BERFİN
“Delirme ağam. Benim bir şey yaptığım yok. Bence sen delirmek için bahane arıyorsun,” dedim kollarından çıkmak için bir yol ararken. Ben nereden bilebilirdim eve gelip beni izlediğini. Arkamda gözlerim yoktu ya.
“Hem sen niye geldin?” diye sordum tekrar. Ezman başını bir kez daha, uzak kalmaya dayanamıyormuş gibi boynuma gömdü. Dudaklarını boynuma sürterken aklımı yerinde tutabilmek için çabaladım.
“Ablamları terminalden alıp getirdim. Eniştem gelmediği için çocuklarla otobüsle geldi.”
Duyduklarımla Ezman’ın kollarından kurtulmam bir oldu. “Sen kafayı yemişsin,” dedim aynadan saçımı başımı kontrol edip. “Misafir getirip bir de burada benimle oynaşıyor musun?”
“Evimizdeyiz jina min. Sokak ortasında sarmaş dolaş olmuşuz gibi konuşma.”
“Her an biri gelebilir,” diyerek direttim.
