THE ENEMY HEIR I COULDN'T RESIST

CHAPTER 12

Basang-basa ang balat ko, pero hindi lang dahil sa ulan—kundi sa pawis, sa init, sa kalas ng mga damdaming binitawan namin sa kwarto. Calix gently carried me inside, bracing me close to his chest, as if natatakot pa rin siyang mawala ako kahit ilang pulgada lang ang pagitan.

Wala siyang sinabi. Hindi niya kailangan.

Pumasok kami sa banyo ng apartment ko. Binuksan niya ang shower, at unti-unti kaming binalot ng malamig na tubig, parang binubura ang lahat ng layo at lungkot ng nakaraan. Pero ang mga labi niya—mainit pa rin. Buhay na buhay sa bawat halik niya.

Nakasandal ako sa tiles, habang unti-unti niyang hinahalikan ang leeg ko. Basa ang buhok ko, ang likod ko, ang dibdib ko—pero mas basa ang mga mata ko sa emosyon.

“I missed everything about you,” bulong niya sa leeg ko bago niya iyon dahan-dahang dinilaan, sinundan ng maiinit na halik pababa sa balikat ko.

Napapikit ako, ninanamnam ang bawat sandali. Ang mga kamay niya ay nakapulupot sa bewang ko, pero isa-isa niyang inangat iyon pataas para lamasin ang dibdib ko.

“Calix…” mahina kong ungol habang ang mga labi niya’y bumaba sa dibdib ko.

He kissed one breast, then the other, gently at first—then deeper, hungrier. His mouth latched onto my n****e, sucking it slow, deliberate, habang ang kabilang s**o ko ay nilalamas niya. Mainit ang palad niya kahit malamig ang tubig.

“Gusto kong sambahin ka… every inch of you,” sabi niya habang dinidilaan ang paligid ng u***g ko, tapos isusubo uli na parang uhaw na sanggol.

Napahawak ako sa batok niya, habang ang katawan ko’y bumibigay na naman.

Tapos, dumulas pababa ang halik niya… sa tiyan… sa puson…

Hanggang sa lumuhod siya sa harap ko, at pinabuka niya ang hita ko habang ako'y naka-sandal pa rin sa pader ng shower.

Dahan-dahan niyang hinimas ang singit ko, tapos binuka niya ang pisngi ng hiyas ko gamit ang dalawang daliri. Dinilaan niya ito, malambing sa una—parang tinutukso—pero naging mas matindi, mas mapusok.

Napasinghap ako.

“Calix… oh my God…”

He moaned softly habang kinakain niya ako, ang tunog ng dila niya at ang halinghing ko ay nagsasalo sa tunog ng patak ng shower. His tongue circled my clit, tapos ipapasok niya sa loob ng lagusan ko, sabay sipsip sa pinakatuktok.

Pero hindi pa doon natapos.

Pinasandal niya nang husto ang likod ko sa pader. Ang isang kamay niya'y inangat ang isang hita ko para mas bumuka ako, habang ang dila niya'y bumaba pa lalo… papunta sa puwet ko.

“Calix—!” napasigaw ako, hindi makapaniwala sa nararamdaman.

His tongue licked and teased my most sensitive, untouched place. Mainit. Mabasa. Nakakabaliw. I was gasping, writhing, habang ang katawan ko’y nanginginig.

Then he returned to my clit, alternating between licking and sucking while one of his fingers slid inside me.

“F*ck… I’m gonna come again—”

And I did. Sumabog na parang alon ang sensasyon, habang pinipigilan kong mapasigaw, pero hindi ko na napigilan pa.

Pag-angat niya, hinalikan niya ang inner thighs ko, tapos binalikan ang labi ko—basang-basa ang bibig niya sa akin, pero hinalikan niya pa rin ako ng buong-buo.

“I love taking care of you,” he whispered. “This is how much I missed you.”

Calix’s lips hovered just inches from mine after he tasted every inch of me.

Then without a word, he kissed me again—deep, messy, breathless.

Pinulupot ko ang mga braso ko sa batok niya habang ang mga kamay niya’y mahigpit sa ilalim ng hita ko. He lifted me easily, effortlessly. My legs wrapped around his waist, instinctively seeking that connection I’d been craving for so long.

“Gusto mong maramdaman ako ulit?” bulong niya habang nakatingin sa mga mata ko. His voice was hoarse, deep, dripping with need.

I nodded, biting my lip. “Please… Calix…”

With one slow thrust, he pushed inside me.

Napakapit ako sa balikat niya habang umangat ang ulo ko sa sobrang sarap. I was full—so full of him, both physically and emotionally.

“F*ck… ang sikip mo pa rin, Gia…” he groaned into my neck, barely moving, letting me adjust, letting the intimacy settle in.

Hinagod niya ang likod ko habang unti-unti niyang sinimulang gumalaw. His hips rocked into me, each movement deep and deliberate. Sa bawat kadyot niya, sumasalubong ang balakang ko, basang-basa at sabik na sabik.

Ang tunog ng tubig mula sa shower, ang basang balat na nagsasalpukan, at ang mabibigat naming paghinga ang bumalot sa maliit na espasyo ng banyo.

He kissed my jaw, my ear, my cheek, while moving faster—stronger. “I need you. I need this. Every. Inch. Of. You.”

“Calix… I’m close—”

“I know, baby. Let go… come with me.”

At halos sabay kaming sumabog, habang niyayakap namin ang isa’t isa sa gitna ng ulan mula sa shower. His hands gripped my back as I cried out his name, my walls clenching around him, milking him for every last bit of love he poured into me.

Humihingal siya habang nakasubsob ang ulo sa leeg ko. Hindi siya gumalaw agad. Nanatili lang kaming magkadugtong. Magkayakap. Magkaisa.

Tapos, dahan-dahan niya akong binaba at pinatayo, pero hindi pa rin bumitiw. He took the soap and began washing me tenderly, as if sacred ang bawat bahagi ng katawan ko.

I looked up at him—his lashes wet, his chest rising and falling, his eyes burning with love.

“I’ll never leave you,” he whispered.

At sa malamig na tiles, sa ilalim ng mainit na patak ng tubig, sa init ng muling pag-iisa… I believed him.

Paglabas namin ng banyo, pareho kaming nakatapis ng tuwalya. Basa pa rin ang buhok ko, nanginginig pa rin ang tuhod ko, pero hindi na dahil sa pagod—dahil na sa damdaming hindi ko maipaliwanag.

Tahimik lang si Calix habang binuhat ako muli, bridal style, papunta sa harap ng vanity mirror. Akala kong anong gagawin nya hanggang sa kinuha nya ang blower tapos tinutuyo ang buhok ko naka-towel lang sa baywang. Kita ko ang mga patak ng tubig na unti-unting dumadaloy mula sa leeg niya pababa sa matigas niyang dibdib.

Ako naman, nakaupo na sa, naka roba na hanggang hita lang ang haba. Tinitiyigan ko lang ang repleksyon naming dalawa sa salamin.

Nagkatinginan kami sa salamin. Nangumiti siya nang kaunti.

Nang matuyo ang buhok ko. “Halika na, baby. Higa na tayo,” tawag niya habang binabalik ang tuwalya sa rack.

Sumunod ako agad. Pagbagsak ko sa kama, humiga ako sa side ko, hinihintay siyang lumapit. Ilang sandali lang, naramdaman kong bumigat ang kama—si Calix, dumapa sa tabi ko at yumakap mula sa likod. Basa pa rin ang buhok niya pero hindi na niya inintindi.

“Ang bango mo,” bulong niya habang idinidikit ang ilong sa batok ko. “Ang lambot mo pa rin.”

Napangiti ako. “Tulog na tayo, Calix…”

Pero niyakap niya ako nang mas mahigpit, saka ibinaon ang mukha niya sa leeg ko.

“Wag muna,” bulong niya. “Gusto lang kitang yakapin.”

Hinaplos ko ang braso niyang nakabalot sa bewang ko. “Akala ko hindi na kita makakasama ulit nang ganito…”

“Hindi ako aalis,” sabi niya. “Hindi kita bibitawan.”

Hinalikan niya ako sa balikat, marahan, parang pangako.

Humarap ako sa kanya niyakap nya ako agad. Mainit ang katawan niya, nakaunan ako sa dibdib niya habang marahan niyang hinihimas ang braso ko. Tahimik lang sa paligid, ang tanging naririnig ko ay ang mabagal naming paghinga at ang pintig ng puso niya sa ilalim ng pisngi ko.

“Baby,” bulong niya, habang hinahalikan ang tuktok ng ulo ko, “I’m planning to stay with you here.”

Napasinghap ako, bahagyang umangat ang mukha ko para tingnan siya sa mata.

“Ha?”

Ngumiti siya, banayad pero seryoso. “I want us to be together, Gia. Hindi lang ‘yung ganitong tagpo. Gusto ko ng araw-araw. Gabi-gabi. Gusto kong kasama ka sa lahat ng plano ko.” Saglit siyang tumigil, saka hinawakan ang pisngi ko. “Let’s get married, baby.”

Parang tumigil ang mundo ko sa sandaling ‘yon. Lahat ng pagod, ng luha, ng sakit ng mga nakaraang buwan… biglang naglaho sa tatlong salitang ‘yon.

Pero kasunod noon ang mabilis na kabog ng dibdib ko. “Calix…” bulong ko, halos hindi ko na marinig ang sarili ko. “Paano si Papa? Alam mo ba kung anong mangyayari sa atin pag nalaman niya?”

Tumitig siya sa akin. Hindi siya natigatig. Walang alinlangan sa paningin niya.

“I know,” mahinang sabi niya, sabay haplos sa buhok ko. “At kahit ano pa ‘yon, I intend to keep you. Ano man ang mangyari.”

Napapikit ako. Isinubsob ko ang mukha ko sa dibdib niya, pilit na kinakalma ang sarili. Ang sarap pakinggan. Pero ang bigat pa rin sa dibdib ko kapag naaalala ko si Papa—ang mga mata niyang puno ng kontrol, ang boses niyang hindi puwedeng salungatin.

“Let’s make this our secret muna,” dagdag ni Calix habang niyayakap akong mas mahigpit. “Ayokong mawala ka. Pero ayoko rin ilagay ka sa alanganin. Pasasaan ba, Gia… darating din ‘yung panahon na matatanggap ng Papa mo tayo.”

“Paano kung hindi?”

Tahimik siya saglit. Ramdam ko ang paghinga niyang malalim.

“Then I’ll fight harder,” aniya. “Because I’m not giving you up.”

Napakagat ako sa labi, pinipigilan ang muling pagluha. Pero hindi ‘yung luha ng takot. Luha ng pag-asa.

“Calix…”

“Hmm?”

“Promise me,” bulong ko habang tinitingnan siya sa mata, “na kahit gaano kahirap… hindi mo ko iiwan.”

“Never,” sagot niya, mariin. “You’re mine. And I’m yours.”

Hinila niya ako palapit. Hinalikan niya ako sa noo, sa ilong, sa labi. Dahan-dahan. Puno ng pangako.

“Baby, I'm serious pakasal na tayo,” bulong niya sa pagitan ng halik, “Ikaw ang gusto kong makasama habang buhay.”

At sa gabing iyon, sa ilalim ng malamlam na ilaw, sa init ng bisig ng lalaking mahal ko—kahit puno pa ng hindi siguradong bukas, nanalig ako.

Ito ang simula ng laban namin.

Mainit. Mabango.

‘Yun agad ang una kong naisip nang bahagya akong magmulat ng mata.

Maliwanag na sa kwarto. Pero wala si Calix sa tabi ko.

Napakunot ang noo ko habang kinapa ko ang side ng kama. Lukot na ang kumot sa tabi—mainit pa. Ibig sabihin, hindi pa siya matagal na umalis.

“Calix?” mahina kong tawag, kahit alam kong wala siya sa loob.

Napabangon ako, suot pa rin ang oversized shirt niya. May liwanag na galing sa hallway, at habang naglalakad ako papunta sa kusina, may naamoy akong mabango—garlic, itlog, at mainit na kanin.

At doon ko siya naabutan.

Calix.

Naka bathrobe. May hawak na kawali. Nakatayo sa harap ng stove habang inaayos ang fried rice.

Napangiti ako. Ang lalaking CEO ng Rivaxon sa Davao… ngayon nasa kusina, nagluluto para sa’kin.

“Hindi ka pa dapat gising,” ani niya nang mapansin niya ako sa may pinto.

Napakamot siya sa batok habang nilapitan ako, halatang nahiya. “Surprise sana ‘to eh. May pasok ka ngayon, ‘di ba? So I thought… I’d make you breakfast.”

Hindi ko mapigilang matawa ng mahina. “Tapos iniwan mo ko sa kama nang hindi man lang humalik?”

Sumimangot siya. “Akala ko tulog ka pa nang mahimbing. Ayokong gambalain.”

Yumakap ako sa kanya mula sa likod, pinulupot ang mga braso ko sa baywang niya. “Alam mo, Calix, hindi kita inakala sa ganito.”

“Sa ano?”

“Domestic,” bulong ko habang nakasubsob ang mukha ko sa likod niya.

Tumawa siya. “Well, I’m full of surprises, baby.”

Maya-maya, pinaupo niya ako sa maliit na mesa sa gilid ng kusina. Nilapag niya ang plato sa harap ko—fried rice, itlog, tapa, may mangkok pa ng sabaw sa gilid.

“Complete meal,” sabi niya, proud na proud sa gawa niya.

“May rice cooker kayo sa hotel?” biro ko, nakangiti habang tinitikman ang luto niya.

“Wala. May nabili akong mini stove sa apartment ni Mike. He owes me a favor. Nagpa-set up ako ng temporary space sa tinitirhan ko dito.”

Napahinto ako. Tinitigan ko siya.

“Calix…”

“I meant it when I said I’m staying here,” seryoso niyang sagot. “Habang nandito ka, nandito rin ako. I’ll take care of you… even in the smallest ways.”

At doon, habang nginunguya ko ang pinaka-simpleng almusal sa buong mundo… napuno ng luha ang mga mata ko.

Because somehow, in this quiet little kitchen, over warm rice and fried garlic, I felt more loved than ever.