Tinungo ko ang parking lot kahit wala naman akong dalang sasakyan. Nanlalabo ang paningin ko dahil sa mga luhang nagbabadyang tumulo. Naninikip ang dibdib ko dahil sa mga hikbing gustong kumawala.
Sumiksik ako sa pagitan ng mga sasakyan at doon umupo't umiyak. Inilagay ko ang mukha sa aking mga tuhod at doon ibinuhos ang sakit na nararamdaman.
I don't cry easily, but everything feels so heavy that my tears feel so low. Sa isang simpleng kalabit ay naninikip na kaagad ang dibdib ko.
I hope this would end soon, I hope everything would just go back to normal. Pero paano? How do I gain my friends back? How do I gain the Larry Lois back? How do I take back time?
Halos kalahating oras akong umiiyak sa madilim na sulok na iyon. Nang maramdaman kong gumaan na ang pakiramdam ko ay unti-unti kon
