Bu evde kalmak istemiyordum, Cihan ile kalmak istemiyordum, Caneda teyzenin yüzünü bile görmek istemiyordum ama yanında yaşadığım üç kardeş içinde miras için en uygun aday Cihan idi. Bu gidişle temelli kalacaktım yanında. Böyle bir adamla evli olmak demek kazık yutmuş bir şekilde yaşamak demekti. Her daim tetikte olurdunuz çünkü aşırı sahiplenici bir karakterdeydi.
Ödül gecesinden sonra günlerimi mümkün olduğunca odamda kalarak geçirmeye başlamıştım ama Cihan ne yaptığımın farkındaydı arada kolumdan tutup kendi işleri için otele götürüyor çalışmasını görmemi istiyordu.
Odamın kapısı tıklatılınca “Gel!” dedim.
Cihan odaya girdiğinde o üçüncü uzvu olan tesbihi elindeydi. “Akşam yemeğine davetliyiz hazırlan.”
“Davetliyiz? Sen ve ben? Neden?” diye sordum yüzüne boş bakışlarla bakarak.
