Defne, sabah 07:00’da Elçin’in odasının kapısını çalmasıyla uyandı. Orta yaşlı kadın her zamanki şefkatli gülümsemesiyle; “Defne, Doğu bey kahvaltı için seni bekliyor” dedi.
Defne’nin tekrar eve dönmesi Elçin’i de en az Doğu kadar mutlu etmişti. Defne’nin burada olması, ev olarak nitelendirilen dört duvarı gerçek bir eve çeviriyordu.
Genç kız sabaha karşı uyuduğu için, kendini çok bitkin hissederek yatağında doğruldu. Bütün gününü yatakta uyuyarak geçirmek istese de, Doğu’nun bu yatakta onun canını çıkartmak istediğini biliyordu. Tabii ki kendisinin de buna dünden razı olduğu bir gerçek olduğu için, kıkırdayarak yataktan çıkıp, üzerini giyindi. Dün gece herhangi bir görüşme isteğinde bulunmayan adamın, şimdi kahvaltı için çağırması garip gelmişti. Çok fazla üzerinde durmayıp, heyecanla
