“İnşallah bu hamileliği kazasız belasız geçireceksin Mah!” Ilgaz başımda beynimin etini yerken, ben ise televizyonu açmış önümdeki abur cuburları yiyordum.
“Abartma sevgilim.” Dedim bıkkınlıkla.
Son üç saatimiz böyle geçti. En son gözlerimi kapadığımda Ilgaz’ın anne ve kız kardeşinin yanındaydık ancak gözlerimi açtığımda ise bir hastanedeydim.
Doktorun söylediklerine göre kendime iyi bakamıyor ve yetersiz besleniyormuşum, ha birde uykumu tam alamıyormuşum. Bu ise bebeğime sağlıksız yansıyormuş, tabi birde yaşadığım olaylar bana psikolojik travma yarattığı için üzüntüye,strese ve korkuya gelemiyormuşum. Gelmemem gerekiyormuş.
Ilgaz ise son üç saattir kendime iyi bakamadığım için söylemediğini bırakmıyor birde sürekli sebze ve meyve yedirtmeye çalışıyordu. Maalesef canımın istediği g
