THE ENEMY HEIR I COULDN'T RESIST

CHAPTER 3

Hindi ko inaasahan ang text message mula kay Calix.

Calix:

Free ka ba mamaya?

Gusto ko sanang ipakita sa’yo ang isang lugar.

Walang emojis. Walang unnecessary words. Typical Calix—simple, diretso, at may bigat.

I stared at my phone for a while before replying. My fingers trembled a little.

Gia:

> Saan tayo pupunta?

Calix:

> Surprise.

I’ll pick you up before sunset.

---

The drive was quiet but oddly comforting. I watched him in the driver’s seat—steady hands on the wheel, calm expression, eyes fixed on the road ahead. Parang ang daming iniisip pero ayaw sabihin.

“Kailangan ko bang kabahan?” I teased softly.

“Depende,” he said without looking at me. “Takot ka ba sa tahimik na lugar?”

I smiled. “Hindi ako takot sa tahimik.”

“Good,” he replied. “Then you’ll like this.”

After half an hour, we turned onto a steep, winding road lined with trees and cliffs. Hanggang sa makalampas kami sa gate, discreetly tucked between tall hedges.

And then I saw it.

Perched on top of the hill was a house made almost entirely of glass. It shimmered against the fading light of the sun, elegant and modern, yet surrounded by nature—wild, untouched, free.

“Calix…” I breathed out. “You live here?”

He shook his head. “No one does. This place is mine… but I built it for moments I don’t want to share with the world.”

Tahimik akong bumaba ng sasakyan. My heels clicked softly against the stone pathway as he led me toward the glass house. The inside was minimalistic, but warm. Everything was curated—earth tones, soft lighting, floor-to-ceiling windows that framed the sky like art.

And the view…

I stepped toward the balcony. From there, kita ang buong baybayin ng Davao. The ocean stretched endlessly beneath the golden hour, and I swear, for a moment, the world stood still.

“I’ve never seen anything like this,” I whispered.

“I wanted you to,” he said simply.

My heart thudded. There was no pretension in his tone. No romantic flair. Just truth.

And somehow… that made it even more dangerous.

Pinaupo nya ako malapit sa grand piano. Tahimik lang ako habang si Calix ay lumapit sa isang grand piano sa gilid ng glass house. Ang ganda ng pagkakaayos—black, glossy, parang bagong linis, at nasa perfect spot kung saan tanaw mo ang sunset.

“I didn’t know you play,” bulong ko habang pinapanood siyang umupo sa piano bench.

“Hindi ako tumutugtog para sa kahit sino,” sagot niya, bahagyang nakatingin sa akin. “Pero tonight feels different.”

Bumaba ang mga daliri niya sa keys—at bigla, may dumaloy na musika sa buong silid.

Malumanay. Mabagal. Parang kuwentong may lungkot pero may lambing.

Parang siya.

Napahawak ako sa dibdib ko, hindi dahil sa kaba… kundi dahil may kung anong bigat sa notes na naririnig ko. Hindi siya basta tumutugtog lang—may hinuhugot siya. At nararamdaman ko 'yon. Bawat bagsak ng nota, parang paalala kung gaano siya lalim, gaano siya hindi basta-basta.

Hindi ko mapigilang tumitig sa kanya.

Half-closed ang mata niya, concentrated, para bang wala akong ibang tao sa paligid kundi siya at ang musika niya. Pero alam kong ramdam niya ako. Ramdam niya ang presence ko. Kasi ako, sa kanya lang umiikot ang mundo ko sa sandaling 'yon.

Walang nagsasalita.

Pero ang daming nasasabi.

Pagkatapos ng huling chord, tumigil siya. Walang applause, walang “wow.” Pero tahimik akong huminga nang malalim, kasi pakiramdam ko—nakatungtong ako sa alon ng damdaming hindi ko maintindihan.

“Calix…” bulong ko, hindi ko rin alam kung bakit.

Tumayo siya, dahan-dahan. Lumapit.

Naglakad siya papunta sa couch kung saan ako nakaupo. Mabagal. Parang may iniingatang hangin sa pagitan naming dalawa.

Umupo siya sa tabi ko—hindi masyadong malapit, pero sapat para maramdaman ko ang init ng presence niya.

“Okay ka lang?” tanong niya, kalmado ang boses pero may halong concern. “Tahimik ka.”

Tumango ako. “Yeah. It’s just... ang galing mo tumugtog.”

“Salamat,” he said softly.

Sandaling katahimikan.

Then I took a breath—at napansin kong gusto kong magsalita. Gusto kong sabihin ang matagal ko nang kinikimkim. Hindi ko alam kung bakit sa kanya, o kung bakit ngayong gabi. Pero pakiramdam ko, safe ako.

“Alam mo,” nagsimula ako, mahina ang boses. “Most of my life… parang may script. Laging may nagsasabi kung anong dapat kong gawin, saan ako pupunta, kung sino ang pwede kong kausapin.”

Tumingin siya sa akin, tahimik lang. Hindi ako ginulo. Hindi siya nagsingit ng tanong. Nakikinig lang siya.

“Lagi akong binabantayan. Lahat ng kilos ko... kontrolado. Parang... may invisible leash.”

Napakagat ako sa labi ko. “Minsan iniisip ko—hanggang kailan ako ganito?”

Calix didn’t speak for a moment.

Then he said, “You’re not meant to live inside someone else’s idea of your life, Gia.”

Napalunok ako. His voice was deep, steady—like he meant every word.

“I just want to be free,” bulong ko. “To breathe without asking permission. To feel something real. To choose.”

Tiningnan niya ako nang matagal. Hindi ko alam kung anong nababasa niya sa mga mata ko, pero parang nauunawaan niya ako—higit pa sa kahit sinong nakilala ko.

“You deserve that,” sabi niya. “And when you finally decide to break free... it has to be for you. Not for anyone else.”

Tahimik lang ako. Parang may bumara sa lalamunan ko. Kasi totoo ‘yon. Totoong-totoo.

“I don’t even know what that feels like,” I whispered.

“Then maybe,” sabi niya, dahan-dahang tumagilid paharap sa akin, “you’re about to find out.”

At doon ko naramdaman—hindi lang ako nakikinig sa kanya. Nagsisimula na rin akong maniwala.

Hindi ko alam kung ilang minuto o oras na kaming magkatabi sa couch. Tahimik ang paligid, maliban sa mahinang tunog ng hangin sa labas na humahampas sa salaming dingding ng bahay. Sa likod ng mga bintana, kita ang ilaw ng lungsod mula sa malayo—parang mga bituing pinanood namin habang nag-uusap.

Napunta kami sa malalim na usapan. Tungkol sa takot, sa pressure, sa mga pangarap. Tungkol sa pagiging Gia—yung totoong ako, na walang sapilitan, walang expectations.

"Alam mo," sabi ko, halos pabulong, "first time ko yatang ganito. Nakakausap ng totoo. Walang halong takot."

Tahimik si Calix. Nakatingin lang siya sa akin. Yung tingin na parang kaya niyang basahin lahat ng iniisip ko.

"Safe ka rito," sabi niya. Simple lang ang tono pero ramdam mo ang bigat.

Ngumiti ako, tipid lang. At bago ko pa mapigilan ang sarili ko, napatingin ako sa labi niya.

Shit.

Napansin niya.

Nagpalitan kami ng tingin. Walang nagsalita. Pero parang may kuryenteng dumaloy sa pagitan namin.

His hand brushed a strand of hair behind my ear—banayad, parang sinadya niyang damhin ang balat ko gamit ang mga daliri niya.

He leaned in. Dahan-dahan. Hindi nagmamadali. Walang sigurado.

At nang maglapat ang labi namin, parang huminto ang oras.

Ang unang halik ay mahina, maingat—parang parehong nag-aalangan. Pero sa ikalawa, naroon na ang pagnanasa. Hindi mabilis. Hindi marahas. Kundi isang halik na puno ng tanong at pangungulila na matagal nang naipon.

Humigpit ang hawak niya sa baywang ko habang hinahatak ako palapit.

I let go.

Hinayaan kong mahulog ako sa kanya. Sa init ng palad niyang gumagapang sa braso ko. Sa bibig niyang ngayon ay dumudulas na sa aking panga, sa ilalim ng tenga ko.

“Gia…” bulong niya, halos isang pakiusap.

Hinawakan ko ang dibdib niya—matatag, mabilis ang t***k.

He kissed me again, deeper this time. Mas mapangahas. Habang ang mga kamay namin ay naglalakbay—sa likod, sa leeg, sa balikat. Wala na ang mga inhibisyon.

Nauwi kami sa pagyayakap. Sa halikan. Sa mga ungol na pilit pinipigil.

Mainit na ang hininga ko. Halos hindi na ako makahinga habang patuloy kaming naghahalikan. His hands gripped my waist tighter as if he didn’t want to let me go. I was straddling his lap now, my dress hiking up little by little with every movement.

“Gia…” he breathed again, this time mas mababa ang boses niya, halos garalgal. “Sabihin mo kung ayaw mo.”

Instead, I pulled him closer. “Don’t stop.”

That was all it took.

His mouth moved to my jaw, trailing kisses downward—sa ilalim ng tenga ko, sa leeg ko. His breath was hot, desperate, but still careful. As if he was worshipping every inch of me he touched. Hindi siya nagmamadali, pero ramdam mo ang alon ng pagnanasa sa bawat galaw.

Ang kamay niya ay gumapang mula baywang ko, papasok sa laylayan ng dress ko. Hinimas niya ang hita ko, paakyat, habang ang mga labi niya ay hindi pa rin umaalis sa leeg ko.

Napaungol ako nang mahina nang maramdaman kong hinimas niya ang ibabaw ng panty ko—daliri niyang malambot pero may diin, paikot, paulit-ulit.

“s**t…” napakapit ako sa balikat niya, napapikit habang dinadama ang sensasyon. I was already soaking through the fabric, and I knew he felt it too.

“Ang lambot mo,” he whispered against my skin. “Ang init mo, Gia…”

Sinapo niya ang puwitan ko at binuhat ako pa-back sa couch gently. Nakahiga na ako ngayon, siya naman ay nakapatong sa ibabaw ko, supporting his weight with one arm habang ang isa niyang kamay ay bumaba muli—this time, mas diretso.

Hinawi niya ang panty ko sa gilid. I gasped.

“Open for me,” he murmured.

And I did.

Bahagya kong ibinuka ang hita ko at hindi na siya nag-aksaya ng oras. His fingers slid through my folds—mabagal, basa. Nahulog ang ulo ko sa sandalan ng couch at napasinghap ako nang maramdaman kong nilaro niya ang tinggil ko gamit ang hinlalaki habang ang isa ay dahan-dahang pumasok sa loob.

“f**k—Calix…”

“Hmm,” he hummed against my ear. “You like that?”

Tumango ako, pilit pinipigilan ang ungol ko.

Pero hindi pa siya tapos.

Bumaba siya.

Inalis niya ang dress ko sa ibabaw, at pagkatapos ay marahang hinila pababa ang panty ko. Nang nakabuyangyang na ako sa harap niya, tiningnan niya ako—mata sa mata, parang hinihingi pa rin ang pahintulot ko kahit na malinaw na gusto ko rin.

“You’re so beautiful,” he said, halos hindi marinig. “And you taste like heaven.”

At sabay dila niya sa’kin.

Napasabunot ako sa buhok niya habang dumampi ang dila niya sa gitna ng p********e ko—mahaba, mabagal, sinisipsip ang bawat patak ng init. Hindi basta pagbrotsa—Calix ate me like he was starved. He flicked my clit with precision, circled it with the tip of his tongue, then flattened it down and licked me full and slow.

“Oh my God—Calix, please…”

“Hmm?” tanong niya habang patuloy, kasabay ng pagpasok ng daliri niya sa loob ko muli. “Please what, baby?”

“Don’t stop,” bulong ko, nanginginig.

I was shaking, hips arching off the couch, chasing his mouth. Isa, dalawa, tatlong beses akong nilabasan—sunod-sunod—at hindi siya tumigil. Tila lalo pa siyang ginanahan.

Nang matapos, basang-basa ako—hiningal, namimilipit, nanginginig ang mga hita.

He kissed my inner thigh, then slowly trailed his lips back up until he was hovering above me again, wiping his mouth with the back of his hand, his eyes dark and hungry.

Mainit pa rin ang hininga ko, hindi pa rin ako maka-recover sa ginawa niya. Basa pa ang mga hita ko, nanginginig pa rin ang katawan ko. Pero si Calix—hindi pa tapos.

Hinawakan niya ang hita ko, hinimas paakyat, paakyat pa… at saka niya ako tiningnan.

“Okay ka pa?” tanong niya, tinig niya ay paos, puno ng pagnanasa pero may kontrol.

Tumango ako. “Yeah. Just….”

Ngumiti siya, bahagya—yung tipid na ngiti niya na parang may tinatagong apoy.

Hinawi niya ang mga hita ko, this time mas malawak. Then he kissed the inside of my thighs again, mas mabagal. Mas intentional.

Akala ko aakyat ulit siya sa gitna.

Pero hindi.

He went lower.

Dumila siya sa ilalim, sa pagitan ng butas ng p***y ko at ng puwet ko—isang mahabang hagod na nagpakisay sa buong katawan ko.

“C-Calix…” I gasped, napasabunot ako sa buhok niya.

“Shh…” bulong niya. “Just feel.”

Dahan-dahan niyang pinasayad ang dila niya sa butas ng puwitan ko—una’y dulo lang, parang tinitimpla kung hanggang saan ang kaya ko. Tapos unti-unti, naging mas basa, mas mainit, mas paulit-ulit.

I’ve never felt anything like it.

Ang init ng dila niya, ang lambot ng pagdampi, habang ang mga daliri niya ay marahang nilalaro pa rin ang clit ko sa harapan—double sensation na parang sumabog ang bawat nerbyos ng katawan ko.

“You’re so f*****g responsive,” bulong niya habang patuloy sa ginagawa niya, na para bang adik sa reaksyon ko. “Ang sarap mong paligayahin, Gia…”

Wala akong nasabi. Lunod na ako sa sensasyon. Napapahawak na ako sa braso ng couch, sa buhok niya, sa sarili kong dibdib—wala na akong pakialam.

Napaungol ako ng malakas nang sabayan niya ng pagdila ang pagpasok ng isang daliri niya sa loob ng lagusan ko.

“f**k—Calix, I’m gonna—”

“Yes,” bulong niya, inilabas-masok ang dila niya sa likod ko, habang nilalaro ang G-spot ko sa harap.

“c*m for me, baby.”

At para akong binasag sa gitna.

Nilabasan akong muli—mas matindi, mas malalim, mas nanginginig ang buong katawan ko habang halos maiyak ako sa sarap.

Hindi niya ako tinigilan agad. Patuloy ang haplos ng dila niya, ang malambot na pagdampi, hanggang sa napahigpit ako sa paghawak sa kanya at hilahin siya pataas.

Hinalikan ko siya—walang pakialam kahit basa pa ang bibig niya sa akin. Lahat ng inhibition, nawala na.

I was his.

And tonight… he made sure I knew it.