Başa çıkacağım çok şey olacaktı buralardan gidince. En başta dağlarımı köyümü keçilerimi özlerim sanırdım Adar bana farklı niyetlerle yaklaşmadan önce. Ama şimdi giderken aklımdaki tek kişinin Adar olacağını düşünüyordum. Asker sandığım yabancı olarak ruhumu benden çekip almış Adar ağa olarak bedenimin kontrolünü ele geçirmişti. Sessizliğimle çığlıklar atmış hırçınlığımla hakkından gelmek için savaşmıştım ama sonunda yine ona boyun eğmiş istediği yere çekiliyordum.
Siyah minibüsün arka koltuğunda yan yana otururken sessizlik bizi köyüme kadar sürükledi. Bütün yol boyunca sadece yolu izlemiştim. Adar ise beni. Bakışlarını yüzümde saçlarımda bedenimin her noktasında hissedip durmuştum. Beni izlemekten asla vazgeçmiyordu. Ben bile kendime bu kadar bakmamıştım.
Köye yaklaş
