22. Bölüm: Gizlenen Niyetler ve Açılan Bir Kapı
Köyden çıkar çıkmaz sessizlik peşlerine takıldı. Atların adımları dışında neredeyse hiçbir ses yoktu. Elif, Zeliha’nın bakışını düşünmeden duramıyordu. Kadının Boran’a konuşma şekli, kendinden emin tavrı… Sanki yıllardır Boran’ın hayatında bir yeri varmış gibi davranıyordu.
Elif dizginleri sıkı tuttu. İçinde bir ağırlık vardı ama bunu Boran’a söylemek istemiyordu. Zeliha’ya dair tek bir kelime etse, kendini zayıf göstereceğini düşünüyordu.
Boran bir süre sonra sessizliği bozdu:
“Rüzgâr artmadan dağa çıkmamız gerek.”
Elif başını kaldırdı. “Dağa mı gidiyoruz?”
“Evet. Bir yer göstereceğim.”
“Nedenini söylemeyecek misin?”
“Oraya gidince anlatırım.”
Elif bu cevapla yetinmek zorunda kaldı. Sormaya devam etse Boran’ın sert yüzü yeniden kap
