Sabah Vizitesi
Hastane odasına ince bir sabah ışığı süzülüyordu.
Yarkın, başucundaki sehpadan su şişesini almak için uzanmaya çalışırken, Alper bir yandan bandajlı kolunu tutup ona laf atıyordu.
Alper (gülümseyerek):
“Komutanım, siz değil misiniz bana ‘Koş!’ diye bağıran? Hâlâ kolumu kullanamıyorum bak…”
Yarkın (yarı ciddi yarı şaka):
“Kolunu ben vurmadım ki. Üstelik vurulmamışsın, şarapnelmiş. Hem sen olmasaydın o dere yatağından çıkamazdım.”
Kapı hafifçe tıklandı. İçeri, beyaz önlüğüyle Dilay girdi.
Yüzündeki sakin ama net ifade, odadaki havayı bir anda değiştirdi.
Dilay:
“Günaydın Beyler. Nasılsınız bakalım?”
Yarkın, refleksle doğruldu. Anında buna pişman oldu, canı yanmıştı ama “Teğmen” hitabından sonra gelen bu resmi tınıyı sevmişti.
Alper ise bir an bakışlarını kaçırdı, s
