Konağın önüne vardıklarında büyük kapı açıldı. İçeri girip arabayı durdurdu. Arabalardan indiklerinde Seymen, ‘’Tekrar hoş geldiniz.’’ dedi.
Özleyiş avluya indiğinde yüzünde büyük bir gülümseme vardı. ‘’Amcacığım.’’ dedi sevgisinin sarmalandığı sesiyle.
‘’Güzel kızım.’’ diyen Cemil Bey aynı gülümsemeyle kendisine gelene kollarını açtı.
Sarıldıklarında görüşmedikleri günlerin özlemi vardı.
‘’Beni gördüğün için de sevindiğini biliyorum.’’
Özleyiş’in sesle bakışları Kutay’a çevrildi. Gelmesini beklemiyordu sürpriz olmuştu. ‘’Daha çok şaşırdım.’’ Cemil Bey’den uzaklaştığında Kutay’a tokalaşmak için elini uzattı. Seymen’den dolayı fazla yakınlaşmak istemiyordu ama Kutay uzanan eli tuttuğu gibi kendisine çekip sarılmıştı.
Seymen bir adım attığında Boran bileğinden tutup engel oldu. ‘’Kendi
