Derince rüzgârda süzülüyordum adeta.İnce bir tabakayı deliyordum sanki ve içine düşüyordum boşluğun.Bırakıyordum terk ediyordum her şeyi ve kurtuluşa eriyordum.Yüzümde acımasız bir gülümseme vardı ve birazdan beynimde oluşacak ağrıyı düşünüyordum.Ta ki bir el saçlarıma yapışana kadar..Aniden bütün hızım kesildi ve sanki asılı kaldım havada..
-Bruce
Onu saçlarından tutup yukarı çektiğimde son anda yetişmiştim.Baygındı ve buz gibiydi.Bense hala şok içerisindeydim ve onu kucağıma alıp yere yatırdım.Kendisine gelebilmesi için dürtüp sersemlettim fakat hala bilinci yerinde değildi.Beynim durmuş gibiydi ve o son sahne geliyordu sürekli gözümün önüne.İnsan olamazdı demi..?
Yani o patatesi sevmeleri..Sürekli ağlamaları..çocuklukları ve duygusal halleri..Kandan nefret edişi..bir şeyleri kafasına
