BARAN'DAN
Adımlarım bütün koridoru kaçıncı kez geçiyordu saymamıştım. Zaman geçmiyordu. Beni kolumdan tutup koltuğa oturtsalar da yerimde duramıyor yeniden kalkıyordum. Yaklaşık iki saat olmuştu ameliyata gireli ama hala haber yoktu. İçeride ne oluyordu bilmemek beni çıldırtıyordu. Daha ne kadar sürecekti bu ameliyat? Ameliyat başladığından beri bir koltuğa oturmuş öylece karşı duvarı izleyen Hakan abiye bakamıyordum. O karısının ölümünü bekliyordu ben sevdiğimin yaşamasını. Nasıl bakacaktım yüzüne ki? Bomboştu içi şu an eminim ki. Şu üç ayı düşünüyorum da neresinden tutarsam tutayım elimde kalıyor. Cemre böyle bir şey yapmasa Damla bütün bu acıları yaşamayacaktı ve ben sevdiğimden bu kadar uzak kalmayacaktım. Diğer yandan düşünüyorum Damla bu kadar kötü olmasa listede başa geçemeyecekti.
