"Dile getir duyduğun acıyı! Dert sustu mu yüreğe dolar için için, yıkar yüreği." Der, William Shakespeare Macbeth adlı eserinde. Bahtışen teyze onca anlattığı şeyin sonunda, yaşadıklarına şahit olup göz yumanların yanında, ilk kez beni şahit tuttuğunu söylemişti. "İlk kez başından sonuna hayat yolculuğumu sana anlatıyorum" demişti. Bu durum kendimi özel hissetmemin yanında sanki ağır sorumluluklar da yüklemişti sırtıma. Ona hikayesini kitap haline getirmek istediğimi söylediğimde, acı bir tebessüm belirmişti yüzünde. "Benim gibi dert çeken nice kadın vardır kızım, okudukça yürekleri yanmasın." demişti. Aksine onlar okudukça yalnız olmadıklarını anlayacak ve kendilerini güçlü hissedecekler demiştim. "Eyi madem. Mehmet'imi soluğum yettikçe sinemde yaşatacam zaten. Varsın nesiller boyu da kit
