Kenan ile yemeklerimizi bitirdiğimizde hastaneden gelen haberle ikimizde ayaklandık. O hesabı öderken ben ise karnıma sarılmış bir vaziyette öylece köşede duruyordum.
İşlerini halledip yanıma geldiğinde onunla beraber hastanenin içine yürüdüm. Ilgaz'ın iyi olduğunu düşünerek merdivenlerden çıktım, sürekli olarak kendimi avutmaya çalışıyordum.
Karşımıza çıkan doktor Ilgaz'ın odasını söylediğinde, adeta koşarak içeri dalmıştım. Gözlerinin kapalı olduğunu görünce rahat bir nefes alarak boş sandalyeye oturdum.
Soğuk ellerini tutup öperken bir yandan da yanağımı sürtüyordum. Onunla tanıştığımızdan beri bende değişen çok şeyler vardı.
Ben eski Aslı değildim, o beni değiştirmiş hayatımın akışını düzeltmişti.
Onu kaybetmek istemiyordum, gerçekten istemiyordum.
''Ilgaz...'' diye mırıldandı
