didn't do what I'm thinking cause Akiel is still in my arms. I think he wants to feel the sand. 

Binaba ko ito. Hindi ako nagkamali ng hinubad niya ang kanyang sapatos. Tinignan ko lahat ng kanyang kilos. 

"Please stay in here and don't go out," even though I didn't receive the answer I left here playing in the sand.

"Sir nagluto na po ako tanghalian ninyo alam ko pong gutom na kayo."

"Thank you po. Ano po pala pangalan niyo?" nakatalikod ito sa akin.

"Berto sir," tumango ako kahit hindi naman ako nito kita.

Hinubad ko ang sapatos ko at sinabi ang pangalan ko. Ako na mismo ang nagpasyal sa aking sarili. May tatlong silid ang bahay na ito. Pinili ko ang pinakamalaking silid at kinuha ang aming luggage. 

Inayos ko ang mga ito sa cabinet hindi pa ako nagkalahati sa paglagay ng mga gamit sa cabinet. 

"Sir handa na po ang pagkain." Tumango ako rito ay iniwan ko ang mga damit na nakakalat.

Nakalimutan ko na may anak. Napabuntong hininga ako at lumabas. Kinabahan ako bigla ng wala na si Akiel sa pwesto nito. I remain calm at hinanap ito sa bakuran. Nang hindi ko mahanap ay humingi ako ng tulong kay manong Berto.

Iniwan ni manong Berto ang mga pagkain na niluto nito. Lumabas kami at hinanap si Akiel. 

"Sir mas maganda po siguro kapag hiwalay tayong maghanap. Huwag niyo lang po kalimutan ang daan pabalik sa bahay." Ako ang unang lumayo at nagtungo sa kabilang direction.

I'm so worried. Hindi ko alam ang gagawin kung pati anak ko ay mawawala sa akin. Nagpatuloy ako sa paghahanap at pagsigaw ng pangalan ni Akiel.

"Daddy..." Nagulat ako sa narinig.

Gusto ko ngayong umiyak habang ang anak ko ay masayang tumatakbo patungo sa aking direction. Napaluhod ako hindi naman siguro ako . Alam kung narinig ko siyang nagsalita. One word and now I'm happy.

"Did you just talk?" I ask while holding his shoulders.

"Daddy, mommy is alive I get to play with her just a couple of minutes ago.." Umiyak ako at niyakap ko ito ng mahigpit.

I never thought that he will imagine playing with her mother. Umiyak din ito at paulit-ulit sinasabi na nakita niya ang kanyang ina. Bumitaw ito sa pagkakayakap sa akin at saka tinuro nito ang nakatalikod na babae.

"Daddy that is mommy"turo nito sa direction ng babae.

Malayo na ito at naglalakad papalayo. Bakit ganoon I have this feeling na sobrang familiar nv babae sa akin. Ang nakatalikod na likod nito ay sobrang pamilyar at ang buhok nito ay sobrang pamilyar. Naawa kung tinignan ang anak ko at binuhat ito.

"Next time please don't scare daddy like that. Do you want daddy to die?" Umiling ito.

Tatawagan ko si mommy mamaya pagkatapos naming ku.main. Akiel talking again is a good news. Mababawasan  na ang bigat na nararamdaman ng mga ito. Naglakad kami pabalik sa rest house. Bakit ganoon ang bilis pa rin ng takbo ng aking puso sa nakita ko.

Ganito ang nagiging reaction ng aking puso tuwing malapit sa akin si Valencia. Parang gusto ko ng maniwala kay Akiel. Deep inside I'm really hoping that  Valencia is still alive. Gusto kong maniwala kay Akiel na nakita niya ang kanyang mommy pero bakit hindi ito sumama sa anak. 

Dapat sumama ito sa anak. Kumain na kami ng aming tanghalian. Ako na rin ang naghugas ng plato dahil nagpaalam na si manong Berto na umalis. Tinawagan ko si mommy at sinabi ko rito ang balita. Tuwang-tuwa ito saka kina-usap ang apo na panay ang sagot sa tanong ng lola nito.

Nakangiting pinagmasdan ko si Akiel na ngayon ay naglalaro.