Özleyiş bütün gününü fabrikada kendi işleriyle ilgili toplantılara bilgisayar üzerinden katılarak geçirmişti. Seymen’in doğum gününün üzerinden üç hafta geçmişti ve bu üç hafta Dağlılardan gelecek bir hamle beklemişti ama henüz sessizlerdi.
Tapuyu kocasına verdikten sonra da istediği saygıyı elde etmişti. Saygıyla beraber özgürlüğünü de almıştı. Seymen eskisi gibi sıkıp, hesap sormuyordu.
‘’Eve gitme vakti.’’ diyen kocasını gördüğünde gözündeki gözlüklerini çıkarıp gözlerini ovuşturdu. Bütün gün bilgisayar ekranına bakmak yormuştu.
Çantasını omzuna atıp odasından çıktı. Arabaya bindiklerinde, ‘’Eve gitmeden önce baklava alır mısın?’’ dedi.
‘’Baklava?’’
‘’Evet son bir saattir olmayan baklavanın kokusunu alıyorum.’’
Seymen’in façalı kaşı havalandı. ‘’Baklavanın kokusu mu oluyor?’’
‘’B
