DİCLE
Yeşil tiklerin ekranda belirdiğini görüyordum, mesajlarım Demir’e ulaşıyordu, ama o, okuduğu halde tek bir kelimeyle bile karşılık vermiyordu. Bu sessizlik, içimde biriken huzursuzluğu daha da büyütüyordu. Sabrım tükenmişti; onun bu tavrına anlam veremiyordum. Elim telefona gitti, tereddüt etmeden numarasını tuşladım. Çalan telefonun ardından gelen mekanik ses, “Aradığınız kişiye şu anda ulaşılamıyor…” diyordu. Kalbim sıkıştı. Telefonu kapalıydı. Konağa da uğramamıştı. Nereye kaybolmuştu? Bu kadar büyütülmesi gereken ne vardı ki? Çocuk meselesini konuşup halletmiştik, öyle değil miydi? Peki, doğum kontrol hapı kullanıyorum diye bu anlamsız tepki, bu uzaklaşma niyeydi? Zihnimde sorular birbiri ardına sıralanıyordu.
Gece boyunca pencerenin kenarında onu bekledim. Vakit sabahın üçüne
