Nereye gidiyoruz, Mehmet. Daha yeni yoldan geldim." Mehmet'in öfkeli bakışları beni buldu. Sanki gözlerinden alev fışkırıyordu. Neden bu kadar sinirlenmişti.
"Sevgili, amcamız eve gelmiş bizimle konuşmak için. Annemle evlenmek istiyorlarmış." ellerini saçlarına geçirip çekiştirdi.
Nasıl cesaret edip de eve gelmişti ki. Mehmet ya öfkesine hakim olamasa. Bir şey yaptı mı yoksa? Gözlerim hemen ellerini buldu.
"Bir şey yapmadım. Evden çıktım, hemen. Kendimi senin için tutuyorum, bizim için tutuyorum. İçinden çıkılmaz bir durumdaydım. Ama sen varsın diye tutunuyorum." uzanıp ellerimi tuttu. Bu kadar kötü mü hissediyordu, kendini? Gözlerindeki acıyı görünce ben daha kötü oluyordum. Şoför, arabanın dışında bekliyordu. Evden uzaklaşınca Mehmet arabanın durmasını söyleyip şoföre inmesini söyledi
