Aykut… Benim delifişek sevgilim… İlk gecemizde ne yaptıysam, bir türlü beni bırakması için ikna edememiştim. En son göğsümde uyuyakaldığında, sabah erken saatte bir kaçak gibi evinden çıkıp, gizli saklı bizim eve girmiştim. Neyse ki annemler benim yokluğumu fark etmemişler, davetten gece onlar uyurken döndüğümü zannetmişlerdi. Ama Aykut cephesi beni çok zorluyordu.
O uyurken yanından sessizce çıkıp eve geldim diye, geceleri beraber uyumayacağız diye bana bozuk atıyordu. Yaşadıklarımızın basitleştiğini, böyle olacağını bildiği için benimle yakınlaşmaktan kendini geri çektiğini söyledi. Ah benim romantik bal arım… Ben de isterdim geceleri onun koynunda geçirmeyi, sabah kollarımın arasında uyanmasını ama, karşı koyamayacağım bir ailem de vardı ortada.
Pazartesi günü kendisine gelen mailde
